Киһи биирдэ олорор

Лопатин сутуругунан далайан салгыны туора соппутунан “лах” гына олордо.

Кылаас иһэ, ыҥырыа уйатыныы, күйгүөрэ түстэ:

– Саамай сөп!

– Билиип уот харахха эттэ!

– Үгүс кэпсэтии наадата суох!

– Куоластыаҕыҥ!

– Табаарыстар, кыратык истэ түһүҥ…

Чыычаахап тугу эрэ быһаараары гыммытын ситэ саҥардыбатылар:

– Истибиппит! Түксү!..

– Куоластыаҕыҥ! Бэрэссэдээтэл!..

– Куоластыаххыт иннинэ, оҕолоор, – Чыычаахап куолаһыгар көрдөһөр, ааттаһар быһыы билиннэ. – Оҕолоор…

– Манна оҕолор суохтар! Манна хомсомуолустар!

– Баай кыыһын албакаата!

– Түксү! Олор!

– Бэрэссэдээтэл, мунньаххын салай!

– Куоластыыбыт! – бэрэссэдээтэллээччи күйгүөнү саба ордоотоото. – Аргыылаба Кыычаны хомсомуол чилиэнигэр хандьыдаатынан ылыахха диэччилэр илиигитин уунуҥ.

Им-ньим буолла: биир да илии ибир гыммата. Бэл Чыычаахап, олорорун, куоластыырын умнан, дөйбүт курдук, хамсаабакка хоройон турда.

– Суох, – бэрэссэдээтэллээччи саҥата иһилиннэ.

– Ба…ар! – Чыычаахап илиитин ууммутунан олоҕор төттөрү түстэ.

– Биир куолас. Аны Аргыылабаны ылымыахха диэччилэр илиигитин уунуҥ.

Чыычаахап хараҕын кырыытынан тула илиилэр адаарыспыттарын көрдө.

– Түһэриҥ. Туттуммут? Суох. Биир киһиттэн уратылар бары утары куоластаатылар. Онон Аргыылаба сайабылыанньатын аккаастыыбыт.

Чыычаахап, умса туттан олорон, сүүһүн аннынан уоран Кыычаны кылап гына көрдө. Кыыс остуол аттыгар маарыҥҥытыныы муостаны одуулаан хамнаабакка турар. Уларыйбыта диэн арай туох эрэ көстүбэт ыарахан сүгэһэргэ баттатан арыый көхсө нүксүйбүккэ, намтаабыкка дылы буолбут.

Томмот сулбу ойон туран кыыска тиийэн туох эрэ диэн уоскутары, чэпчэтэри, көмөлөһөрү этиэн баҕарда да, турара кэлси дуо, паартатыгар умса түһэн олордо. Кыыча сөпкө сэрэйбит эбит. Аккаастыахтара диэн этэ сатаабыта ээ. Ону кини дэлби хаайан сайабылыанньа бэрдэртэрбитэ. Техникумҥа учууталлар да, оҕолор да Кыычаны сирбэт этилэр. Өссө сөбүлүүллэрэ диэххэ сөп. Үөрэҕэр үгүстэргэ холобур буолара. Кини кимиэхэ баҕарар хаһан баҕарар туох кыайарынан, сатыырынан барытынан үөрүүнэн көмөлөһөрө. Барыларын доҕордоро, дьүөгэлэрэ этэ. Онон Томмот төһө да баай аҕалааҕын-ийэлээҕин иһин кыыһы комсомолга ылыахтара дии саныыра. Төрөппүттэргиттэн арах диэн модьуйуохтарын сөп этэ. Ол туһа туспа. Бу курдук хабырдык аккаастыылларын, суох, Томмот маны күүппэтэҕэ.

