Ўзбек, туркман, қорақалпоқ – бир уйдир,
Қалбларимиз бир қўшиқдир, бир куйдир.
Шариф ота, шундай юринг соғ-омон,
Сизга иззат-ҳурматимиз бир жаҳон.
«Тўғри йўлга солсам бир пайт…»
Тўғри йўлга солсам бир пайт
Кимнидир,
Қай бир бечорага берсам
Бошпана,
Йўл топгач,
«Майли…» деб, бири лаб буриб,
Бири «тор уйи…» деб қилибди
Таъна.
Эй сен эҳтиромлар хожаси Тангрим,
Эй сен саховатлар оғаси Тақдир.
Мен
Оддий дастёрман Сенинг уйингда,
Ишим
Олмоқ
Термоқ
Вассалом, ахир…
«Баъзан сокин, баъзан шошиб ишлайман…»
Баъзан сокин, баъзан шошиб ишлайман,
Кинли назарлардан қочиб ишлайман.
Қаламнинг ёвидир диқнафас муҳит,
Доим кўкка дарча очиб ишлайман.
Спорт
Югур.
Ўкчалаб юр.
Чуқур нафас ол.
Дувтаман ёт.
Ўтир. Чўкка туш. Тўхта.
Елкасига чиқ. Туш.
Устидан ўт. Сол.
Тошни энсангга қўй.
Нуқта топ, нуқта!
Қани, тўрт оёқла.
Юзига ур чанг.
Эҳтиёт бўғзингга етмасин қўли…
Бу спортзал.
Ҳали кўчага чиқсанг,
Машқларинг
фойдадан бўлмайди холи.
«Улуғвор бир сарой ичи – кимса йўқ…»
Улуғвор бир сарой ичи – кимса йўқ.
Қаторлар холий.
«Ҳў-ў!» дедим синаб. Секин.
Тўрт буржидан минг жавоб қайтди,
Ўз сасимдан ўдағайлироқ
Акс садо.
Шу саройда, сўнгроқ,
Минг бир одам олдида
Минг жонзода хитоб этдим, оҳ урдим.
Овозимни жимжит ютди
Минг битта ўпка.
Уч дона гул
Ҳазил
Хотин, шоир Эзоп кўрсами бизни –
Шоирлар шу кунда кўп бойиб кетди!
Қара, маошимнинг учдан бир қисми
Сенга уч дона гул олишга етди!
«Нега уч?!» деярсан!
Ахир уч бурчак
Олам қурувчиси қўлида – паргор.
Дерлар, энг сабрли халқнинг ҳам
Бешак
Уч ёлғондан кейин
бир наъраси бор.
Сўзсиз, ҳуснинг рамзи бул биринчи гул,
Иккинчиси – меҳру вафо шаънингга!!
Учинчиси эса, мана эллик йил
Менинг билан чидаб яшаганингга!
Ўзбекистон меҳри
Жаҳон харитасидан
Боқдим Ўзбекистонга:
Тоғ, дарёлар устидан
Оқдим Ўзбекистонга.
Дейдилар – бахт югурик
Инсон шу билан тирик.
