Онажоним, онажоним, онажоним, онажон.
БОДОМ ГУЛИ
Барча гуллардан муқаддам очилур бодом гули,
Балки оддий гул эмас, мисли бир достон гули.
Баъзилар етди висолга, баъзига ҳижрон гули,
Баъзиларга шодлигу баъзиларга ғам гули,
Баъзи бирда беҳисобу баъзи бирда кам гули,
Бўлсин у шодлик гули, бўлмасин ҳеч ғам гули.
Йил ўтиб кетди бу гулга мен етгунимча, дўстлар,
Ўтди кунлар, ўтди ойлар мен кутгунимча, дўстлар,
Остонасига келиб бир кетгунимча, дўстлар,
Бир пиёла чойни ҳўплаб ютгунимча, дўстлар.
Барча гуллардан муқаддам очилур бодом гули,
Бўлсин у шодлик гули, бўлмасин ҳеч ғам гули.
Термулиб қолдим анга, ўтган кунимни эслатур,
Сарҳисоб қилсам яна босган йўлимни эслатур,
Қанча савдо ўтди бошдан, нутқу тилимни эслатур,
Мен суйилдимму-қуйилдим, қулфи дилимни эслатур,
Барча гуллардан муқаддам очилур бодом гули,
Уйғониб очилдию қолди лол, ҳайрон гули.
Баъзи дўстлар бир-бирига жонини қилди фидо,
Баъзиларнинг кўз очиб кўрганидин айлаб жудо,
Йил ахир шундоқ келиб, шундоқ кетарму доимо,
Олам аро яхшилик, тинчлик, омонлик муддао,
Барча гуллардан муқаддам очилур бодом гули,
Бўлсин у шодлик гули, бўлмасин ҳеч ғам гули.
ЎРГАНДИМ
Бобораҳим Машрабнинг 350 йиллигига бағишланади
Ноҳақликка ўт очмоқни бобом Машрабдан ўргандим,
Адолат деб курашмоқни бобом Машрабдан ўргандим,
Муҳаббатга садоқатни бобом Машрабдан ўргандим,
Мураккаб довон ошмоқни бобом Машрабдан ўргандим,
Жўшиб дарёки тошмоқни бобом Машрабдан ўргандим,
Қилиб исён курашмоқни бобом Машрабдан ўргандим.
Бобом Машраб адолат деб Наманган шаҳридан кетди,
Ўшал кибру ҳаволарнинг иши жон-жонидан ўтди,
Валекин ўзга юртларда бунданам баттар қон ютди,
Фиғони кўкка сиғмай ёзди, қўлига қалам тутди.
Адолат деб курашмоқни бобом Машрабдан ўргандим,
Ноҳақликка ўт очмоқни бобом Машрабдан ўргандим.
Бугун ҳам элни алдаб гап ташиб юргучини кўрдим,
Такаббурлик билан оқни қаро қилгучини кўрдим,
Агар бўлса амалдор, пинжига киргучини кўрдим,
Шу боис норасолик даврини сургучини кўрдим.
Ноҳақликка ўт очмоқни бобом Машрабдан ўргандим,
Адолат деб курашмоқни бобом Машрабдан ўргандим.
Бугун эрку адолат деб, сўзлаяпман мен ошкора,
Мунофиқлар бадар кетса элим бўлмасди оввора,
Ёзилди бу мусаддас, мунофиқлик бўлмаса зора,
Умид улдирки, дўстим, тингласа дардимни дилдора.
Ноҳақликка ўт очмоқни бобом Машрабдан ўргандим,
Адолат деб курашмоқни бобом Машрабдан ўргандим.
УМИД
Бўлма ҳайрон, бу жаҳонда йўқни бор қилгай умид,
Бурканиб шуҳратга-шонга, ошифта ҳол қилгай умид,
Сен умид қилсанг агар, тош устида гул ундириб,
Меҳнату ҳиммат билан бахтиёр қилгай умид,
Сенда бўлса қанча орзу, қанча синоат, қанча ишқ,
Сабр ила, бардош ила барқарор қилгай умид.
Умид ул руҳига ҳамкор, ғунчаи ахмар бўлиб,
Гоҳида шодлик бўлибон, гоҳида ойдай тўлиб,
Гоҳида айтиб ёр-ёру, гоҳида ўйнаб-кулиб,
Гоҳида бўлгай дилафгор, гоҳида ҳайрон қолиб,
Гоҳида ҳижрон бўлиб, гоҳида бағринг тилиб,
Гоҳи маҳзун, гоҳи шод, беихтиёр қилгай умид.
Ноумид бўлма жаҳонда, ноумидлик кўп ёмон,
Гар умидсиз ўтса умринг қуп-қуруқдир тўрт томон,
Гар бошингга тушса савдо, сен умидвор бўл ҳамон,
Ҳақ йўлига жо бўлур, ҳаққу ҳақиқат ҳар қачон,
Покиза бўлса дилинг, албатта омад сен томон,
Умид улдир ҳар нафас қалбингга ёр бўлгай умид.
Англашилмасдан баногоҳ бошга тушса можаро,
Дейдиганлар топилгайдир ўртада оқни қаро,
Бу каби иллат ҳар ишда бўлгусидир даҳр аро,
Покиза бўлса дилинг ҳар дам умид бергай садо,
Ўктам айтур бир куни “Савту наво”ю “Боғаро”,
Сабр ила бардошли бўлсанг, бахтиёр қилгай умид.
ГЎЗАЛЛИК ИЗЛАЙМАН
Гўзаллик излайман, оламдан гўзаллик,
Оламдаги жумла одамдан гўзаллик…
Излайман Юсуфу Канъондан гўзаллик,
Ҳусн мулкидаги султондан гўзаллик,