Чыычаахап табаарыстарыныын урут биир да боппуруоска маннык улаханнык арахсыһа илигэ. Кинилэр мэлдьитин биирдик саныыр, биирдик өйдүүр этилэр. Билигин бу тула олорор доҕотторо бары киниттэн ыраатан хаалбыкка дылылар. Кинини атыҥыраабыт, тоҥуй харахтарынан кэлэйбиттии көрөллөр. Кинилэр иккэрдилэригэр дириҥ аппа үөскээбит курдук. Кыычаны комсомол кэккэтигэр тарда сатаан, кинини көмүскэһэн, Томмот сыыста, доҕотторун, комсомол ячейкатын иннигэр улахан алҕаһы оҥордо буолуо дуо? Кини, табаарыстара этэллэрин курдук, баай кыыһыгар өйүн сүүйтэрдэ дуо? Суох, суох, суох! Кырдьык, кырдьаҕас Аргыылаптар – контралар, өстөөхтөр. Уол Аргыылап эмиэ контра, бандьыыт, өстөөх. Кинилэри сир сирэйиттэн имири сотуохха наада диир сөп. Кинилэри бу олорор оҕолор – баай батталын эттэринэн-хааннарынан билэн улааппыт, үйэлэрин тухары үптээхтэргэ өһү-сааһы иҥэриммит дьадаҥылар оҕолоро – абааһы көрөллөрө эмиэ саамай сөп. Оттон Кыычаны? Кыычаны туох иһин абааһы көрөллөр? Тоҕо кинини, бэйэҕэ тардыбакка, өстөөхтөрбүт диэки үтэйэллэр?..

– Аргыылаба, таҕыс. Хомсомуол мунньаҕар хомсомуол чилиэннэрэ, хандьыдааттара эрэ сылдьар бырааптаахтар, – диэтэ бэрэссэдээтэллээччи, кыыс диэки көрбөккө эрэ, кылаас иһин диэки хайыһан олорон.

Кыыча көхсө эбии нүксүйдэ, төбөтө өссө аллара түстэ.

– Аргыылаба, күүтэбит. Түргэнник, – сэкэрэтээр Арбаҕааһап тиэтэйэн быһыта баттаата.

Кыыча, чыпчаххайынан быһа бэрдэрбиттии, ходьох гынна. “Туох-ханнык буолла?” – диэн өйдүү сатаабыттыы, кылаас иһин эргиччи көрдө. Онтон биллэ-биллибэт уобуллаҕастаах сэҥийэтин өрө аста. Ол курдук, үрдүк моойдоох төбөтүн хантаччы соҕус быраҕан, имигэс сиһин кыратык да хамнаппакка көбүс-көнөтүк туттан, паартатыгар кэлэн суумкатын харбаан ылла уонна маҥан таба тыһа этэрбэһэ кылбаҥныы дугулдьуйан тахсан барда.

– Кынталдьыйан, кинээс кыыһа диэх курдук! – кэннигэр хатыылаах саҥа эҕэлии хаалла.

Кыыча олбуор таһыгар тахсан аҕыйахта хардыылаатын кытта кырса тыһа бэргэһэлээх төбөтө улам санньыйан барда. Кини күөмэйигэр субу үтэн кэлбит хаһыыны хаайан тииһин ыксары ыстаабытынан хараҥа уулусса тротуарынан иннин диэки сүүрдэ. Өр сүүрдэ. “Аны Томмот батыһан тахсыа. Аһыныа… Киниэхэ эрэ көстүбэтэх киһи…” – диэн этэ кини бастааҥҥы санаата. Техникумтан ыраатан баран муннук эргийиитигэр быһаҕас титирик соппулуокка быардыы түстэ уонна сирэйин сарыы үтүлүгүнэн саба туттан сытан тохтоло суох ытаата.

“Кинилэр тоҕо миигин киэр астылар? Тоҕо үүрдүлэр? Мин кинилэри кытта бииргэ үөрэнэбин, бииргэ сылдьабын, бииргэ үлэлэһэбин буолбат дуо? Кинилэрдиин бииргэ үөрсэбин, бииргэ хомойсобун буолбат дуо? Уонна тоҕо миигин итэҕэйбэттэр? Тоҕо миигин сыстыганнаах ыарыылаах кэриэтэ туора көрөллөр? Хара да өлүүгэ ыалдьыбыт киһини итинник туора анньаллара биллибэт, – диэн санаалар кыыс өйүгэр бучумахтастылар. – Оо, мин тоҕо Аргыылап баайтан төрөөбүт муҥмунуй? Тоҕо кини хамначчытыттан төрөөбөтөҕүм буолуой!..”

Кыыча өр ытаата. Кэнникинэн мунньахха этиллибит хас хатыылаах тылы санаан, аҕала-аҕала ытаата. Хараҕын уута бараныыта көхсө кэҥии быһыытыйда. Тымныы салгыны дириҥник эҕирийтэлээн, уһуутаталаата.

