Hansı evə qədəmlərin dəyəcək,
o evdə də yeri belə, gəz belə.
Nəfəsini çiçək alır, gül duyur.
ona görə güllər gözəl qoxuyur.
Səni görüb qəfəsdə quş oxuyur,
quş-könülümdü, sinəmdi qəfəs belə.
Bu dünyanın qışı qışdı, yayı yay,
bu ayları, bu günləri sayhasay.
Aramızı yaş kəsibdi ay haray,
Yazdığımı köçür belə, yaz belə.
DƏYYUS
Hollandiya
pendirini
tərifləyər,
qədim Gəncə qaymağına
deyər pisdi.
Başqa xalqın tarixinə
boyun əyər,
boynu sınmış öz xalqından
xəbərsizdi!
Adlar çəkər,
bərələr də
xırda gözü,
desinlər ki, savadlıdı.
təhsil alıb.
Mədəniyyət tələb edir,
amma özü
mədəniyyət paylananda
dalda qalıb.
Bir xarici papirosa
səni satar,
turist görsə, qulluq edər
kiçik kimi.
Jass! – eləsən
toyuq kimi yerə yatar,
xoxx! – eləsən,
zingildəyər küçük kimi.
İclaslarda onu sancar,
bunu sancar,
ağıllılar qulaq asır
ağılsıza.
Vətəndaşlıq hüququndan
söhbət açar,
hələ mən də
əl çalmışam
o dəyyusa!
SƏNƏ QURBAN
Əvvəl sənə öyrəşmişdik,
sənə qurban,
Gülüşünü eşidərdik
səhər-axşam.
Sənsizliyə öyrəşirik,
keçir zaman,
dünya özü birtəhərdi,
mat qalmışam.
Daha səndən danışanda
darıxırlar:
sağlığında istədiyin,
süfrə açıb gözlədiyin,
sədaqətin timsalıdı
dediklərin.
Səndən soyuq danışırlar: –
sərin-sərin.
Elə bil heç olmayıbsan,
sənə qurban.
PALID
Gədəbəyli Mehmana
Deyirlər bir gün olub, –
bərk əsibdi küləklər.
Kötüyündən qopubdu
basdırılan dirəklər.
Dəyişib başdan-başa
yerin-göyün havası.
Uçub palıd ağacı, –
üstdə qarğa yuvası.
Baxıb qoca palıda,
gözünə sağılıb qan.
Ağaca yox, yuvaya
hayıfsınıb kənardan.
Palıd: darıxma, – deyib
üzgün görüb qarğanı.
– Ayaq üstə nə qədər
saxladımsa yuvanı,
elə böyrü üstə də
saxlayaram o qədər.
Bundan ibrət götürsün
gərək qarğakimilər.
Bu bir el məsəlidir,
arabir gətir yada.
Səbirlidir,
unutma,
