Монда без дә бар әле! / Мы тоже здесь живём!

Син бит – бер кочак кына.

Үзең бер кочак кына да,

Безгә бер учак кына.

Чәчләрең дә ап-ак кына,

Тузганак кебек кенә.

Яшисең син дөньябызны

Аклыкка күмеп кенә…

Күзләрең гел моңлы булды,

Әле дә моңлы инде.

Кайтканда да, киткәндә дә,

Күзләрең дымлы инде.

17.01.10

Картлык

Кайттым да менә утырам,

Әнкәемне кызганып…

Картайса да, җиңнәрен ул

Куйган әле сызганып.

Әнкәемә бу картлыклар

Бер дә килешми әле.

Ул үзе дә картлык дигән

Чиргә бирешми әле.

Бирешми дә, ул картлыкны

Тыеп булмый шул инде,

Ишегеңне бикләп кенә

Куеп булмый шул инде…

Күзләремә яшьләр килә,

Елыйм менә эчемнән…

Күпме кайгы кичелгән бит,

Күпме хәсрәт эчелгән.

Туры килде шул гомере

Бигрәк авыр чакларга:

Бер ялгызы… беркем дә юк

Кайгылардан якларга.

Күңеле тулы моң-сагыш,

Кочагы тулы бала.

Шуларны искә алам да,

Күңелем тулып ала…

Күңелләрем тулып ала,

Яшьләрем тулып ага.

Гомерләр яшь булып түгел,

Сагыну булып ага…

Сагынулар булып ага,

Күңелем кылын кага.

Гомерләр тын гына ага

Бакый дөньяга таба…

Нинди бәхет – гомерләрем

Әнкәй белән узыла!

Тик Әнкәйгә карыймын да,

Күңел сыза, сызыла…

Ә Әнкәем үзе мине