Ломга алыйк әрсез «дошман»ны.
Боз астыннан чыксын елгалар,
Дулкынланып ташып аксыннар.
Торкылдашып күктән торналар
Көмеш күлгә кире кайтсыннар.
Җир тын алсын, кардан арынып,
Баш калкытсын чирәм кырларда.
Эшлик, дуслар, ярсып, кабынып,
Көч һәм корал безнең кулларда.
Кояш кадый алтын сөңгесен,
Җир дә туйган инде бураннан.
Гөрләвекләр гөрләп йөгерсен,
Себер әйдә кышны урамнан!
Кыш җиңелде. Ломны, көрәкне
Иңгә салып, язгы үләннән
Атлый-атлый дәртле, йөрәкле,
Без кайтабыз җырлап өмәдән.
Җилбердәтеп җитен чәчләрен,
Умырзая безгә елмая;
Кар астыннан суза чәчәген
Бүләк итеп безгә Җир-ана.
Октябрь, 1943
ТӨЗҮЧЕ
Күкне чуарлап
Йөзә болытлар,
Болытка җитә
Без салган йортлар.
Һәрбер кирпече –
Безнең кул көче,
Нинди иҗатка
Булдыклы кеше.
Файдасыз яткан
Таштан, балчыктан
Чыга ул калкып
Буш бер чатлыктан.
Башта ул әле
Нәкъ биләүдәге
Яшь бала сыман
Биләп алынган.
Биләгән аны
Такта челтәре,
Юк әле каны,
Юк әле тәне.
Тиз басар сафка
Ул үсеп җитеп,
Карап торырсыз
Исегез китеп.
Кем яшәсә дә
Бу матур йортта,
Бу йортның туган
Көнен онытма!
Тормышың үтсен
Кызыклы, ямьле,
Күчкәч, күңелле
Үткәр бәйрәмне.
Бер теләк сиңа,
Сүзем юк бүтән:
Төзүче өчен
Бер бокал күтәр!
Бу йортлар бездә
Туарлар йөзләп,
Тудыра аны
Иҗат һәм хезмәт.
Октябрь, 1943
ДВИНАГА
Двина, әгәр синең агымыңны
Борып булса иде кирегә,
Дулкыныңа төреп, бу гәүдәмне
Алып китәр идең илемә.
Мин теләдем көрәш давылында
Колач җәеп батыр йөзәргә,
Тик чикләнде гомрем коллык белән,
Бу хурлыкка ничек түзәргә?
Агымыңны түгел,
мөмкин булса,
Бөтен үткән тормыш юлымны
Мин кайтарыр идем кире борып,
Бирер өчен илгә җырымны.