Киэһэ ырааппыт быһыылаах. Хара ылтаһын курдук халлааҥҥа аата-ахса биллибэт үгүс сулус чыпчылыҥнаһа бачымахтаспыт.

Кыыча сонугар хаар сыстыбытын тэбэннэ, үтүлүгүн тииҥ билэтинэн сирэйин-хараҕын сотунна. Ол турдаҕына тротуар чигдитигэр чэпчэки атахтар сыбдыгырастылар.

– …Онтон хайаатыгыт? Дьэ, дьэ, – кыыс саҥата тиэтэттэ. – Кэпсээриий!

– Онтон кини миигин уураан ылла. Субу самантан. Түөһүттэн анньыбыта буолабын уонна бэйэм аны биирдэ уураатар дии саныыбын, – диэтэ атын кыыс. – Уой!.. Киһи!..

Кыыча муннук кэтэҕэр сыста түстэ. Ол курдук кирийэн турда. “Дьоллоохтор, кинилэри ким да туора анньыбат. Хата бэйэлэрэ анньыбыта буолаллар…”

Кыыс муннугуттан тахсаары гынан эрдэҕинэ эмиэ атахтар хоочугурастылар.

– Кинилэр баҕас… – эр киһи саҥата тымныы салгыҥҥа хабырыйсардыы кыбдьыгыраата. – Хомсомуол буолан хончоҥноспуттара сөптөрө көстүө… Ыттар… кэрэдэхтэр… ситиһиллиэ…

– Ар… гыый… – дьахтар саҥата сибигинэйдэ.

Күлүктэр субу тиэтэйэ-саарайа барыгылдьыһан аастылар.

“Ыттар… кэрэдэхтэр… ситиһиллиэ…” Кыыча ити тыллар төһөлөөх үлүгэр кырыктаахтык, өһүөннээхтик этиллибиттэрин бэркиһээтэ. Ити саҥа иччитэ туохтан даҕаны иҥнэн турбата, тугу даҕаны кэрэйбэтэ чахчы. Бу киһи саҥа дорҕооннорун буолбакка, сүрдээх ынырык сүлүһүнү тарҕата сылдьарга айылаах… Ити сүлүһүн комсомоллары, ол иһигэр билигин техникум кылааһыгар хаалбыт оҕолору утары туһуланар ээ. Оо, алдьархайдаах да суол – киһи киһиэхэ итинник өстөнөрө, итинник өһүөннүрэрэ! Итинник өстөөххө эмиэ ситинник эрэ өһүрдэххинэ сатанар. Инньэ гымматаххына, кини эйигин ас оҥорууһук дуо?.. Комсомолец уолаттар тыллара-өстөрө мааҕын Кыыча истэригэр олус да дьэбир, хабыр этэ. Ол эрээри ити билигин истибитигэр холоотоҕуна, букатын атын, букатын сымна эбит…

Дьиэтин диэки хааман иһэн, уһуну-киэҥи эргитэ санаан, Кыыча улам уоскуйан барда. Кырдьыга, кини маннык буолуоҕа диэн уруккуттан дьиксинэрэ. Санаан да көрдөххө, Аргыылап баай кыыһын кинилэр тоҕо ытыстарын үрдүгэр түһэрэн ылыахтаахтар этэй? Үөрэҕэр үчүгэйин, үлэттэн аккаастамматын иһин дуо? Улахан эбит. Этэллэригэр дылы, контралар эмиэ үчүгэйдик үөрэниэхтэрин сөп. Ол тугу да быһаарбат. Оттон үлэни ким барыта үлэлиир. Оччоҕо тоҕо кинини бүк итэҕэйиэхтээхтэрий? Ити биир киһи өһүөннээхтик кыбдьыгыраан ааста дии. Хоонньугар быһаҕы укта сылдьан, ити киһиҥ дьон көрөрүгэр кимнээҕэр минньигэстик мичээрдиирэ, кимнээҕэр революционнайдык араатардаан хаһыытыыра буолуо. “Кэбис, итэҕэйбэттэрэ, арааһа, сөп. Арай Чыычаахап миигин итэҕэйэр… Оо, Томмот, үтүө, көнө сүрэхтээх муҥнаах, эйигин доҕотторуҥ кэһэтэллэрэ буолуо ээ “баай кыыһыгар өйгүн сүүйтэрбитиҥ” иһин. Ол эрээри, Томмот, кэмсинимэ, мин эйигин хаһан да, хаһан да түһэн биэриэм суоҕа. Миигиттэн сылтаан эн сирэй-харах анньыллыаҥ суоҕа. Эн эрэлгин албынныам, эйигин хомотуом суоҕа. Оо, баһыыба, Томмот, итэҕэлиҥ иһин! Эн мин туспунан доҕотторуҥ билэллэриттэн ордугу билбэккин ээ уонна тоҕо итиччэ үлүгэр бигэтик, баар-суох доҕотторгун утары барар гына итэҕэйэриҥ бэрдэй! Хайдах төлүөхпүнүй мин эйиэхэ ити үтүөҕүн? Кэннибэр эн эрэлиҥ суоҕа буоллар, мин хайдах сатаан тыыннаах сылдьыам эбитэй? Оччоҕо бу түүн ордук хараҥа, ордук тымныы буолуох этэ. Оо, махтал!..”

Кыыча им балай тымныыга хааман иһэн ыстыык кырыытыныы сытыы, тымныы саҥаҕа кэтиллэ түстэ:

– Тохтоо! Кимҥиний? Докумуоҥҥун!..

Эраст Константинович Соболев били Валерий Аргыылап кэлэ сылдьыаҕыттан ыла олоҕо огдолуйда. Кини эҥин арааһы эргитэ санаан, аанньа утуйбакка, түүнү быһа оронугар кулуннуу мөхсөн баран сарсыныгар үлэтигэр нэһиилэ көҥдөй көхсө эрэ тиийэн олордо. Ол олордоҕуна күнүс сэкэрэтээр паапка тутуурдаах киирдэ.

– Табаарыс Соболев, личнэй дьыалаҥ анкетатыгар үрүҥ армияҕа сылдьыбыт кэмиҥ чуолкайдык ыйыллыбатах. Хаһааҥҥыттан хаһааҥҥа диэри этэй?

Эраст Константинович сулбуччу этэн биэрдэ. Кини итинтэн куттаммат. Кини автобиографиятыгар тугу да кистээбэккэ суруйбута: ыраахтааҕы армиятыгар, үрүҥ сэриитигэр, Колчакка сулууспалаабытын барытын. Онуоха киһи иҥниэҕэ, дьиктиргии саныаҕа суох буолуохтаах. Урут үрүҥнэргэ сылдьан баран билигин Кыһыл Армияҕа сулууспалыыр киһи кини эрэ үһү дуо? Үгүс. Кыһыл сэриигэ киирэн кыргыһыыларга аатырбыттар, Кыһыл Знамя орденынан наҕараадаламмыттар даҕаны элбэхтэр.

Бэл саамай үрдүкү байыаннай оргаҥҥа – республика реввоенсоветын састаабыгар ыраахтааҕы офицердара бааллар. Билигин үлэһит-бааһынай былааһа, Кыһыл Армияҕа чиэһинэйдик сулууспалыыр буоллаххына, уруккугунан сирэй-харах анньыбат. Соболевы куһаҕаннык үлэлиир диэн ким даҕаны этиэ суоҕа. Кини чиэһинэйдик сулууспалыыр. Итинник санаан, кини личнэй анкетатыгар итэҕэс дааталары бэрт дөбөҥнүк ситэри этитэлээтэ.

