Қабристонда гулчимиз.
Айтаверсак, армон кўп,
Армонлардан толғон кўп.
Эл кўтарган элакдан
Сўзи тушиб қолғон кўп.
ИФТИХОР
Адолатнинг туғи осмон танламайди,
Кўҳна дунё улуғларин ёдлаб яшар.
Етти аср не бўлибди, Темур бобо,
Яхши одам ўлмай туриб мингдан ошар.
Одам яшар, олам яшар, яшайди у,
Руҳи яйраб дуоларнинг парвозида.
Тангри тутган тулпорида турибсиз-ку,
Она юртим, кўҳна Шошнинг эъзозида.
Кўнгил ўлчар садоқатнинг салмоғини,
Бибихоним руҳлари ҳам бедор бу кун.
Гул қилдингиз Туркистоннинг тупроғини,
Номингиз ҳам мардлар учун мадор бу кун.
Кўҳна Кешнинг осмонига чиққан ойдан,
Неча аср тунларининг юзи ёруғ.
Оқ тилаклар қанот қоққан Оқсаройдан,
Олам узра Темур номи солиб довруғ.
Одамзотни адолати улуғлайди,
Пойингизда турибману, бошим осмон.
Бу дунёнинг бекларига бўй бермайди,
Сиздек улуғ фарзанди бор Ўзбекистон.
ЯШАШ ШИРИН
Яшаш қийин, дўстинг кулиб,
Ёвинг ёғин ялаб турса.
Ётлар эмас, туғишганлар
Етти пуштинг талаб турса.
Яшаш қийин, ит итлигин
Даста гулга ўраб турса.
Тонгда эшик очган қўшнинг,
Қоқилишинг сўраб турса.
Яшаш ширин, бир ғунчанинг
Гул бўлганин кўриб турсанг.
Оломонга инсоф бериб,
Эл бўлганин кўриб турсанг.
Яшаш ширин, бир беморга
Доридан хуш дармон бўлсанг.
Бахтдан тўйган бахтиёрга,
Олдда турган армон бўлсанг.
Яшаш яхши, бошинг етмай
Тупроқ тутган болишларга,
Нуқта қўйиб улгуролсанг,
Бу дунёдан нолишларга.
ОЧИЛГАН КЎЗЛАР
Шунчаки ёзгим йўқ қоғоз қоралаб,
Юракни тарс ёриб чиқар бу сўзлар.
