“Jaaaa!” Antwoordden de meisjes zonder een voorkeur te uiten.
“Een film,” stelden Ed en Mike samen voor.
“Oké, een film dan,” antwoordde Dave met tegenzin. “Maar, ik denk dat we alleen die twee hebben die we laatst kochten toen we dronken waren. We hebben nog niet eens de kans gehad om ze te bekijken. Ik weet niet eens waar ze over gaan.”
Hij koos er een uit, zette de TV aan en stopte de DVD in Mike’s draagbare DVD speler, die al op de hotel TV was aangesloten. Hij liep snel terug naar zijn plaats op de armleuning van Goong’s stoel en legde zijn arm om haar heen.
Toen het licht van de TV aan ging, waren de koppels alweer druk met elkaar. De meisjes waren gelukkig en de mannen ook. Niemand merkte de titel van de film op: ‘Teenage Orgies At St. Agnes Convent’, maar binnen een paar minuten was het duidelijk waar de film over ging – schaamteloze close-ups van groepsseks tussen de ‘kloostermeisjes’ en de leraren, tuinders en medici van middelbare leeftijd.
De meisjes vonden het niet erg. Ze hadden het al emaal al eens eerder gezien - sommige van hun vriendinnen hadden zelfs deelgenomen aan soortgelijke films. Het was de manier waarop ze de situatie hadden vormgegeven die Lek interessant vond.
Het was typerend voor de Britten om het licht op een sluwe manier uit te doen en te doen alsof ze niet wisten waar de film over ging. Amerikanen zouden hetzelfde kunnen doen, maar een Duitser, Fransman of Nederlander zou eerder openhartig zijn en zeggen: ‘Laten we de lichten dimmen en een pornofilm kijken om ons in de stemming te brengen!’
Lek stond open voor beide benaderingen. Ze hield van de eerlijkheid van de Duitsers, Fransen en Nederlanders, maar ze hield ook van de manier waarop de Britten dachten dat ze een vrouw in deze situatie moesten lokken, omdat ze dachten dat een dame bezwaar zou maken. Ze glimlachte in zichzelf. Ze wisten eigenlijk niet veel van vrouwen - ze lieten hun ware aard niet zing, dwongen zichzelf tot een leugen
Ze gingen door met wat ze deden.
Totdat Ed voorstelde: “Zul en we al onze kleren uittrekking en een orgie houden?”
Dit was geen verrassing voor Lek - ze was al vaak dezelfde vraag gesteld, maar ze was teleurgesteld.
Achter de wolken schijnt misschien de zon, maar ook de zon is niet van goud.
Ze voelde zich dom omdat ze dacht dat Mike en de anderen anders waren dan de gebruikelijke buitenlandse sekstoeristen.
“Het spijt me, Mike,” fluisterde ze in zijn oor. “Ik dit niet doen, ik dit niet leuk vinden. Ik weet niet mijn vriendinnen, maar ik ga nu naar huis.”
Mike sprak haar niet tegen. Hij zei al een maar:
“Kijk, ik ben hier om lol te hebben. Ik ben niet op zoek naar een vrouw. Ik heb er al zo een thuis. Ik vind je leuk, maar ik zal je niet vragen om iets te doen wat je niet wilt. Even goede vrienden, toch? Maar ik vind het niet erg om toe te geven dat ik teleurgesteld ben.”
Lek stond al op, zij was ook teleurgesteld.
“Hé, zusjes! Ik ben weg. Blijven jullie voor een orgie? Zoiets doe ik niet meer. Eén gat tegelijk is tegenwoordig genoeg voor mij. Niets tegen jullie twee, natuurlijk,” zei ze in het Thais. “Als jullie blijven, bel ik Beou voor jul ie. Nou? Snel, ik wil hier weg.”
Ayr en Goong keken elkaar aan, hun mondhoeken naar beneden in een trieste uitdrukken.
“Oh, wij blijven nog even. Tot later of misschien tot morgen. Bel Beou voor ons op weg naar huis, alsjeblieft, grote zus. Dan hoeven wij ons daar geen zorgen meer over te maken.”
Zei Ayr.
Lek zwaaide naar iedereen terwijl ze de deur uit liep. Mike was bij haar. “Je zult niet van gedachten veranderen? Misschien kom ik morgen langs om je te zien. Oké?”
Ze knikte.
“Misschien ik zie je morgen in bar als je wilt wat drinken.”
Mike duwde zijn hand in haar beha.
“Even goede vrienden. Het komt wel goed met je. Zonder grapjes, ik heb een geweldige avond met je gehad. Jammer dat het niet voort kan duren, maar ik wil dat je een nieuw paar schoenen gaat kopen - als aandenken. Het al erbeste Lek. Welterusten, liefje. Pas goed op jezelf.”
Hij gaf haar een kus op de wang en sloot de deur, waardoor ze zich erg eenzaam voelde, staand op de gang.
Lek haalde het briefje uit haar beha – 1.000 Baht - en stopte het in haar tas. Daarna nam ze de lift naar beneden naar de begane grond en liep naar de bewaker, die knikte en glimlachte toen ze dichterbij kwam. Ze zag hem haar naam van de bezoekerslijst schrappen. Ze zeiden welterusten en ze liep de hitte van de nacht in. Het was 2 uur ‘s nachts en de straten waren nog steeds erg druk, hoewel Lek daar niet echt geïnteresseerd meer in was.
Ze ging rechtsaf het hotel uit en liep door tot ze op Second Road kwam. Ze was niet echt overstuur of teleurgesteld, maar meer ingetogen. Ze was gelukkig genoeg, maar wilde geen gezelschap. Ze voelde zich vol edig al een in een menigte van duizenden. Ze wachtte een kwartier voor ze in één keer veilig kon oversteken - ze had toch geen haast om terug te keren naar hun lege kamer.
Daarna liep ze naar het noorden langs Second Road tot ze in Soi Diana aankwam, die ze volgde naar Soi Buakhao. Ze draaide rechtsaf Soi Buakhao in en liep in een trance naar huis.
Terwijl ze de deur naar haar flat opende, bad ze nog steeds tot Boeddha om haar haar lot te onthul en. Het voelde alsof Hij haar enige vriend was, op wie ze kon vertrouwen, hoewel ze niet vaak met Hem had gesproken sinds ze in Pattaya woonde. Het was niet zozeer dat ze het gevoel had dat Hij haar in de steek had gelaten sinds ze naar Sin City was gekomen, maar meer dat ze het gevoel had dat ze nu zijn aandacht minder waard was. Ze vroeg zich ook af of haar nieuwe financiële vrijheid wel was wat ze had gehoopt dat het zou zijn.
Ze had het gevoel dat ze weer moeilijk in slaap zou komen vannacht.
Вы ознакомились с фрагментом книги.
Для бесплатного чтения открыта только часть текста.
Приобретайте полный текст книги у нашего партнера:
