Hayatının ilk otuz yılına ait anılar çok bulanıktı. İlk başta bu durum ona çok garip geldi. Bölük pörçük şeyler vardı aklında. Genellikle de önemsiz şeyleri hatırlıyordu. Daha önce hiç önem vermediği şeyleri… Çocukluğu daha netti. Okul kitapları ve ölçüm dersleri geldi aklına. Derken diğer anıları canlanmaya başladı. Epey zaman önce kaybettiği karısı gözünün önüne geldi. Onunla birlikte diğer şeyleri de hatırladı. Rakiplerini, dostlarını, ona ihanet edenleri ve diğerlerini. Şu veya bu konu ile ilgili aldığı kararları… Son yıllarda yaşadığı perişanlığı… Kendine gelme çabalarını… Hararetli çalışmalarını… Evet, şimdi her şey netleşmişti. Bulanık da olsa hatırlayabiliyordu. Şüphesiz ki zamanla daha da netleşecekti. Ne var ki geride bıraktığı bu ömür derin ıstıraplarla doluydu. Acaba tüm bunları anımsamaya değer miydi? Tahammül edemediği bu hayattan kurtulmuş olması gerçek bir mucizeydi.
Bugüne geri dönmeye karar verdi. İçinde bulunduğu duruma odaklanmaya çalıştı. Boşunaydı. Her şey birbirine girmişti. Havalandırmanın aralığından gün doğumuyla pembeleşen gökyüzüne baktı. Zihninin en karanlık noktalarından yükselen sese kulak verdi. “Uyumalıyım,” dedi kendi kendine. İç sıkıntısından ve yorgunluktan kurtulmanın en güzel yolu uyumak olacaktı. Yatağına uzandı ve çok geçmeden uyuyakaldı.
Yaşadığı bu yere iyiden iyiye alışmıştı. Esir hayatı toplam üç gün sürdü. Bu süre içerisinde Howard dışında gelen giden kimse olmamıştı. Ne garip bir kaderi vardı. Şimdi yaşadıkları, mucizevî uyanışı, tanık olduğu garip şeyler… Neye şaşıracağını bilemiyordu. Howard düzenli olarak gelip besleyici sıvılar bırakıyordu. Ve Graham’e son derece garip gelen parlak ve lezzetli yiyecekler. Girer girmez kapıyı arkasından dikkatli bir şekilde kapatıyordu. Graham’e karşı son derece nazikti. Ne var ki hâlâ doğru düzgün bir açıklama yapmamıştı. Howard, Graham’in dışarıda olup bitenlerle ilgili tüm sorularını mümkün olabildiğince kibar bir şekilde yanıtsız bırakıyordu. Kaçamak cevaplara alışmıştı artık.
Bu üç gün içerisinde Graham, bol bol düşünecek zaman buldu. Ortada birtakım dolaplar dönüyordu. Olan biteni anlamasını engellemeye çalıştıkları ortadaydı. Gün geçtikçe bazı gerçeklerin daha fazla farkına varıyordu. Kendi durumuyla ilgili tüm ihtimalleri düşünmüştü. Bu tecrit deneyimi Graham’e çok şey katmıştı. En sonunda kurtuluş vakti geldiğinde, Graham bundan sonra olacaklar için hazır sayılırdı.
Вы ознакомились с фрагментом книги.
Для бесплатного чтения открыта только часть текста.
Приобретайте полный текст книги у нашего партнера:
