юмор

"…Уйга шошаётгандим, соат чамаси олти-еттилар ўртаси эди, қуёш ботаётганди. Кўчадан машина тўхтатишга тўғри келди… Бу шопирнинг туллаклигини қаёқдан билай, ахир. У эса кўзимни боғлаб, тўппа-тўғри шу ерга олиб келиб ташлади.&mdash; Сен индамай келавердингми?&mdash; Қаёқда? Бақираман десам, биқинимга пичоғини тировди, нафасим ичимга тушиб кетди. Сизни ҳам шундай олиб келишдими?..Қодир индамай қолди".Ҳикоя воқеалари шу зайлда давом этади.Муаллифнинг бошқа қатор ҳикояларида ҳам бугунги ёшлар: йигит-қизларнинг дунёқарашлари, фикрлаш доиралари, қизиқишлари айни ҳаётий олинган. Асар қаҳрамонларининг севги, муҳаббат, садоқат, имон ва эътиқод тушунчаларига муносабатлари ҳам турлича экани мутолаа давомида аён бўлади.Ҳажвияларда эса, айрим иллатлар ҳаётимиз манбаига айланиб кетгани, ҳатто буларсиз яшай олмаслигимиз енгил кулги остига олинган.Дарвоқе, мазкур туркумга «Таниш чеҳралар» деб ном берилиши ҳам бежиз эмас. Ҳа, танишларнинг бегонаси бўлмайди. Ажаб эмас, мазкур китоб орқали бир-биримиз билан яқиндан танишиб олсак.

Зиё Зоир