Қувонч қўнғироғи – Зомин ёшлари.
Ҳар ким ҳўплолмагай кўнгил чашмасин,
Шундай шеър ўқингки, тошлар гулласин,
Муҳаммад Юсуфнинг руҳи қўлласин,
Ўзбакий рангдадир кўзу қошлари,
Зомин ёшлари, Зомин ёшлари!
САБР
Бўғзимга тиқилган ул тошларни ютолмадим,
Кўзимга сиғмаган ул ёшларни ютолмадим,
Миннатга дамланган ул ошларни ютолмадим,
Демангиз, мен ўзимга билиб жабр тиладим,
Тиласам гар Аллоҳдан фақат сабр тиладим.
Туҳматчининг тилагин тарози тортмас экан,
Орият осмонининг қуёши ботмас экан,
Қадрини қалқон билган, пойгакда ётмас экан,
Бандаман, гоҳ-гоҳида манам надир тиладим,
Тилагимнинг сўнгида қўрқдим, сабр тиладим.
Гул истаб, гулзор ичра тиконни тилаб олдим,
Нафсимнинг надоматин гоҳида куйга солдим,
Кўз нечун тўйдим демас, қандайин кўйга қолдим,
Кўнглимнинг осмонига наҳот абр тиладим,
Тонгда уялдим нурдан, яна сабр тиладим.
Нафсининг қули бўлди қилганда илк бор хато,
Жаннатнинг чаманидан қувилди Одам Ато,
Бу қандай дард эрурки, бандаси топмас даво,
Демагин, қодир Эгам, сендан қаҳр тиладим,
Ожизман остонангда, қулман, сабр тиладим.
Шайтони лаин қонда жилмаяди алдамчи,
Муҳаммад Мустафодек ким солур унга қамчи…
Жойнамоз жамолида кўз ёшим томчи-томчи,
Маҳмуд ошиқи дилга савти садр тиладим,
Умри жонга барака, Ҳақдан сабр тиладим.
ЎЗБЕКИСТОНҒАЛЛАСИ
Ғалланг бўлса, қўшиғин аввал онанг айтаркан,
Иссиқ ноннинг исидан сархуш боланг айтаркан.
Қувонч қучса кўзингни, оққан жоланг айтаркан,
Деҳқон учун бу дамлар умрининг хуш палласи,
Кафтидаги дуридир – Ўзбекистон ғалласи.
Худо берса, хирмонга донинг сиғмай қоларкан,
Дастурхонга қут тўкса, нонинг сиғмай қоларкан,
Ҳақ қўлласа, дунёга шонинг сиғмай қоларкан,
Буғдойдайин бошоқлар дилда деҳқон ялласи,
Қўшиқларга қўр берар Ўзбекистон ғалласи.
Черта билсанг, кўнгилнинг торига нима етсин,
Аҳдига вафолининг орига нима етсин,
Майли, оқ нон, қора нон, борига нима етсин?!
Қурир ҳатто қушнинг ҳам саратонда силласи,
Деҳқонига дармондир Ўзбекистон ғалласи.
Ун элайди оналар оқ тилакдек улғайиб,
Келинчаклар нон узар, нон исига юз чайиб,
