Руҳи қуддус – атридин анбарфишон.
1105 Жаннатул маъво унинг тимсоли, бас,
Ҳуснидин бир нусха эрди, бошқамас.
Лек бирор кимса жаҳонда бормикан
Ки ўшал ҳусну жамолдин баҳраманд?
Даҳр аро андин басе ғавғо эди,
Ишқидин эл бошида савдо эди.
Отланиб гоҳо чиқар эрди шитоб,
Юзига тортиб неча гулгун ниқоб.
Ул ниқобга кимса гар солса нигоҳ,
Бошидин ажрарди, гарчи бегуноҳ.
1110 Номини гар тилга олса қай бири,
Тонг эмас, дарҳол кесилгайди тили.
Васлини ким айлар эрса орзу,
Ақлу жонидин жудо бўлгайди у.
Ишқида жон бермоқ эрди мўътабар,
Юз умрдин яхшироқ эрди ўшал.
Ҳар куни кўйида минглаб жон нисор,
Бўйла ишқ эрди жаҳонда, бўйла кор.
Ишқида на сабру бардош бир даме,
Кўйида на тобу тоқатдин ғаме.
1115 Ким унинг кўрса жамолин ошкор,
Жон берар эрди соғинчдин зор-зор.
Бесабр эрди улус васлин сўраб,
На висоли, на фироқига, ажаб.
Гар бири сабр айласайди бир замон,
Шоҳ анга айлар эди васлин аён.
Лек бирида тобу тоқат йўқ эди,
Кутгали сабру қаноат йўқ эди.
Бўлмади бир кимса чун марди анинг,
Жон берарди, кўнглида дарди анинг.
1120 Ойина қурмоққа фармон берди шоҳ,
Токи ҳар дам унга солгай ул нигоҳ.
Шоҳни деб кошона бунёд этдилар,
Сўнгра ул ойинани ўрнатдилар.
Киргай эрди ул қасрга подшоҳ,
Ойина сорига ташларди нигоҳ.
Чеҳраси ойинада порлаб чунон,
Ҳар киши андин топар эрди нишон.
Сенда гар эрса жамоли ёри дўст,
Билки, дил – ойинайи дийдори дўст.
1125 Сен кўнгилга боқ, жамолин кўр анинг,
Жонни эт кўзгу, жалолин кўр анинг.
Подшоҳнинг маскани қасри жалол,
Нур таратгай унда офтоби жамол.
Ҳар кўнгил сори эрур подшоҳга йўл,
Лек топилмас ҳеч дили гумроҳга йўл.
Ул буюк шоҳингни сен кўнгилда кўр,
Аршни бир заррайи ҳосилда кўр.
Ҳар либоским, дашту саҳрода гўзал,
