Могҗизалар тулы аланы.
Олы бер сер: нигә кич булганы,
Нигә көн дә таңнар атканы.
Телисеңме-теләмисеңме син,
Көтә безне сагыш-тукталыш.
Кайгысы да әнә кулын сузган,
Йөрәгеңне тот та бул таныш.
Тукталышлар арта барган саен,
Арта акыл, кими көчләрең.
Тугры ярлар кебек көтеп ала
Юлчыларын гомер кичләре.
Әйләнеш тә берчак тәмам булыр,
Үткән юллар булыр төш кенә.
Соңгы тукталышта кешеләрне
Тик бүтәннәр инде төшерә…
Пик сәгате
Пик сәгате. Иртән транспортка
Утырырмын димә безнең яктан.
Эш азагы. Өйгә бер маршрут,
Су буедай халык чират баскан.
Пик сәгате. Юлда машиналар
Терәлепләр бара җай гына.
Шулай үтә безнең тормышыбыз
Көннәр, айлар, еллар буена.
Пик сәгате бөтен гомеребез:
Этеш-төртеш, чират, ашыгу.
Бушка үткән сәгать-минутлардан,
Ыгы-зыгылардан талчыгу.
Тыныч кына, кабаланмый гына
Бәндәләргә яшәү ят мәллә?
Гомер хакын үкенечләр түли,
Актык сулышлары җиткәндә.
Фани дөньяларны озайтырга
Табып булмас ул мәл бер сәбәп.
Соңгы сүзен әйтеп өлгерергә
Сузылсачы шушы пик-сәгать.
«Кайгы, кая барасың?…»
– Кайгы, кая барасың?
– Картайтырга барамын.
– Сагыш, кая барасың?
– Саргайтырга барамын.
– Шатлык, кая очасың?
– Сөендерә барамын.
– Хәсрәт, кая качасың?
– Сындырырга барамын.
– Өмет, нәрсә иңеңдә?
– Канат алып барамын.
– Бәхет, юлың авырмы?
– Газап ярып барамын.
– Сөю, көчең нәрсәдә?
