Оилада севги суҳбатлари
Сабохат Бозорова
Hayot ichra oila hayotimiz ham o'tib ketmoqda. Uni huzur-halovatli, mazmunli, maroqli o'tkazish har ota-onaning orzusi. Bu ezgu niyatingiz amalga oshishi uchun ushbu kitobdan har kuni bor-yo'g'i 15 daqiqa oilangiz davrasida mutolaani yo'lga qo'ysangiz bas.Oilangiz SEVGI, MEHR, SAODAT shu'lalari ila nurafshon bo'lsin, aziz o'quvchi!
Оилада севги суҳбатлари
Уялмасанг – истаганингни қил!
Ҳаё инсонга хос фазилатдир. Уятдан ёноқлари қизарган инсон ҳақиқатан инсондир.
Ҳаё барчага ярашади. Айниқса, аёлларни ўзгача зийнатлайди. Бу ҳақиқатни Пайғамбаримиз (с.а.в.) ҳам эътироф этиб: «Ҳаё – иймондандир», дейдилар.
Ҳар қандай инсоний фазилат сингари ибо, ҳаё сабабли юзларнинг қизариши ҳам имон туфайлидир. Имон бўлмаса, на ҳаё қолади, на уят.
Ҳозирда ор-номус ҳақида сўз борганда «орият томири» эсга олинадими-йўқми, билмайман. Аммо менинг онажоним шундай дер эдилар: «Инсоннинг маънавият томири бор. Ор-номус туйғуси бу томирларни кучли ва бақувват қилади. Инсон беорлашса, бу томир ёрилиб кетади… Орият томирининг ёрилиши инсонни инсонликдан чиқаради. Чунки бундай одам уялишдан уялади, юзи ҳам қизармайди».
Шундай ҳолатга тушган инсон ҳар қандай тубанликка қодир бўлади. Жиноят устида қўлга тушганида ҳам қилмишидан асло хижолат чекмайди. Юзига тупурсангиз, артади-ю, «ёмғир ёғяпти» деб кетаверади!
Ҳаё – имондандир. Дилда эътиқод бўлмас экан, ҳаё ҳам бўлмайди. Имоннинг заифлиги ҳаёнинг камлигига сабаб бўлади.
Охир-оқибат, ҳаё туйғуси уятсиздан уялиб, номаълум манзилни ихтиёр этади…
Илм, бойлик, номус
Илм, бойлик, номус йўлдош бўлдилар. Йўл охирлагач, илм деди: «Мен мана шу университетга кетяпман, кутиб турсангиз, қайтаман», деди. Бойлик: «Мен ана шу саройга бораман, кутсангиз қайтаман», деди. Навбат номусга келди: «Мен сизларга ўхшамайман, кетсам қайтиб келолмайман».
Севгидан нима фойда?
Севгисиз ҳамма нарса файзсиз, мазмунсиз туюлади.
Севги бахтнинг пойдеворидир.
Севги – қувончнинг сабаби.
Севги билан зиндон сарой кўринади.
Севгисиз сарой зиндонга айланади.
Мавлоно Жалолиддин Румий таъбири билан айтганда: «Севги туфайли заҳар болга, мис олтинга айланади; севги дардларга дармон бўлади, кўнгилларни поклайди».
Севги ўликни тирилтиради.
Севги туфайли шоҳ қул бўлади.
Текис бўлмаган илмдан номукаммал ишқ яралади…
Илм севгини, жоҳиллик қўрқувни кучайтиради…
Бизни ўз муҳаббатидан меҳр билан яратган Раббимизга меҳримиз чексиздир. У ҳақда қанча кўп билсак, севгимиз шунча ортади…
Уни топмоқ улуғ саодат. Алишер Навоий айтадилар:
Сени топмоқ басе мушкулдирур,
топмаслик осонким,
Эрур пайдолиғинг пинҳон, вале
пинҳонлиғинг пайдо.
* * *
Севги билан ҳар нарса гўзалроқ, мазмунлироқ, қадрлироқдир. Шу боис инсон севгисиз қолмасликка ҳаракат қилиши, қалбидаги муҳаббатни асраши лозим. Зеро, севгисиз ҳаёт азоб ва изтиробдан иборатдир.
Қадрли нарсалар ардоқланади. Йўқолмасин, тугаб қолмасин деб устида титралади. Севги неъматини қандай асраш керак? Севги булоғига туташиш лозим.
Ички дунёмиз доимий назорат остида бўлиши зарур… Чунки ҳар бир нарса сингари севги ҳам парвариш ва эътиборга муҳтождир. Парваришсиз қолган севги чечаги қурийди.
Севгини асраш учун фидойилик ва жонбозлик талаб этилади. Севги баҳам кўрилганда ортади. Шу боис меҳрга хасислик қилувчилар охир-оқибат ундан бебаҳра қоладилар. Сезувчи юраклар меҳр улашишдан чарчамайдилар. Шу тариқа қалблари такрор-такрор севги билан зийнатланаверади… Севгига шу зайлда тўладилар. Севгини бера олганлар унга мушарраф бўлишга ҳақлидирлар.
Бир куни Пайғамбаримиз (с.а.в.)нинг ёнларига бир зот келиб: «Ё Расулуллоҳ, қалбимда севги камаяётганини ҳис қилаяпман. Кўнглим қаттиқлашмаслиги учун нима қилай?» деб сўради. Пайғамбаримиз (с.а.в.) бу асл андишага шундай ажойиб жавоб бердилар: «Дарҳол бориб, бирор етимнинг бошини сила…»
Нақадар ажойиб, нақадар асл андиша эди бу!
Инсон ҳамёнидан пулнинг камайганини сезади, аммо қалбидаги севги ва меҳрнинг озайганини ҳис қила оладими?
Юксак маънавият эгалари, даставвал, кўнгилларига назар ташлайдилар. Чунки кўнгилдаги камайиш қандай бўшлиққа йўл очишини яхши биладилар.
Юрак шифокорларининг Устози бўлган Пайғамбаримиз (с.а.в.) севгини баҳам кўриш уни баракали қилишини таъкидлаб оқилона йўл кўрсатганлар.
Эҳтиёжманд кўнгилга берилган меҳр-муҳаббат неча ҳисса бўлиб қайтиши барча замонлар учун амал қиладиган йўриқ эмасми?!
Қалб жароҳатларини даволашнинг энг ишончли усули самимий севгини баҳам кўришдир.
Севиш ва севилиш
Донишманддан сўрадилар:
– Дунёдаги энг яхши нарса нима?
– Севиш.
– Ундан кейин-чи?
– Севилиш.
– Нима учун севиш севилишдан яхшироқ?
Донишманд шундай жавоб қайтарди:
– Инсон севишига севилишидан кўра кўпроқ амин бўлади, шунинг учун.
