Озаккамы, белмим, азгамы?
Хыялларым дәшә еракларга,
Юлларымда язмыш язганы.
Сау бул, авыл, болын, урманнарым,
Җиләк җыйган биек тауларым,
Камышлы күл, сары көнбагышлар,
Изге чишмәм, бөдрә талларым.
Сау бул, әнкәй бәгърем, исән яшә,
Озак тормам, кайтып җитәрмен,
Кайтып җитәрмен дә Казаннарга
Үзеңне дә алып китәрмен.
Шул сүзләрдән кинәт әнкәемнең
Моңсуланды көләч йөзләре.
Йомшак күңеле тулып, менә-менә
Яшьләнергә тора күзләре.
Әллә инде китми калыйм микән,
Чит җирләрдә мине ни көтә?
Бәхет эзләп читтә йөрегәнче,
Илдә яшәүләргә ни җитә?
Әйе бит!
ТЫНЫП КАЛГАН
Көз колачын җәйгән бар дөньяга,
Яңгыр коя елак болытлар.
Кошлар китә ояларын ташлап,
Тынып калган әнә таллыклар.
Иләкләнгән агачларның шәле,
Тирә-якта – яфрак бураны.
Ишетелә көзге җилгә кушылып
Сызгырганы кырда кураның.
Тамчы тама миләш тәлгәшеннән,
Көзнең салкын яңгыр тамчысы.
Тынып калган сары яфракларның
Соңгы вальсы, соңгы тавышы.
ШАГЫЙРЬ ХАЛКЫ
Шагыйрь халкын аңлау кыен
Гади кешегә,
Сәер тоелалар алар
Карты-яшенә.
Эштәме ул, түгелме ул,
Каләм – кулында.
Яза, сыза, тагын яза,
Нидер уенда.
Төн уртасында да була
Тәрәздә уты.
Илһам уятамы «яз» дип,
Кермиме йокы?
Учак ягып төн уздыра
Әнә бүген дә,
Йолдызларны саный-саный
Авыл күгендә.
ЙОЛДЫЗ КАБЫЗУЧЫ АТНАБАЙ
Дөньяга бер сабый аваз салган,
«Әнгам» диеп исем биргәннәр.
«Бу дөньяны матурлаучыларның
Берсе булып үс син!» дигәннәр.
Әти кулы бишек ясап биргән,
Әни кулы төргән биләүгә.
Ана сөте, бишек җыры белән
Иман иңгән садә күңелгә.
Шигърияткә Ходай алып килгән,
Тумышыннан талант биргән дә.
«Очсын әле еракларга» диеп,
Талмас канат биргән иңнәргә.
Язмыш аңа парын сайлап биргән,
Нәсел дәвамына – улларын.
Өлешенә шатлык-кайгысын да,
Үтәр өчен озын юлларын.
Шигырьләре җырга әверелеп,
Төшми бүген халык теленнән.
Иҗатына илһам, бетмәс көчне
Алган шагыйрь Күрдем җиреннән.
Китапларын укы, син алардан
Онытылмас дәрес алырсың.
Яшьнәп үткән матур яшьлегеңне,
Үткәнеңне, бәлки, танырсың.
Мин дә бүген Атнабайга килдем,
Карамыйча юлым урауга.
Алтын сүзләр таптым, китабының
Тәүге битен ачып карауга.