Дьэ онтон, доҕоор, аан сабыллаатын кытта Эраст Константинович санаата төттөрү бутуллан турбатах үһү дуо! Сэкэрэтээр баһыыбатыгар баһаалысталаан хардараары айаҕын атан баран, ол аппыта аппытынан олорон хаалла. Бэйи эрэ, тоҕо кини личнэй дьыалатын көтөхтүлэр бүгүн? Бэҕэһээ, иллэрээ күн буолбатах – бүгүн? Итинник санаа өйүгэр кылам гыммытыгар били Валерий Аргыылап ньолбуһах сирэйэ хараҕар көстө түстэ. Онуоха атаҕын уллуҥаҕыттан төбөтүн оройугар тиийэ этин сааһа бүтүннүү түрүтэ тардан барда… Бээ-бээ… Ити барыта мээнэ түбэһиэхчэ буолбатах быһыылаах. Оччоҕо бэҕэһээ киэһээҥҥи ыалдьыт уонна бүгүҥҥү личнэй дьыала паапката ситимнээхтэригэр тахсар. Оччоҕо… Бээ-бээ… Били азиат дьиикэй кэтэбилгэ сылдьар эбит буоллаҕа. Киниэхэ ыалдьыттаабытын батыһан кэлэн эмиэ көрдөхтөрө. Ол иһин ити личнэй дьыалатын сөргүтэн, бэрийэн эрдэхтэрэ. ЧК военкомҥа, военком секретарыгар эттэҕэ. Дьэ иэдээн… Баҕар, түбэлтэ буолаарай? Ээ?.. Акаары, чиччик киһилии айаҕын аллатан олорорун өйдөөн, Соболев тииһэ тииһигэр охсуллан лаһыргыар диэри сыҥаахтарын хам ыстаата. Хата хоско бииргэ үлэлиир киһитэ, военкомат хаһаайыстыбаннай чааһын начальнига Курбатов, кырдьа барбыт хаччаҕай киһи, көрбөтө: кумааҕытыгар умса түспүт. Суох, хайдах эмэ сибикилээн иккиттэн биирин биллэххэ табыллыыһык.

Эраст Константинович көрүдүөргэ таҕыста. “Личнэй дьыаланы тугу эрэ эбии суруйабын диэн төттөрү көрдөөн көрүөххэ дуу? Секретарь оччоҕо тугу эмэни тыл быктарыа дуо? Арай биэрдин, тугу эбии суруйабыный? Чэ туох эмэ көстөө ини: буоссата суоҕу эппитэ буолуллуо. Бэйи, ол эрээри личнэй дьыалатыгар тоҕо итиччэ үлүгэр наадыйда диэхтэрэ суоҕа дуо?..” Ити курдук саарбаҕалыы турдаҕына көрүдүөрүнэн военком, муннун анныгар чүөччэр курдук бытыгы ордоруммут үрдүк киһи, хааман баһыккалдьыйан иһэрэ көһүннэ. Эраст Константинович, суол биэрэн, истиэнэ диэки халбарыс гынан, чинэйдэ:

– Здравия желаю, товарищ военком!..

Военком кини диэки хайыһан да көрбөтө, эҕэрдэҕэ хардардаҕа буолан, уҥа илиитин бэргэһэтин диэки аатыгар эрэ садьыс гынна уонна уоһун иһигэр тугу эрэ ботугураан, дьүккүччү туттубутунан ааһа турда.

“Дьэ сити!.. Ол иһин… сэрэйбит сэрэх…”

Соболев хараҕа ирим-дьирим буолан ылла. Военком урут ардыгар тохтоон: “Табаарыс Соболев, туох сонуннаахпытый? Доруобуйа хайдаҕый?” – эҥин диэн ыйытан, илиитин биэрэн дорооболоһон ааһара. Билигин хайыһан да көрбөтө. Ол иһин даҕаны… аанньаҕа итинник уларыйбат… Соболев көрүдүөрүнэн ааспыта буолан иһэн, аһаҕас аанынан сэкэрэтээр остуолун кылап гына көрдө. Атын кумааҕылар сыталлар. Били кини личнэй дьыалатын паапката суох. “Ханна гыннаҕай? Военкомугар биэрдэҕэ дуу? Ээ, бэйи- бэйи… Военком улахан бартыбыалы тутан таҕыста ээ. Оччоҕо илдьэ бардаҕа дуу? Ханна илдьиэй? ЧК-ҕа?..”

Эраст Константинович хоһугар төттөрү салбыҥнаан киирдэ. Хамсатыгар табах уурунан тарта. Тохтоло суох бурҕаҥнатан ону-маны атыны санаан көрдө да, аралдьыйбата. Санаата биир кэм били сатана паапкатыгар иэҕиллэн кэлэ турар. Хамсатын күл тэбиир ылтаһыҥҥа ууран баран, кумааҕытыгар төҥкөйдө. Кыһаллан одуулаһа сатаата да, буукубалар, бары силбэһэн, үөһэ-аллара уунаҥнаһан, симэлийэн сүтэн истилэр, ол оннугар кумааҕыларын ортотуттан кини билиҥҥи алдьархайын төрдө – Аргыылап ньолбоҕор сирэйэ бу улам дьэҥкэрэн тахсан тиийэн кэллэ. Соболев хараҕын быһа симнэ. Көлөһүнэ саба үтэн таҕыста быһыылаах. Сылаас таммах аһын саҕатыттан сүүһүн быһа сүүрэн кэҥэриитигэр түстэ. Эраст Константинович ынчыктыырдыы иһин түгэҕиттэн иҥиэтиннэ, сиэбиттэн былаатын ылан сирэйин саба тутунна.

