Җиргә төшеп кунган дәү кош сыман,
«Җимен» көтеп тора тегермән…
Кайберәүләр инде яңа оннан
Ипиен дә салып өлгергән.
Урамнарга чыккан тәмле исе,
Ил куана җирнең сыена…
Шул ипине манчып ашар идем
Түбән очның чишмә суына…
Заһид ага скрипкасы
Бертуктамый уйный һаман,
Тынмый һич тә, кышмы, язмы…
Әллә сезнең кулларда ул
Тукай биргән моңлы сазмы?..
Дәртләндерә, уйландыра,
Моңландыра ул, ни кылмый…
Әллә сезнең җырларда ул
Сәйдәшләрдән күчкән моңмы?..
Җәйге җыр
Тәүге җырым түгел, җәйге җырым,
Анда – сандугачлар сайравы.
Ишетелә печән чабучының
Көйгә салып чалгы кайравы.
Анда Ашыт буе камышлары
Җилгә кушылып нидер җырлый күк.
Болындагы күксел кыңгыраулар
Башын иеп шуны тыңлый күк.
Җәйге җырым – яшел нурлы аһәң.
Синдә – чишмәләрнең агышы.
Төпсез күңелләрдән тетрәп чыккан
Ашкынулы хисләр тавышы.
Тәүге җырым түгел, җәйге җырым,
Анда күзләремнең сагышы.
Шушы җырны җырлап, моңсу гына
Яшьлегемнең үтеп барышы…
«И Мәхәббәт! ничек…»
И Мәхәббәт! ничек
Сыясыңдыр җиргә?!
Акылым җитми бер дә
Шушы даһи сергә…
Тик бер йөрәк кенә
Чайпалса да кинәт, —
Бар дөньяны күмәр…
Ә бит алар күпләр…
Әллә җиргә сыймый
Ашкан Мәхәббәтнең
Йолдызлары белән
Бизәлгәнме күкләр?!
Ә без – икәү
(Җыр)
Су буенда ялгыз көймә,
Сыңар ишкәк көймәдә.
Дулкын агызып киткән ишен,
Ник аерган, нигә лә?..
Ялгыз иткән,
Ә без – икәү…
Юл читендә ялгыз нарат
Башын игән җилләргә…
Юк сердәше, моңая ул,
Зарын сөйләр кемнәргә?..
Ялгыз икән,
Ә без – икәү…
Сулган йөзле түгәрәк ай
Йөзеп йөри ялгызы.
Чиләгенә йолдыз җыя
Көянтәле ай кызы…
Ялгыз икән,
Ә без – икәү…
Бер мизгел
Диңгез шәмәхә —
Диңгездә шәфәкъ…
Дулкын дулкынны
назлаган чагы.
Җил булып җилнең
Диңгез тынлыгын
Бозарга кереп
базмаган чагы.
Күңел тулудан,
Әсир булудан
Шагыйрьнең бер юл
