У андоқ шоҳ эрур, чортоғи бордир,
Фақирлик кўйида ардоғи бордир.
Ҳам ул «Анна фатаҳна» оятидир,
«Нисури мини аллоҳ» роятидир[9 - Роят – байроқ.].
120 «Лаъмирак»ни бошига тож этиб у,
«Алим нашраҳ»ни айлабдир тарозу.
Алалтаҳқиқки, тожи сарварон ул,
Алалҳақ, хўжайи паямбарон ул.
Алалқатъ, афзали мутлақ ўшалдир,
Алалжумла имони Ҳақ ўшалдир.
У боис етти кўк, саккиз биҳишт ҳам,
Кўрар кўзларга нурдир ул, мукаррам.
Мифотил ал ҳади икки жаҳонга,
Мисобиҳ ал дажи икки маконга.
125 Тили чун таржимони подшоҳий,
Дили чун котиби ваҳйи илоҳий.
Само, ер бори мулки миллатидир,
Икки олам бисоти давлатидир.
Омонатдори Раббул ал-аминдир,
Жаҳонда ундан олдин ким аминдир?
Жамоли нуридин кўк бўлди равшан,
Камолидин ваҳийга ер маскан.
Чу шаръи йўлида Оллоҳ эди, бас,
Фақат Оллоҳки, андин ўзга эрмас.
130 Эди халқ мушкулоти бирла фикри,
Ва наққоши азалдин эрди зикри.
Ва жонларким, эрурлар ташна, бетоб
Бўлурлар баҳридин ҳар лаҳза сероб.
Жаҳондин ўтдилар қанча паямбар,
Паямбарларга Аҳмад бўлди раҳбар.
Қачонким Одам ул кўз очди фаршда,
Унинг номин ёзиғлиқ кўрди аршда.
Кейин тупроққа тушди жавҳари пок,
Бу ном бирла мусаффо бўлди ул хок.
135 Гўдак эрканда, маъсум, кичкина жон,
Неча оташпарастга солди тўфон.
Ва ҳар оташкада, ул садри олий
Қадам қўйгач, оловдин бўлди холи.
Агар ўт бўлди Иброҳимга таслим,
Гўдакка аҳли олам этди таъзим.
Биларсанки, олов ёнганда гурлаб,
Қочарлар ё ўтарлар ўтни четлаб.
Жаҳолат мулкига ул солди торож,
Ва касрат боши андин қолди бетож.
140 Сўзи Рум қайсарин тожини эгди,
Иши хоқони Чин бошини эгди.
Гилам эрди азиз бошида онинг,
Руҳул қудсий эди қошида онинг.
Дедиким, не адаб хайрул азим бу,
Гилам остидадир оламга кўзгу.
Магар Ҳақ олдида, айтгил, асл рой,
Нубувватга яна қолмишми бир жой?
Паямбар деди: ул жойни Худованд
Менинг исмимга банд этди тамоман…
145 Набийлар келдилар, ул эрди мақсуд,
У келди, бас, нубувват топди масдуд[10 - Байтнинг мазмуни: барча паямбарларнинг келишидан мақсад Муҳаммад эди. У келди, дунёда паямбарлик битди.].
Билурсанким, келур олдинда лашкар,
Кейин майдонга тушгай шоҳи акбар.
Чунончи, анбиё – лашкар, сипоҳдир,
Сипоҳдин муддао ул подшоҳдир.
Чу султони нубувват бўлди мавжуд,
Нубувват битди, чун ул эрди мақсуд.
Сўзи бирлан мунаввар бўлди олам,
Шарийғи насҳ бўлиб, валлоҳу аълам.
150 Қаён боргайлар ул юлдуз, ситора,
Қуёш чиқса чарақлаб ошкора?
Қачонким ўзни ул дедики ғиштдир,