– Ой…

– Хайдах буоллуҥ, Эраст Константинович? – сэргэ остуолтан саҥа иһилиннэ.

– Ыарыйдым быһыылаах… тымныйан… төбөм… мэйиим эргийэр. Дьиэбэр баран сытыыһыкпын. Секретарга этээр…

Соболев тас ааны аһаары уунан иһэн, таһырдьа аны ким эмэ күүтэн турара буолуо диэн дьулайан тохтуу түстэ. Хоһугар төннүөх быһыынан кэннин хайыспалаата. Онтон киһи атаҕа тыаһаабытыгар аан тутааҕын харбаата уонна, синим биир диэбиттии, нүксүччү туттан, боруогу атыллаата. Дьиэ күүлэтигэр ким да суоҕун, чугаһынан уулусса бүтүннүүтэ да иччитэҕин көрөн үөһэ тыынна. Арай уулусса уҥуор биир киһи олбуорга сыһыарыллыбыт туох эрэ кумааҕыны ааҕа турар.

Соболев дьиэтин диэки хаамта. Тымныы салгыны эҕирийэн көхсө арыый кэҥээбиккэ дылы буолла. Хаампахтыы түһэн баран, кэннин эргиллэн көрдө уонна, соһуйдаҕа эбитэ дуу, сүһүөҕэ хамнаабыта дуу, чигдигэ халты үктээн тас иэнинэн таһылла сыста: кэнниттэн, сүүрбэччэ миэтэрэ холобурдаахха, били военкоматтан тахсарыгар олбуорга сыстыбыт кумааҕыны ааҕа турбут киһитэ батыһан иһэр эбит. Байыаннай уонна гражданскай иккэрдинэн таҥастаах: саһархайдыҥы кылгас сонноох, кулгаахтаах бэргэһэлээх, хаатыҥкалаах. Сити кини. Кэтэбил буоллаҕа. Кинини манаан туран баран, батыһан истэҕэ. Чахчы, чахчы оннук. “Мэнээк киһи тоҕо миигин батыһыаҕай? Оо, дьэ алдьархай… Ханна баран быыһанар билигин?.. Ханна барыаҕай? Быыһанар сир суох. Чэ синэ биир, дьиэбиттэн ыллыннар”. Соболев уһун атахтарынан киэҥ-киэҥник атыллаталаата. Кэлииккэ аанын аһа баттаан түргэн баҕайытык дьиэтин иһигэр сыбдыс гынна. Хоһугар киирэн халҕанын күрүчүөгүнэн хатаата итиэннэ, сыгынньахтаммакка эрэ, олбуор кэлииккэтин аана тыаһыырын иһиллээн чөрбөйөн түннүк холуодатыгар сыһынна. Сотору били саһархай сонноох киһи түннүгүнэн элэс гынан ааста. “Тоҕо киирбэтэ? Арыый ааһа баран кэтээн турара дуу? Ити аата билигин ылбат буоллахтара. Ким сылдьарын кэтээн билээри уһатар бэйэлэрэ дуу?”

Эраст Константинович остуолун дьааһыгын субуйа тарта, хаппыт килиэп тоорохойо, эргэ сыыҥ соттор былааттар, хараарыар диэри киртийбит хаһааҥҥыта эрэ үрүҥ бэрчээкки аҥаара, кум-хам тутуллубут кумааҕылар сылдьалларын өрө-таҥнары буккуйда. Онтон орон анныттан икки сиринэн курдаах тирии чымадааны соһон таһааран арыйа баттаата. Кирдээх ис таҥаһы, эргэ гимнастеркалары төттөрү-таары ытыйда. Хасыһан-хасыһан эргэ кэмбиэри булла. Иһиттэн суругу ылан ааҕан барыгылдьытта уонна испиискэ уотугар уматан баран күлүн куукунаҕа тахсан оһоххо бырахта. Киирэн, чымадаанын иһирдьэ тэптэ итиэннэ өссө тугу суох оҥоруохха сатаныаҕын саныы сатаата. Санаан да тугу да өйдөөбөтө. Өйдүөн да иһин туга да суоҕа. Ити умаппыт суруга даҕаны дьиҥэ туох да куһаҕана суоҕа, госпитальга бииргэ эмтэммит табаарыһын суруга этэ. Ол да буоллар… Кэбис, умайдын, суоҕа ордук…

