Алпомишга от миндирган чўққилар,
Олтин тарих энди равон ўқилар,
Дунёдирман, энди дунё сафингда,
Борар бўлдим энди ҳурлар қатинда!
Ассалом, ассалом!
Боболарнинг порлоқ ёди, ассалом,
Ботирларнинг учқур оти, ассалом!
«Хуш кел, эркам, Наврўзларни кулдирдинг…»
Хуш кел, эркам, Наврўзларни кулдирдинг,
Кўзларимга юлдузларни тўлдирдинг.
Эй Истиқлол, байроғимга ипаксан,
Ўзбекистон, мангу урган юраксан!
Ўз ерим деб куйган, ёнган халқ эдим,
Имонимга чин инонган халқ эдим.
Билар эдим Яратганнинг меҳри бор,
Толеимда буюк давлат муҳри бор!
Ассалом, ассалом!
Номинг азиз, янгроқ элим, ассалом,
Еру кўкда уйғоқ элим, ассалом!
Озод ва гўзал
Оллоҳ, Оллоҳ, Ҳақ Расулим – озод ва гўзал,
Қутлуғ замон – ерим, элим озод ва гўзал.
Йил тўрт фасл ўлкамни бир сайр этиб кўринг:
Меҳру гўзаллик восилим – озод ва гўзал!
Тарихимиз қутлуғ йўлдир Истиқбол сари,
Боболардан мерос билим озод ва гўзал.
Юртимдаги ҳар хонадон – меҳр чироғи,
Қайда бўлмай равшан дилим – озод ва гўзал.
Бор оламда балқар бугун ўзбек байроғи,
Унга қувват меҳру дилим, озод ва гўзал.
Умрим бори бахшидадир юртим шаънига,
Гулҳиммат сайроқ булбулим, озод ва гўзал!
Қадимий қалъа
Энг қадим бир тарих Тупроққалъадир,
Анинг ижодкори Ҳақ Таолодир.
Бу буюк ўтмишдан илоҳий садо –
Алжабр мағзинда бор қутлуғ зиё.
Ҳақ бунда инсонга ато этган жон,
Шул куйдан руҳ олган мусиқий жаҳон.
Юрт гўзал ўнгланди Истиқлол сабаб,
Юртбошимиз шони юксакдир абад!
Гўзал бу ҳаётни мадҳ этар, Омон,
Куйлаб тинмас мангу Комил, Ҳожихон.
«Доим шу иштибоҳ, доим шу гина…»
Доим шу иштибоҳ, доим шу гина,
Ҳаёнинг олдида дунё кичкина.
Бир сазо кутибсан мендан жимгина,
Мен олдга бир қадам ўтақолмабман.
На элчим бор менинг, на таржимоним.
Тилсизлигим боис ортар армоним.
Хаёлдан бўлакка етмас фармоним,
Юрагимни вакил этақолмабман.
Бори эл барибир сўзларлар биздан,
Ёлғиз ўй сурсак-да, келарлар издан.
Ҳечса, борлигингни гизлаб ёт кўздан,
Соянгни бир нафас тутақолмабман.
«Не гўзал фасл бу, борлиқ уйғонган…»
Не гўзал фасл бу, борлиқ уйғонган,
Муҳаббат элчиси бугун ҳар юрак.
Олам боғларида озод саболар,
Гўё ердан кўкка кўприк – камалак.
Ўзбекистон жону жаҳоним менинг
Жону жаҳон – Ўзбекистоним менинг.
Эзгулик баҳордек эл-юртни кезар,
Юзларда жозиба тўла табассум.
Гўдак кўзларида ёруғлик маъсум,
Навбаҳор айёми эрур бу мавсум.
Не тилсим ёғдулар ҳадя этмиш тонг,
Диллар бир-биридан топади таскин.
Ҳар ғунча гўёки гулрангли хабар,
Кўнгиллар тобора-тобора яқин.
Кафтимизда йўллар – висол кўзгуси,
