Элчилар жўнайди қуёшга томон.
Сулҳ бўлди, тугади фасллар арази,
Киришди сепини ёзишга баҳор.
Ёришди Онанинг – Ернинг орази,
Очилиб-сочлиб қилди дил изҳор.
ҲУЗУР
Соғинч туйиб яшар севгувчи одам,
Интизор кутади яхши дамларни.
Покиза ниятда қўяди қадам,
Кўнглидан чиқариб армон, ғамларни.
Яқинларин кўрса, бағрига босар,
Учраса танишлар, илиқ саломи.
Жон-дилдан берилиб суҳбатлар қурар,
Ором бахш этади дўстлар каломи.
Нолиган бўлади кимдир турмушдан,
Кимдир соғлигидан қилар шикоят.
Шунда мисол олиб ҳаёт, ўтмишдан,
Ранжиган кимсага берар кифоят.
Ўзида муаммо кам эмас, талай,
Бошидан кечирган қанча маломат.
Муҳаббат сақлади уни, ҳарқалай,
Ишончи, ғурури этди саломат.
Оламга келсан бир бор, азизим,
Бу кунлар ғанимат, қадрига етгил.
Аҳли замондошга айлагил таъзим,
Меҳру оқибатнинг йўлини тутгил.
Сўнса ишқ оташи юракда магар,
Яшашдан, ҳаётдан бўлурсан безор.
Оламни, одамни сева бил, жигар,
Бардавом бўлажак умрингга ҳузур.
ОЛАМ РАВИШИ
Алмашади ўрин кеча ва кундуз,
Эргашади соя нурнинг ортидан.
Оқлик-қораликда зиддият сўнгсиз,
Милён йилдир қиёс ранглар шартидан.
Бир оғиздан чиқар ширин, аччиқ сўз,
Бир палакдан ўнар турлича қовун.
Найза йўқ қилади, бутлайди бугиз,
Бодом бергай мева икки хил навъий.
Одамзод шакли бир, тийнат рангба-ранг,
Кимнинг феъли тоза, кимнинг ичи занг.
Ким мулоқот, нафсда айлар хангуманг,
Кимга олам кенггу, кимга эса танг.
Курраи Заминда турфа салтанат,
Саройда тинмайди кураш – тожу тахт.
Халоват билмайди, изғир манфаат,
Измига тушганлар қирпичоқ, карахт.
Чиройга маҳлиё ўтар санамлар,
Молини мақа тбон сотар тожирлар.
Камбағал кўзидан аримас намлар,
