Нени қиёс этай ой имосига
Яна қандайин ранг, жилвалар керак?..
Бироқ: Бу – мен, дейди ой сиймосида
Оламга уйқусиз боқувчи юрак.
ҚУЁШНИНГ ТУҒИЛИШИ
Юзда ҳорғинлиги билиниб қолган
Кунни ётоғига узатганмисиз?
Терак учларига илиниб қолган
Сўнгги шуълаларни кузатганмисиз?
Зебо чаманлардан кетгуси келмай,
Гулларга термулиб қарар шуълалар.
Сўлим боғларни тарк этгуси келмай,
Зумрад япроқларни тарар шуълалар.
Шу сўнгги шуълалар аримай зардан,
Тунда ҳам қолармиш сўнмай ҳар сафар.
Гўзалликка шайдо шу шуълалардан
Қуёш туғилармиш, дерлар, ҳар саҳар.
* * *
Нурсиз милтирайди само тубидан
Соқов юлдузларнинг олис титроғи.
Шунда узилди-ю бири тўдадан,
Кеча сукутига шўнғиди чоғи.
Қалбимни ҳайратга солар негадир
Олис сайёралар гунглиги.
Туманлилигича қолар негадир
Ушбу сукунатнинг сир, тугунлиги.
Инсон оташини, тинмаслигини
Лоқайд юлдузларга онглатгим келур.
Руҳига сокинлик инмаслигини
Куйлаб, тунимни ҳам тонглатгим келур.
Толе ва ошиқлик, шеър ва гулдурак
Ошиён қурмишдир кўнгил қатига.
Сукут сақламайин, беором юрак,
Қўшиқлар тўқ туннинг сукунатига.
КУЛГУ
Одам кулар, кўзларининг тубида
Баҳор тиниқлиги, шўхлиги аён.
Одам кулар, унинг табассумида
Лолаларнинг ол хандаси намоён.
Севинчини кўрар қуёш зарида,
Кулгуси туташдир келгуси билан.
Шу бахтли одамнинг ўй, назарида
Олам кулар унинг кулгуси билан.
ШОИР
Туйғулари эзгу, ўйлари тиниқ,
Қаршисида зебо, нурафшон олам.
Ранглар жилвасидан кўзлари тиниб,
Атрофга энтикар шу шайдо одам.
Самоларнинг шаффоф ложувардига
Ҳисларини чайиб, қўшиқ битади.
Ўзининг толеи, севинч – дардига
Ўзгаларникини қўшиб битади.
Қалбига гўзаллик оташи қўниб,
Ўйида – яратмоқ ташвиши.
Бу кекса оламни қўшиққа кўмиб,
Яшартмоқ унинг ҳам муқаддас иши.
* * *
Каптар суратини чизади бола,
Енгил парвозига маҳлиё.
Қушнинг қанотида шу зебо олам,
Унга келтиргандай севинч ва зиё.
Ўзга камтарлар ҳам шўх ўргилишиб,
Атрофида майин “ку-ку”лар.
Бола суратига мавзу бўлишиб,
Тиниқ ўйларига кирмоқчи улар.
АЛЛАНГНИ ТИНГЛАБ
Гоҳи гўдаклигим тушиб ёдингга,
Бошим тепасида алла айтасан.
Маҳрингга, оналик эътиқодингга
Қониб гўдакликка гўё қайтаман.
– Ухла, тинчингни ол, азизим болам, —
Дейсан, пешонамни силар қўлларинг,
Қўлларки, кафтида улғайган олам,
Унган истиқболнинг сўлмас гуллари.
Севаман, қувончдан кўзинг порласа,
Кулиб ёнгинамда алла айтсанг шод.
Аммо улуғ ишлар бизни чорласа,
