Монда без дә бар әле! / Мы тоже здесь живём!

Алар безнең артыбыздан

Калмый чаба иде…

Ул чакларда безгә әле

Ун яшь тулган микән?

Әткәйләр дә без үскәндә

Яп-яшь булган икән..

Әнкәйләрне әйткән дә юк…

Әй чибәрләр иде!

Шуны да белмәгәнбез бит…

Әй җүләрләр инде.

Шул чакларны уйлыймын да

Елыйсылар килә,

Шәммәтнең бер эте булып

Улыйсылар килә.

Кемнәр бар да, кемнәр юк шул…

Өлкән буын – без дә.

Сызлаштыра буыннар да,

Начар күрә күз дә.

Күзгә хәзер йокы керми,

Сезне күрәм төштә.

Тик төшләр дә өзелә шул

Иң кызыклы төштә.

Безнең балачагыбыз да

Шул төш кебек кенә.

Китәсе килә кайчак шул

Төшкә кереп кенә…

Сирәк инде очрашу да,

Хәлләр белешү дә…

Төш шикелле генә булды

Безнең күрешү дә.

01.08.04

Җыр аның җаны иде

Композитор Фасил Әхмәтовны

сагынган минутларда

Ул матур күңелле иде,

Ул моңлы Фасил иде.

Ул җырдан гыйбарәт иде,

Ул моңнан хасил иде…

Татарның моңы иде ул,

Дөньяның яме иде.

Җыр аның җегәре иде,

Җыр аның гаме иде.

Җыр аның бәгыре иде,

Җыр аның җаны иде.

Иң матур чагы – җанында

Җыр туган чагы иде.

Моң дәрьясында калды ул,

Моң дигән утта янды.

Таякка түгел, халкының

Күңеленә таянды.