Haçalanmış yollar kimi görünən,
yaşıl-yaşıl yarpaqlara bürünən,
arxam ilə iməkləyib sürünən,
düyməgözlü tağlar qoyub gedənəm.
Nə biləydim ağac adam deyilmiş,
qar-yağışla yarpaqları döyülmüş,
ucunda gül pəncərəmə əyilmiş,
vəfalı budaqlar qoyub gedənəm.
Çin olmadı arzularım, pir də ki…
Sirr olmadı, sirr qalmadı, sirr də ki…
Axar çaylar, göy meşələr, bir də ki,
buz kimi bulaqlar qoyub gedənəm.
Bizim evdə quşlar yuva qurdumu,
üstümüzə yağan daşlar durdumu?
Yanıram oyy, vətənimin, yurdumun,
sinəsində dağlar qoyub gedənəm…
ALLERGİYA
Əvvəl gözlərimə dolur,
sonra tutur boğazımdan,
bəla sözdən gəlir,
bir də
dəftərimdən, kağızımdan.
Axır sel kimi göz yaşım,
düz əlli cütdür asqıraq,
qorxudan tək səbir gəlmir,
əlli dəfə sönür çıraq.
Durur adamın qəsdinə,
İşğal eləyir bədəni,
yadına nə yarın düşür,
nə işğal olmuş vətənin…
YAZI…
Nə uçdum quş kimi, nə qaçdım ittək,
nə göylər mənimdir, nə yerlər mənim,
ipsiz arzularım köhnə çərpələng,
dalımca gör nələr deyirlər mənim.
Bir azman qayaydım, yıxıb zəlzələ,
bir ah göndərməyə qarlı dağım yox,
uçuram, bu cahan qurtarmır hələ,
nə yazıq, qonmağa bir budağım yox.
Bu qismət, bu qədər, bu tale, yazı,
dalımca deyirlər guya dahidi,
əzablar, zülümlər təzyiq cihazı,
həsrət və qəriblik ölçü vahidi.
Çətini qanadım yoruluncadır,
ya külək qovacaq, ya leysan, yağış,
yerlər dərindirsə, göylər ucadır,
vətən bir yuvadır, mən yuvasız quş…
* * *
Professor Qurban Bayramov un gecikmiş cəsarətinə elegiya.
Nədir bu dünyada, nədir əbədi,
söz tapıb göyərtdik yerin təkindən,
dağıldı, söküldü elmin məbədi,
quş göydən ayrıldı, palıd kökündən.
Uzundur yolumuz əyri, düz olsa,
çıxmaz kəpəklərə ələdiyimiz,
boğuldu beşikdə oğul, qız olsa,
bizim körpə kimi bələdiyimiz.
Saxsını torpaqdan, qızılı misdən,
arzunu xəyaldan ayıran öldü,
alçağı hündürdən, safı xəbisdən,
dilavəri laldan ayıran öldü.
Neynirsən neçədə açılır sabah,
neynirsən gün çıxır, ya qar ələyir,
bax, səni asdıran sevdiyin allah,
neyləyir, əlbəttə, yaxşı eləyir.
Neynirsən necədir tərkibi suyun,
kimyanın, sürətin vaxtı keçibdir,
arxacın ağzında mələyən qoyun,
bəlkə qoyun deyil, itdir, keçidir.
Düz xətti sındırma, indi əyridir,
keçər lap yeddisi iki nöqtədən,
indi ki əyrilər qılınc səyridir,
niyə bölünməsin min yerə vətən?
Xülasə, heç elmə yoxdur ehtiyac,
hava məlumatı başına dəysin,
şahın quş evidir başındakı tac,
qoysa yad gülləsi quşuna dəysin.
Unutma, ey qafil, dörd yanın biclər,
bu fərman üzünü ağartmayacaq,
