Бетимсол бойлигим – бир ганж Қомусим,
Халқим ҳуқуқига таянч Қомусим!
Юртим осмонида Ҳурлик офтоби,
Қомус – давлатимнинг бу – Бош Китоби,
Ҳар боб, ҳар моддаси – ақл хитоби,
Мушкул тилсимимга тилмоч – Қомусим,
Эзгу ниятимга ривож Қомусим!
Тақдир неки битса, бари бўлгайдир,
Одам бор кўнглида зори бўлгайдир,
Миллатим деганнинг ори бўлгайдир,
Миллат мардларининг ори – Қомусим,
Ҳақ деган ҳақгўйнинг ёри – Қомусим!
Умримиз ҳаётнинг асли тўрт фасли,
Адолатга ташна одамзод насли,
Инсон эрки билан инсондир асли,
Сен билан кўксимиз осмон, Қомусим,
Қадру қадриятга қалқон Қомусим!
Давлатим тожи деб бошимда тутгум,
Қувонч кўздан оқса, ёшимда тутгум,
Умринг битди, деса, лошимда тутгум,
Қиёматга қадар жонсан, Қомусим,
Дунё учун дунё, шонсан, Қомусим!
ЭР-ЙИГИТНИНГ ЭЛГА АЙТАРИ БЎЛСИН
Ғофур Ғулом айтган кўксин тўлдириб:
“Йигит омон бўлса, хавфу хатар йўқ”…
Йигит йигитликни юрсин дўндириб,
Бундан ўзга унга асло зафар йўқ.
Дунё кезсин – юртга қайтари бўлсин,
Эр-йигитнинг элга айтари бўлсин.
Бу қалтис замонда тинчлик омонат,
Қалқон яралгайдир йигит оридан.
Ватани тинч бўлса, эли саломат,
Халқнинг ифтихори – асил мардидан,
Йигит сафга кирса, сарвари бўлсин,
Эр-йигитнинг элга айтари бўлсин.
Кеч очилган кўзнинг тумани қуюқ,
Ўз уйинг, ўз боланг асрагин ўзинг.
Ахир аждодларинг буюкдан буюк,
Елга совурилмасин тилдаги сўзинг,
Сўзинг ҳикматларнинг дилбари бўлсин,
Эр-йигитнинг элга айтари бўлсин.
Ватан – қалбимизда юз очган чирой,
Демишлар, чиройнинг чиммати бўлсин,
Тунни ёруғ қилган самодаги ой,
Йигитнинг энг аввал ҳиммати бўлсин,
Ҳам яна бир пари пайкари бўлсин,
Эр-йигитнинг элга айтари бўлсин.
Биз тинчлик тилаймиз кўҳна дунёга,
Шу осмон, шу замон фарзандларимиз,
Юз тутинг, омонлик тутган зиёга,
