Diller gibi inilerim
III
Dünyayı gezdim dolaştım
Ayrılık gibi dert olmaz
Tatlı canımdan usandım
Ayrılık gibi dert olmaz
Kaçan döndüm yâre baktım
Gözümden kanlı yaş döktüm
Gezdim her belayı çektim
Ayrılık gibi dert olmaz
Hilal kaşı keman değil
Zülfü ahir zaman değil
Be yârenler yalan değil
Ayrılık gibi dert olmaz
Kullar başına gelmesin
Kimse gözyaşın silmesin
Hak düşmanıma vermesin
Ayrılık gibi dert olmaz
Bana inanmayan varsın
Âşık’ın yüreğin yarsın
Neler çektiğimi görsün
Ayrılık gibi dert olmaz
Âşık Hasan
I
Bilmem sarhoş mudur uykudan kalkmış
Taramış zülfünü gerdana atmış
Beyaz ellerine al kına yakmış
Dedim öpüşelim dedi ki yok yok
Dedim selvi nedir dedi boyumdur
Dedim bu güzellik dedi soyumdur
Dedim bu cilveler dedi huyumdur
Dedim kucuşalım dedi ki yok yok
Dedim ölüm yok mu dedi aynımda
Dedim öz vebalım dedi boynumda
Dedim turunçlarım dedi koynumda
Dedim koklaşalım dedi ki yok yok
Dedim yanakların dedi gülümdür
Dedim kâküllerin dedi sünbülümdür
Dedim Garip Hasan dedi kulumdur
Dedim sarmaşalım dedi ki yok yok
II
Gelinin alnına elif yazılmış
Elifin altına benler kazılmış
Azrail gelince başı bozulmuş
Kız iken sevdiğim sen değil misin
Gelinin yüzünde ipek duvaklar
Hani adadığın bunca adaklar
Sultani kiraza benzer dudaklar
Kız iken sevdiğim sen değil misin
Evinin önünde yürüdüm yoldan
Doğrulup bakmadım ar ettim elden
Yanaklar farıksız katmerli gülden
Kız iken sevdiğim sen değil misin
Âşık Hasan şu bahçenin düzüne
Halka halka sürme çekmiş gözüne
Gelin oldum diye bakmaz yüzüme
Kız iken sevdiğim sen değil misin
III
Ne çeker kulların serhat ilinden
Bilinmez Hünkârım görülmeyince
Bunca memleketin kâfir elinde
Kaldı inanmadın ayrılmayınca
Kimi şehit oldu kimi giriftar
Kâfirin elinden inler zâr ü zâr
Estergon’la Budin Eğre’yle Uyvar
Ele geçmez Şahım yorulmayınca
Gaziler başına takıp çelengi
Kırardı Nemçeyi Macar Firengi
Neylesin kulların edemez cengi
Hâl ü hatırları sorulmayınca
Hasan der göklere çıkmıştır ahım
Hüdam bağışlasın çoktur günahım
Temeşvar kal’asın bil Padişahım
Vermeyiz kâfire kırılmayınca
Kul Mustafa
I
