Эронӣ миллатҳо. Муҳоҷирати ҳинду-аврупоӣ

Дар натиҷа, ин нақшаҳои сохтмонӣ муқаддас дониста шуданд ва онҳо дар вариантҳои мухталифи криптографӣ дубора ривоҷ дода шуданд, аз ҷумла дар шакли свастика, домни ибтидоӣ ба сохторҳои силиндрӣ аз сангҳо ё гил сохта шуда, ба боло тангтар мешуд, аз ин рӯ намуди свастика, салиб бо ақрабо дар кунҷҳои рост хамида мешуд. Аз поён каналҳо ҷойгир карда шуданд, ки дар он ҷо қубурҳои сопло гил ҷойгир карда шуда, мӯйҳои чармӣ ба онҳо пайваст карда шуданд ва бо ёрии онҳо ҳаво ба оташдон андохта шуд. Ин тарҳҳо ба намудҳои гуногуни салибҳо шабоҳат доштанд, ки баъдтар дар ҳиндуҳо, буддизм, насронӣ дифоъ карда шуданд. Салиб дар мадҳияҳои то замони Масеҳ эҳтиром карда мешуд. Тасвирҳои ӯ ҳангоми ҳафриёти археологӣ дар гӯшаҳои гуногуни олам, аз ҷумла дар Амрикои Ҷанубӣ ва Зеландияи Нав кашф карда шуданд. Муайян карда шуд, ки вай ба ҳайси нишони ибодати халқҳои дигар ҳамчун рамзи оташ хизмат мекард, ки дар ибтидо онҳо аз тахтачаҳои ду чӯбдаст, рамзи офтоб ва ҳаёти ҷовидонӣ истихроҷ шуда буданд. Аллакай дар замонҳои қадим, барои коҳиш додани нуқтаи обшавии металлургҳо, онҳо ба истифодаи фторитҳо (фтор, фторитҳо бо рангҳои гуногун омадаанд: рангест, зард, сабз, камранг рангин) ва метавонистанд пӯлодро дар ҳарорати аз 1100 – 1200 дараҷа, ба ҷои 1530—1700 дараҷа, гиранд. ки ба мо имконият доданд, ки ҳангоми коркарди пӯлод сӯзишвории кам (сӯзишворӣ ё ангишт) -ро ба даст орем ва аз маҳсулоти хеле оҳанин истифода барем.

Ҷ. Ҷ. Фрейзер, Филиали тиллоӣ, (Фрейзер Ҷ. Г., тиллои Бут, Лондон, 1923), Москва, Нашри адабиёти сиёсӣ, 1986, саҳ. 158: «Маъбади асосии литвониён худои раъду барқ ва Перкунас ё Перкунс буд, ки ба Зевс ва Юпитер шабоҳат дошт. Дарахтони пӯст ба вай бахшида мешуданд ва вақте миссионерони масеҳӣ онҳоро буриданд, сокинон ошкоро норозигии худро баён карданд. Ба шарафи Перкунас, чароғҳои ҷовидон сӯхтанд, бо ҳезумҳои дарахтони баъзе Нанги, агар чунин сӯхтор хомӯш мешуд, дубора пораҳои дарахти муқаддасро фурӯзон мекарданд. Чандауси, ва занон -. lindens ин mozh¬no хулоса, ки Чандауси дида шудаанд, мард будан, ва li¬pah -. занон» Дар робита бо тасдиқи патриархат дар байни халқҳои ҳинду аврупоӣ, пӯст ба дарахти «муқаддас», ва линден дарахти «бад» шуд. «Линден» ба забони русӣ қалбакӣ, қалбакӣ номида мешавад. (ҳамон ҷо, с. 580). Вақте ки оташ хомӯш карда шуд, бо ёрии ду тахтачаҳои ба шакли шохасарбуда, прототипи салиби оянда: «Дар Уэлс, чароғҳои Белтан, маъмулан, дар аввали моҳи май сӯзонда шуданд; аммо санаи ин маросим аз 30 апрел то 3 май идома ёфт. шохаҳои чӯбро, ки аз тавсифи зерин бармеояд: «Оташ ба ин монанд фурӯзон шуд. Нӯҳ нафар ҷайбҳои худро ба дарун партофтанд, то ягон танга ва як порча металл набошанд. Сипас, онҳо ба ҷангалҳои ҳамсоя ворид шуда, нӯҳ дона хаси гуногун ҷамъ карданд. Ҳама чиз дар ҷое, ки оташ бояд хомӯш карда мешуд, ба вуқӯъ омад. Дар атрофи замин ҳезум кашида шуд ва дар дохили он ҳезум ҳезум пӯшида шуд. Воқеан ҳалқаи оташро пӯшида, рӯйдодро мушоҳида мекарданд, ки яке аз онҳо ду чӯбро ба даст гирифта, то шуста бурд. То даме ки оташ пайдо шуд, оташ ба болои шохаи оташ афрӯхт ва дере нагузашта оташи азиме ба амал омад. Баъзан ду оташ як тараф ба сӯи дигар гузошта мешуданд. Ин чароғҳо – як ё ҳарду – онҳо coelcerth (тарҷума: оташинҳо) номида шуданд. Пирожни мудаввар аз шӯрбо ва хамир ба чаҳор қисм тақсим шуда, дар як халтача аз орд ҷойгир карда шуданд ва ҳар кадоме аз он як порча аз онро гирифта бурд. Қисми охирин ба он касе, ки сумкаашро нигоҳ медошт, рафт. Онҳое, ки аз орди яклухт як порчаи тортро кашида буданд, бояд се маротиба аз болои аланга ҷаҳида ё се маротиба дар байни ду оташ, ки ба гуфтаи онҳо ҳузур доштанд, ҳосили фаровон ваъда кардаанд. Нидои доду фарёди одамоне, ки аз алангаи оташ ҷаҳида мегаштанд, дар тамоми ноҳия шунида мешуд. Онҳое, ки як порчаи кулчаи ҷӯшонро бароварда буданд, суруд хонданд ва рақс карданд ва дастонашро шаппиданд, ки соҳибони шикорчиёни яклухтро баланд карданд, аз болои оташ бархостанд ё дар байни ду оташ давиданд. «Фрейзер инро истисно намекунад» … пеш аз ба ҷангалҳои зиччи Аврупо ворид шудан., ориёиҳо воқеан, тавре ки баъзе муҳаққиқон мӯътақиданд, бо чарогҳои худ дар даштҳои азими Русия ва Осиёи Марказӣ саргардон шуда буданд …»(Ҳамон ҷо, саҳ. 662—663).