sağ çıxa bilmədim öz həyatımdan…
* * *
Yarıldı bağrım,
göynədi içim,
bir damla göz yaşı,
ömür bir içim,
ağrıdım,
inlədim,
gəl dedim:
Gəl gözəlim, burda qərib təkdi, gəl,
burda qərib gözləri yol çəkdi, gəl.
Şırım çəkib, alnıma şum vurmuşam,
əcəb, əcəb suvarmalı ləkdi, gəl.
İçimdə bayquş ulayır hər gecə,
viranə qəlb başımda turp əkdi, gəl.
Dörd tərəfim Yalıncıqla Alp-Aruz,
qaranlıq zindandakı Beyrəkdi, gəl.
Halım dəyişkən, yenə xasiyyətim,
qış kimi sərt, yaz kimi kövrəkdi, gəl.
Zəlzələdən sonrakıdır can evim,
sümüklərim, divarlarım çökdü, gəl.
Qoy deməsinlər qarıyıb dilbərim,
görən desin qız kimi yüyrəkdi. Gəl.
Vətən məni toxumuşdu xalıtək,
qürbət məni damar-damar sökdü, gəl.
Könül pərişan, dil olub lal bu gün,
Mən demirəm, gəl deyən ürəkdi, gəl.
Gəlmədi,
daha doğrusu,
ağırlıq eylədi gözlərində su,
gələ bilmədi,
«tutuşdu qəm oduna şad gördüyün könlüm,»
yenə əzab, yenə zülüm!
* * *
Ulduzların vətəni, qürbəti yoxdur,
ulduzların təzədən doğulmaq qüdrəti yoxdur,
axır ulduzlar,
axır, axır… süzülən bal kimi birdən qırılır,
belədir ömrümüz,
axa-axa, süzülə-süzülə, qırıla-qırıla
həyatımız qurulur,
bölünür vətənə, bölünür qürbətə,
və bir gün qapıları açılır göylərin,
qoşulub gedirik əbədiyyətə,
…və bir gün,
təzədən sürgün…
Brüssel, 2021–2022.
Tənha keçən
(poema)
Bəri başdan deyim, bilin,
bu dünyadan yalqız, tənha keçən mənəm,
sərçə kimi yaradılan,
durna kimi köçən mənəm,
ingilis mən, fransız mən, ərəb mənəm,
fərqi varmı böyük türkəm, ya balaca çeçen mənəm,
bu dünyanı öz boyuna geyinən mən, ölçən mənəm.
Deyim, bilin, quldarlıqdan gəlirəm mən,
qaldı daş dövründə silahdaşlarım,
geyimim dəyişsə də, ağlım dəyişmədi,
mənimlədir dərdim və göz yaşlarım.
Tunc dövründə olanları salıb itirdim,
mən özümlə yük daşıdım,
ləyaqəti, əqidəsi olanları gətirdim.
Pəncərəmdən görünənlər çağın əsirləridir,
insanlığın kök altından qurtulmayan kəsirləridir,
dərdi çox, həmdərdi yox, dini yox, imanı yoxdular,
hey düşünürəm, görəsən niyə bu qədər çoxdular?
Utanmıram köhnə fikirlərin təzə libasından,
mən çeşmənin gözündən sevirəm su içməyi,
bir də insanların xasından.
Toyxanaların çölündə sümüyümə hər hava düşdü,
oynadım yorulunca,
nə qədər məsafələr keçdim cəmiyyət durulunca,
mən böyüdüm, eh, dərdlərim də
mənimlə bərabər böyüdü,
bu yer hamının yeridi, bu göy hamının göyüdü,
bircə mən özümü özəlləşdirdim,
həyatımı gözəlləşdirə bilmədim,
ətrafımı gözəlləşdirdim, -
bir namərdi buraxmadım yaxına,
