Мени йиқитмаган чаёнлар заҳри,
Алар-ку учмаклик бахтидан йироқ…
Теграмни ўраган тўр билан… Бироқ,
Парвозимга тордир ҳайвонот шаҳри.
Ҳаво бер! Озодлик истайди юрак.
Тикилсам – титроқлар қушлар тўшида.
Осмонга термилма, ожиз лойхўрак,
Тирноқларим изи ой оғушида.
Чўқилаб билганман юлдузлар таъмин,
Парвозим хатимдир. Ўтилдим якка.
Бошимда булутлар, пойимда замин,
Шоҳ эдим… Шоҳ эдим чексиз фалакка!
Менга тикилманглар! Бўлди. Кетинглар.
Эгилган бошларинг дардга тўлдиргай.
Озод ҳаво керак! Озод этинглар,
Темир панжаралар тирик ўлдиргай.
Довуллар ичида қадим тупроққа
Тўшалган паримни, айтгин, ким тиклар?
Дарахтдан узилди… Қара япроққа!..
Ўлимлар хунукдир, эй, ўлимтиклар!
Камалакни тортиб гирён чарх урсам,
Бошин ерга олган йўлбарслар, шерлар.
Қанийди яна бир… Бир бора кўрсам…
Турон далалари… Бепоён ерлар!..
Қуёшнинг тиғига умрим тақалар,
Кўзимга яшириб эркнинг хунини.
Ғижинаман. Сайрар ҳатто бақалар,
Эгаллаб баҳорнинг яшил тўнини.
Ёвлар-ла курашган чангалим омон,
Садақа ютмайман. Ҳаром луқмалар.
Осмон қоқ ёрилсин. Ўзим бир томон,
Бир томон майналар – юзсиз лақмалар.
Қўнғизми насибам? Тўзгинман, эй, сор!
Сайёдим деб кимлар илкин тутмакда.
Зор қақшаб очиққан полапоним бор,
Чўққилар бошида мени кутмакда.
Шафақ ёғдусида умрим елади,
Елкалаб учсам мен Турон шонини.
Ютиниб, ютоқиб ичгим келади,
Қўрқоқ қуёнларнинг қайноқ қонини.
2
Сира кўникмадим бўғиқ нафасга,
Кишанлар синмасми кўклам фаслида.
Қанотим қайрилган темир қафасда…
Қушман – озод учган қушлар наслидан!
Мени улғайтирган бўронлар саси,
Бу ерда кимларга бўлгайман ўрнак:
Сасиқпопишагу зағизғон, ўрдак,
Қарғалар, ҳаккалар яна қанчаси…
Нимжон капалакдек жони борида,
Ғўнғиллаб турибди митти куяқуш.
Мен ҳам борми дея қуш қаторида,
Лўккиллаб юрибди ҳануз туяқуш.
О, кўршапалаклар – гала шабкўрлар,
Довруғ деб ечинган… Яланғоч хасдир.
Менинг қавмим эмас ўлаксахўрлар,
Қизилиштон эви эвим эмасдир.
О, танноз хонимлар – кибор оққушлар,
Қўйинг кир чивинлар бижғиган кўлни.
Дунёга сиғмаган ўжар кўнгилни,
Ёмғирлар, дарёлар, денгизлар хушлар.
Қафасга урилган тумшуғим чега,
Ўз қалбингни ўзинг чўқишга шайсан…
Қулоғинг диккайган, эй бойқуш, нега
Вайрона бошига чиқмак истайсан?!.
Мен ҳуркиб пир этсам… Ордан ўлардим…
Агарким, кўксимга тегмаганда ўқ,
Телба деб кулмаса читтакми, чумчуқ,
“Қафасни кўтариб учган бўлардим.”
Афсус. Сайролмайман булбулдек шодон.
Бўғзимда аламдир. Кўзларга кўчган.
Бир соям тушсаки… Кўргил, эй, нодон,
Жамики қушларнинг овози ўчган!..
Ичикдим. Олисда қолди ошёним.
Соғиндим қоялар тутган ватанни.
Шоним яшар. Майли, тўкилсин қоним.
Қанотимда элтай юртимга танни…
Яшамак унвонин ўлим этар ҳал,
Мен киприк қоқмайман. Кўргил кўзимни.
