Каеннарга үзем охшар идем,
Каеннарның ап-ак күлмәге…
Беренче кар
Беренче кар…
Кыймый гына басам.
Яп-яңа кар
Бик таныш та,
Ләкин
Онытылган,
Сагынылган…
Санап кына салам эзләремне
Саклыгымнан.
Салкыныннан түгел,
Оялып аклыгыннан…
Яп-яңа кар, ап-ак, назлы,
Ипләп кенә
Учларыма алам.
Алларыма
Тамчы-тамчы
Көмеш тама…
Кышкы этюд
Әй шук та соң җил, кар кызын
Эләктереп ала да,
Кочып нечкә билләреннән,
Вальс бии һавада.
Арып беткәч урамнарда
Парлап биеп көнозын,
Тирбәтеп ак тирәкләрдә,
Йоклата ул кар кызын.
Соңарган яз
Быел язга әллә нәрсә булды:
Апрель бетә – әле җирдә кар.
Таң калдырып, ләкин тәрәзәмә
Рәсем ясап үтте торналар…
Яз җиткән ич, сизмичә дә торам,
Һавалардан хәбәр алмасам.
Яз килгәндә җиргә, ярар иде
Торналардан соңга калмасам…
«Тирә-як тын, саф һава…»
Тирә-як тын, саф һава,
Яфрак-яфрак кар ява.
Әнә инеш… Күпердә,
Мамыктай кар өстендә,
Тылсымлы эзләр кала…
Инеш каралып тора,
Ак энҗе тама суга,
Эри дә юкка чыга…
Юк, әйләнеп тамчыга,
Ул олы юлга чыга…
Күпер ап-ак, ак таллар,
Юлларда бәхетле пар…
Ап-ак кардан да аграк,
Тамчы судан да сафрак
Иң тәүге мәхәббәт бар…
Сине көтәм
Алларымда ике кәсә
Мөлдерәмә-мөлдерәмә,
Бәхет тамчыларын саныйм,
Йөздер әллә, меңдер әллә…
Сине көтәм…
Ике күзем тәрәзәдә,
Мөлдерәмә, мөлдерәмә…
Дүрт күз белән көтәм сине.
Чын бәхетем синдер әллә,
синме әллә,
синме әллә?..
Синең күңел
Җилләр төсле җитез була алам,
Ләкин сине куып җитә алмам, —
Җилдән җитез синең күңелең…
Аккош төсле оста йөзә беләм,
Әмма куркам,
Синең күңел тирән
Һәммә күлдән…
Хисләреңнән мәрҗән тезәр идем,
Түшләремне бизәр идем —
Мөмкин түгел…
Ефәк җептән нечкә синең күңел…
Синең күңел гөлләр бакчасы шул,
Әллә яшереп гөлләр өзимме?..
Юк, шул бакчада шытып
бөреләнсәм,
Чәчәк атсам иде үзем мин…
