“Парвардигор забон ҳам берса
Бўлмасмиди шу чиройига…”
Тушларимда қишлоқ чоллари
Тил тилайди Гавҳаройимга…
Қўрғончанинг бўз йигитлари
Суяди-ю куяди фақат…
Тушларимда суқ билан қараб,
Оҳ уришиб… қўяди фақат…
Калимага айланмаган тил,
Гавҳаройим, сенинг тилингму?
Тушларимда тўкилмаган дил,
Гавҳаройим, сенинг дилингму?
Гавҳаройим, ўн саккиз йиллик
Дардни сўзлаб берсанг на бўлғай?!
Тушларида сени излаган
Мардга бўзлаб берсанг на бўлғай?!
Бугун мен ҳам соқовман, гунгман,
Келдим ўзни ўтда ёққали…
Тушларимда ҳеч гапирмаган
Тилларингда маъни уққали.
Яна минг йил тушда яшайсан
Қаригина онанг билан сан…
Тилсиз гулим,
Тилсиз чиройим.
Гавҳаройим…
Гавҳаройим…
Г а в ҳ а р о й и м . . .
1981
КУЗГИ ТУШ
Гулим,
Бугун сизни туш кўрдим,
Сал фаромуш,
Сал хомуш кўрдим.
Қошингизда тўртта полапон,
Бошингизда сақоқуш кўрдим.
– Бахт қушими? – дедим.
Кулдингиз.
Сувга бир тош тушгандай эди.
Чайқалгандай бўлди ул денгиз,
Кўзларингиз нимадир деди.
– Тушунмадим.
Бир синиқ кулгу
Лабингизда куртак боғлади.
Менинг кузим,
Баҳорим шул-ку,
Шовуллади кўнгил боғлари.
(Дарахтлар “оҳ” тортиб юборди,
Дув тўкилди хотиралар, оҳ…
Ҳар япроқ – бир юракнинг дарди,
Ҳар дил шундан сувлар ичар гоҳ).
Севгимизнинг ёлғиз гувоҳи –
Тераклар жим шовуллайверди.
Хаёлингиз кетди улоқиб,
Яноғингиз ловуллайверди.
(Сувга боқиб,
Эсингиздами,
Туш айтардик биз шоша-пиша…
Бугун бошда дунёнинг ғами
Ва оила отлиғ андиша).
Йил санайди қайдадир какку,
Биз турибмиз лол-у паришон.
Орамиздан оқиб шунча сув,
Дийдорлашди висол ва ҳижрон.
Поёнига етмади ул туш,
Туравердик бағримиз ёқиб…
Ул тераклар кесилмаганмиш,
Кетмаганмиш ул сувлар оқиб.
2002
ИККИ ҚИЗ
Бахт ва қайғу −
икки сулув қиз,
икки ҳурилиқо.
Бири итдай садоқатли,
бири бевафо.
1982
СИЗ НОЗЛАНИБ БОРОДУРСИЗ
Йўлдош ЭШМУРОД шеърига назира
