Фалак яхши ранглар йўллар ҳар тонгга.
Борлиқ қалбга солган гўзалликларни
Сийлаб ҳадя этар Ўзбекистонга!
Бир инсон ибрати
Дерлар битта ниҳол камолга келар,
Боғбон қўлин туйса етмиш икки бор.
Айтинг, бир тўқайни боғ этмак учун
Қандайин машаққат, синоат даркор!
Устоз Мамашариф, сизнинг умрингиз
Бир кунлик тажриба сарфи эмасдир.
Абадият гоҳо лаҳза нур расми,
Тоққа улги этмак уни абасдир.
Хушназар инсонлар билан эл тирик,
Одам нур олади одам юзидан.
Дерлар: – Паҳлавон пир қадамин хушлаб
Дарёлар эргашиб юрмиш изидан.
Искандар оғамнинг ибрати тенгсиз –
Кўкракда урушдан мерос ўқ билан.
Юмалоқ тўқайга сиз йўл солдингиз,
Эл билан – эл учун қалбда ўт билан.
«Юмалоқ – қутулиб бўлмас бир тўқай»
Юмалоқ арзингни айтарга жой йўқ.
Баъзан эл ғамидан йироқ баёнлар
Ов қилган ҳар сорига отиб ўқ.
Замонлар ростланиб, Ади тик келса,
Бунёдкор, ижодкор инсон олса дов,
Ўтинг манглайидан таралган нурдан
Ёришар эли ҳам, ери ҳам дарров.
Сирри ғайбдан огоҳ шоирнинг қалби
Ўтирик гаплардан ҳайратга тушмас.
Бул биҳишт боғларни кимки кўрмабди,
Кўнглига бошқа бир жаннатлар тушмас.
Демак қаҳрамонлик – қомусий шиддат,
Истиқлолда аён бутун юрт шаҳди:
Эли, ери, дили ҳикматларини
Аён эта билмак инсоннинг бахти.
Деҳқоним
Чексиз эҳтиромим сенга, деҳқоним,
Сен боис тотлидир ҳар бурда ноним.
Тупроғим ост-усти қўш ганж-ёмбидир,
Деҳқоним меҳнати – учинчи қоним.
Бутун Осиёни кўмгайдир зарга
Битта водий уйган олтин хирмоним.
Таянчимдир Тошкент, Хоразм, Сурхон;
Андижон – ғурурим, Фарғонам – шоним.
Бу – Кеш, бу – Мароқанд, бу – водий, дея
Жой айирт этсалар увишар қоним.
Тўқсон икки бовли ўзбек ўзингсан
Насабим – Арш қадар юксак нарвоним.
Ерда неча-неча буюклар ўтган
Муҳаммад толиби – руҳим-имоним,
Фарғоний ўлчови тож бўлган Нилга,
Деҳқонга чин сийлов – Адлим-мезоним.
Ҳар кетмон уришинг, ҳар эгатингда
Менинг ҳам насибам бордир хирмоним.
Қанийди, мени ҳам эл суюб деса:
«Омон – сўз деҳқони, назм боғбоним!»
«Кўнглим қушига семурғдин пар буюрибдир…»
Кўнглим қушига семурғдин пар буюрибдир,
Ҳеч битта хазинада топилмас зар буюрибдир.
Уч минг йил ўта ўзлигимиз Ойнага етди –
Эл мавқеин ҳар даврону раҳбар буюрибдир.
Ҳар дилга хаёл ҳурлигин имони буюргай,
Ким нени азиз тутса муқаррар буюрибдир.
Юртим созию сўзи берар жонга омонлиғ –
Меърож куни «Сегоҳ»ни пайғамбар
буюрибдир.
Куброву Жалолиддину Пирёйвалий уйғоқ,
Қадрин билакўр, Шайх санга дафтар
буюрибдир.
Пирлар руҳидан пайдо эрур бу Ватан руҳи:
«Кўнглинг қушига уч, деб, баробар!»
буюрибдир.
Келин билан куёвга энг оддий табрик
Яратган Ҳақ бугун сизни
Катта йўлга чиқарди.
