Sürgün
Saday Shakarli
Saday Şəkərlinin ilk şeirlər kitabı rus şairlərinin tərcüməsində 1985-ci ildə Rusiyada nəşr edilmişdir. Hazırda onun imzası dünyanın yüzdən artıq ölkəsində tanınır və təqdir edilir.
Şair 2015-ci ildə "Qurd ürəyi" romanına görə 10 il müddətinə həbs edilmiş, xarici təsirlərdən sonra azadlığa çıxmış və Avropada siyasi mühacir kimi sığınacaq almışdır.
Onun kitablarının nəşrinə vətəni Azərbaycanda qadağa qoyulmuşdur.
Bu kitabında şair öz oxucularının görüşünə iki poema və dörd illik həsrət, ayrılıq, qürbət şeirlərilə gəlmişdir.
Həm də ilk kitabının nəşrindən 40 il ötür, indilərdə şair 65 yaşını da vətəndən uzaqlarda yaşamaqdadır.
Saday Şəkərli Nobel mükafatı laureatı Aleksandr Soljenitsin Fondunun ömürlük təqaüdçüsüdür.
Saday Şəkərli
Sürgün
Şeirlər və poemalar
© Saday Şəkərli
Poemalar
Sürgün
(poema)
Cənnətdən qovulmuşların
sürgünüdür həyat,
istəyirsən iməklə,
istəyirsən sürün,
istəyirsən yaşa,
istəyirsən yat,
istəyirsən yaz-yarat,
yəni,
cənnətdən qovulmuşların
cəhənnəmindəyik,
gah ürəklərin ağrısında,
gah gözlərin nəmindəyik,
göz yaşının da yolu var,
gözlər əzabların bətni,
torpaq qəbridir,
yanaqlar səhradır,
göz yaşları
bir çığır açıb
yürüyər üzüaşağı,
ömrümüz
əzabların bətnindən
torpağa qədər bir yol,
yəni,
bir göz yaşının keçdiyi yolun
uzunluğu qədərdir,
və bu cəhənnəmin
ayrılıqdır ucqarı,
yağır keçdiyin yollara,
alnının yazılmamış tərəfindəki qarı…
* * *
Qovuldum ruhumun cənnət bağından,
düz keçib, dağ qalxıb, yol aşıb gəldim,
keçdim Afrikanın qız torpağından,
Çini, Hindistanı dolaşıb gəldim.
Çıxdım sarayımdan İzabel kimi,
daradım yolları xəfif yel kimi,
dağların ağzından qopan sel kimi,
mən öz taleyimlə ulaşıb gəldim.
Allah umuduna qaldı bir naxır,
qurd basır, üstünə leysanlar yağır,
gördüm sellər-sular bulanıq axır,
dostlar da bu suya bulaşıb…
Gəldim.
İntihar eləyir cəsur qazimiz,
yenə daşdan çıxır hər gün ruzimiz,
gördüm düyün düşüb alın yazımız,
gördüm ağ kələfim dolaşıb, gəldim.
Səbrim də çatmadı qaş qaralınca,
tanrıdan, qədərdən rüsxət alınca,
gəlmədim bir qarın çörək dalınca,
özümlə savaşıb, dalaşıb gəldim.
* * *
Gedən yolun nəfəsidir,
çıxan yolun canıdır,
adamı dünyada şanı-şöhrəti,
bir də barmağının izi tanıdır.
Təyyarələr düz uçur deyirlər,
oturduğun yerdə
yol gedirsən gələcəyə,
yaşının üstünə yolda yaş gəlir,
gedirsən timsahın ağzında sanki,
dalınca nə arvad, nə qardaş gəlir,
bilirsən, dost deyil yanındakılar,
