Ялгыш кына
Ялгышып бер, күзләреңә күзем салдым —
Төнсез калдык шуннан бирле, көнсез калдык…
Иңнәреңә ялгыш кына башым салдым —
Ниләр эшлик, башсыз калдык, ашсыз калдык…
Ялгыш кына колагыңа бер сүз салдым —
Икебез дә телсез калдык, өнсез калдык…
Күпме сөю кулларыңда
Син озаттың мине
Ерак юлга.
Куллар кулда.
Аерылышу…
Гаҗәп,
Ул да
Учка сыя икән,
Кулга
Сыена икән.
Күпме сагыш,
Күпме сөю
Кулларыңда…
Бетмәс төсле сыеп
Барыр юлларыма,
Ташып чыгар кебек
Хәтта җырларымнан.
Күпме бәхет,
Күпме сөю
Кулларыңда…
Кайнар чишмә кебек
Син гейзерларга —
Кайнар чишмәләргә гашыйк.
Минем хисләрем дә шулар кебек,
Вакыт-вакыт
Ургылалар тышка,
Кайнап, ташып…
Син бит кайнар чишмәләргә гашыйк…
Икеле-микеле
Болыннарга чыксам – ромашкалар:
Ап-ак ромашкалар
Күзне камаштыра,
Күзне алмаштыра:
Сөя-сөйми, диеп,
Килә-килми, диеп,
Һаман саташтыра…
Их, сез, икеле-микеле
Шаян ромашкалар…
Кояш кәләше
Туташ!
Котлы булсын бу яз!
Ике күзең – йолдыз,
Йөзең – кояш.
Дөнья сиңа гашыйк,
Әнә җилләре
Иркәләнеп куеныңа
Сыенган.
Кулыңдагы сирень гөлләре
Бәхетеңә гүя сөенгән…
Лепер-лепер килеп, яфраклар
Синең белән генә серләшә.
Ахры, дөнья бөтен шатлыгын
Гашыйкларга гына өләшә…
Кызыгам, кызыгам,
Хәтта көнләшәм,
Бу яз сиңа
Шундый килешә.
Кояш таҗы балкый башыңда, —
Әйтерсең син —
Кояш кәләше…
Нинди көчләр?.
Әле кайтып төшәм, сагынып, сиңа,
Әле китеп барам яныңнан.
Язын сулар тулып ташкан сымак,
Ерагаеп көзен ярыннан.
Әле ераклардан тыңлыйм сине,
Әле колагыма җырлыйсың.
Бер ерактан, бер якыннан мине
Сагышларга нигә чорныйсың?..
Әле юллар төшә арабызга,
Әле бер сукмактан янәшә
Тып-тын гына икәү барабыз без,
Тик йөрәкләр нидер сөйләшә…
Аерылып таңда офыгыннан,
Кич кавышкан кояш шикелле
Китәмен дә кабат кайтам сиңа,
Нинди көчләр мине сихерли?..
