Qızmar gün idi, ağ kəpənəklər isti otların üzərində, şüşə kimi parlayan gərməşov üzərində bir-birinin arxasınca cüt-cüt uçurdu. Mitya kəpənəkləri müşahidə edə-edə yenə öz-özündən soruşurdu:
− Yollanım, yoxsa bu biabırçı səfərlərin arasını birdəfəlik kəsim?
Dağın ətəyi ilə atlı kovxa darvazanın ağzında göründü. Ayğır belində əyləşən kovxa eyvana baxıb atı düz oraya sürdü. Yaxınlaşaraq atın başını çəkib dedi:
− Sabahınız xeyir! Hey kitab oxuyursunuz?
Gülümsəyib ətrafına nəzər saldı. Yavaşdan soruşdu:
− Ananız yatır?
Mitya cavab verdi:
− Mən bilən, yatır. Necə məgər?
Kovxa bir az susub birdən ciddiləşərək dedi:
− Nə demək olar, ağazadə, kitab yaxşı şeydir, amma hər şeyin vaxtını bilmək lazımdır. Siz niyə rahib kimi yaşayırsınız? Məgər arvad, qızlar azdırmı?
Вы ознакомились с фрагментом книги.
Для бесплатного чтения открыта только часть текста.
Приобретайте полный текст книги у нашего партнера:
