BİR İTİN PORTRETİ
Çatıb doxsana yaşı,
ağarıb ömrü, başı,
nəyi var, nəyi kəmdi,
sümükləri möhkəmdi,
möhkəmdi sütunları,
niyə yazdım bunları?
Adam susub, səs salmır,
ona görə qocalmır,
var yeməyə iştahı,
tanımır da allahı,
qonşu acından ölür,
busa aclara gülür,
yaltaqlanır bu qanmaz,
onunçün da keyfi saz,
dəf kimidir əhvalı,
əskik olmayır yalı,
bəxtəvərdir it kimi,
soyuqdur meyit kimi,
hər sözü bir həndəsə,
əl yetirməz bir kəsə,
doxsana çatıb yaşı,
olub şərin qardaşı,
çox adam tutdurubdur,
xalqa qan utdurubdur,
quzutək bu dövləti
əmir, puçdur niyyəti,
nə olsun çıxıb adı,
bəxtəvərdir arvadı,
qızı zərgər dükanı,
bic oğluna tay hanı,
qeyrətdən bixəbərdir,
millətdən bixəbərdir,
amalı var-dövlət, pul,
özü kölə, nəsli qul,
çirkinə göyçək deyər,
papağa ləçək deyər,
qardaş hardadır, susur,
bacı dardadır, susur,
qohumlar yanır, yansın,
canı var, dinc dayansın,
hürməsin hər yetənə,
qul olsun bu vətənə,
baş əysin hökmdara,
bir günü olmaz qara,
qoy bacarsın seçməyi,
artsın yeyib içməyi,
padşaha ağ olmazlar,
olanlar sağ olmazlar,
sözümün canı budur,
nə şıllaq at, nə qudur,
başını aşağı sal,
bu it damı, bu da yal,
fərqi yox sürün, yaşa,
belə vur ömrü başa,
öl, malını yesinlər,
bir it öldü desinlər,
it dedim, it bağışlar,
hər kəs iti alqışlar…
Yaşı çatıb doxsana,
buna baxıb qorxsana.
* * *
Güllər al-əlvan,
açıb çiçəklər,
könül oxşayır,
göy biçənəklər,
yayılıb çölə,
ağ kəpənəklər,
xoş ətirlidir
əsən küləklər.
Azman duruşda,
əsgər dağımız,
göy qurşagıdır,
öz bayrağımız,
cana can qatır,
öz torpağımız,
gör nə gözəldir,
Vətən bağımız!
BƏLKƏ…
Dərd olsaydın, köksümdə yer alardın,
bəlkə qəmsən, bəlkə adi kədərsən,
dərd olsaydın, gözümdə yer salardın,
olsan belə, özgə dərdi qədərsən.
Dünya soyuq, məzarımız nəmişkən,
küləklərin, şaxtaların üzü sərt,
mən demədim, aşıq Veysəl demişkən,
şairlərin sadiq dostu dərddi, dərd.
İstəmirəm, söz söyləyib bezdirim,
mat qalmışam, heç bilmirəm neyləyim,
bəlkə səni ürəyimdə gəzdirim,
bəlkə səni özümə dərd eyləyim?
Batmaz yasa dərd dağını yıxanlar,
