Шляхетны пуць
Владимир Пат
Стихи написаны простым человеком, который в разных жизненных ситуациях. Свои мысли хранил глубоко в душе. С помощью стихов нашел возможность поделиться этим. В этих стихах показаны переживания, страх, любовь, счастье, горечь, радость и…
Владимир Пат
Шляхетны пуць
Балада аб згубленым шчасцi
Дзiця, адкрыyшы толькi вочы,
Згубiла yжо сваю надзею:
Няма цяпла халоднай ноччу,
Што нават зоры халадзеюць.
Згубiла шчасце немаyляцi,
І вочы болем мiгацяць,
Бо з малаком адзiнай мацi
Ўсе атрымоyвае працяг…
*
У брудзе дзён, у чысцiнi аблокаy
Усё будзе Ён чакаць, чаго няма,
І заружовеюць заходам шчокi,
Але бяда не здолее зламаць!
Шукае Ён у сэрцы прыгажосцi,
Яму не трэба шчасця ад жыцця:
Ён yжо шаслiвым быy у маладосцi –
Цяпер не хоча болю пачуцця.
І што трэба Яму – невядома:
Агурок i гарэлкi стакан?
На душы Яго дзiyная стома
Ад старых незагоеных ран.
Сэрца болей ужо не пяе,
А Ён прагне былое вярнуць –
Гаварыць зноy, як любiць яе,
І “Кахаю цябе” зноy пачуць!..
* *
*
Матулi (Балада аб мацi)
Я слухаю, як дождж пяе,
Ты слухаеш яго таксама?
Мяне y свеце не стае,
Цябе ж даyно няма yжо, Мама..
І y памяцi яшчэ жыве
Той твар, прыгожы i халодны…
Перада мною паyстае
Твой вобраз – велiчны i родны:
Як Ты спяваеш калыханку
Свайму адзiнаму дзiцяцi,
Не спiш, бывае, i да ранку
Цi ля маёй прыснеш кравацi.
А спеy Твой, цiхi, мiлагучны,
Пяшчотай поyнiyся, бывала,-
Ты па-сапраyднаму, не штучна,
Каханне мне падаравала.
Не раз, стамiyшысь, засынала
