Еракларга тарала.
Шигырьләрең искә төшә,
Кая гына карама!
Син Казанда, мин Себердә:
Йөримен Себер буйлап.
Йөрим менә сәйран кылып,
Себердә сине уйлап.
Син бөтен булмышың белән
Себернеке, билгеле.
Син Себернең бер баласы,
Син Себернең бер гөле.
Гөл күчереп утыртканны
Яратмый шул – сула шул.
Сулмаса да саргая шул,
Саргая да сына шул…
Моның шулай икәнлеген
Беләм, Шәүкәт, үземнән.
Нишлисең, яшәлгән инде,
Күнегелгән, түзелгән…
Себергә караганда да
Безнең Казан кырысрак.
Тиз сындыра ул, булмасаң
Башкалардан корычрак…
Ә син Казанда ятасың,
Себереңне сагынып…
Бер дә кайтасың килмиме,
Кошлар кебек кагынып?!
Чыннан да, сагынасыңмы?
Себер һаман тартамы?
Ятма әле, понимаешь,
Син бит Себер татары!
Юкса Казанныкы булып
Беткәнсең бит син бигрәк.
Синсез монда Себер ятим –
Кайт илеңә, сибиряк!
4.10.09
Себернең легендар рәссамы
Минсәлим Тимергазиевка
Син – тылсымчы, син – ырымчы,
Син, әлбәттә, шаман да.
Болар, әлбәттә, бик сәер
Яңгырый бу заманда.
Себернең бөтен серләрен
Син генә беләсеңдер,
Башкалар күрмәгәнне дә
Син генә күрәсеңдер…
Үз илеңдер – бөек галәм,
Үз өеңдер – тайга да.
Табигатькә син үз кеше:
Югалмассың кайда да!
