Мин – табылдыклар өстәле / Я – стол находок

Болгар илен мактаган ул,

Мәңгелеккә атлаган ул

Йосыф – Зөләйха көе.

Борынгылар җырлап йөргән,

Гашыйкларны сөендергән

Йосыф – Зөләйха көе.

Һаман да ил терәге ул,

Һаман да ил йөрәге ул

Йосыф – Зөләйха көе.

Болгар өне

Мин Иделгә карап торам,

Су астыннан чуртан тибә.

Су астыннан чылтыр-чылтыр,

Чылтыр-чылтыр чулпы тибә.

Идел өсте – бөдрә дулкын,

Идел төбе – буп-буш упкын.

Упкын сусыз һәм коп-коры —

Анда тулган Болгар җыры.

Җыр Иделне иңсәсенә

Күтәргән дә катып калган.

Сана, заман, су төбендә

Күпме алып ятып калган.

Су буена кызлар килә,

Алкалары елтыр-елтыр.

Алкалары – алтын балык,

Чуртан карый комсызланып.

Мин Иделгә карап торам,

Идел өсте – алка-алка.

Ә төбендә чылтыр-чылтыр

Чулпы чыңы агып ята…

Болгар өне саркып ята…

Аксубай

Танылган татар галиме Әнвәр Хәйри туган ягы Аксубай төбәгендә борынгы болгар халкының бишеге булырдай урыннарны ачыклады.

Аксубайда булганым юк иде —

Онытылган ерак бер төбәк.

Мондый ерак, аулак төбәкләрдә

Серләр булмый калмый ул, димәк.

Әй Аксубай!

Ап-ак суларга бай,

Тарихымның йөзек кашы син.

Шәҗәрәләремне белү өчен

Ачыккан жанымның ашы син.

Син бит – бөек болгар бабаларның

Могҗизалы, серле бишеге.

Бүген әле безгә ачылмаган,

Әмма ачылачак ишеге.

Шул ишекне атлап кердем бүген.

Син – халкымның ерак ярасы.

Ап-ак сулар гына түгел, синдә

Суларның бар икән карасы.