Соболев бу түүн эмиэ аанньа утуйбата. Нухарыйан истэҕин аайы туох эрэ улахан, ыарахан, хап-хара баҕайы үрдүгэр баттыы түһэр. Оччоҕо хаһыытаабытынан уһукта биэрэр. Ийэ-хара көлөһүнэ тахсыбыт буолар. Сарсыарда ыаҕастаах уу кэриэтэ дьалкыҥнас төбөлөөх турда. Хаппыт килиэп тобоҕун аатыгар эрэ кум-хам ыстаан аһаатаҕа буолан үлэтигэр нэлбиҥнээтэ. Военком, баҕар, ыҥыран кэпсэтээрэй диэн кэтэстэ да, ыҥырбата. Соболев көрдөҕүнэ, үлэһиттэр барыларын даҕаны киниэхэ сыһыаннара уларыйбыкка дылы, бары киниттэн тэйэ туттар курдуктар. Күнү быһа ол курдук, кими да кытта сэлэспэккэ, кимиэхэ да чугаһаабакка, сүөдэҥнээн сырытта. Наар остуолугар олорон дьыалатын бэрийбитэ буолар. Эбиэккэ хайдах эрэ таһырдьа тахсыан дьулайан ханна да барбата. Остуолун дьааһыгыттан урут атыылаһан баран умнан кэбиспит бэрэскитэ таастыйа хатан сылдьарын булан сиэтэ. Өлүү болдьохтоох, ол олордоҕуна остуорас эмээхсин тугу эрэ көрдөөн хабытайданан киирэн, кинини көрөн, саҥа аллайда:

– Хайа, эн баар эбиккин дуу?

Ити ыйытыыттан Соболев эмээхсиннээҕэр итэҕэһэ суох соһуйда. Ити судургутук этиллибит тыллары эрийэ өйдөөн ылла. Кини соһуйбут уоҕа арыый ааһан, өй ылан: “Мин тоҕо суох буолуохтаах этибиний?” – диэн ыйытыан иккэрдигэр эмээхсинэ мэлис гынан хаалла. “Хайдах-хайдах баҕайыный, миигин ылыахтаахтарын уборщица кытары билэр эбит дуу? Киниэхэ тоҕо этиэхтэрэй? Дьон кэпсэппиттэрин истибитэ буолуо дуо?” – диэн эмиэ ыгылыйа, хараҕа хараҥара түстэ.

Киэһэ үлэтиттэн төннөрүгэр хараҥа буолан таһырдьа туох даҕаны баарын кыайан көрбөтө. Суолун ортолоон иһэн тохтоон иһиллээтэ. Кэннигэр тэйиччи соҕус атах тыаһын иһиттэ. Эр киһи атаҕа. “Чэ сити, кини, – дии санаата Соболев. – Эмиэ батыһан иһэр”.

Үһүс түүнүн эмиэ сор бөҕөнөн хонно. Утуйбакка килэччи көрөн, таһырдьа хас тыаһы-ууһу барытын иһиллии сытта. Түүн үөһэ ааһыыта тыал түннүк ыстаабанын быраҕан лаһыгыраппытыгар адьас кута көтө сыста…

Соболев аан дойду сэриитэ саҕаланыаҕыттан син элбэх быһылааҥҥа түбэспитэ буолуо да, маннык кутталга сылдьыбыт кэмин өйдөөбөт. Төһө даҕаны хорсунунан аатырбатар, син быыс-хайаҕас булан, ол-бу быһылааннартан тыыннаах тахсара. Билигин дьэ муҥур уһукка хаайтарда быһыылаах. Кыһыйыан быатыгар, Саха сиригэр ыытабыт диэбиттэригэр үөрбүтэ баара. Ол эһэ-бөрө уйата түҥкэтэх дойдуга тиийэн, сэрии-айдаан уурайан, олох-дьаһах оннун булан, нам-нум буолуор диэри сынньаныам диэн санаабыттааҕа. Онтуката хайа баарый? Ыттыы өлөрүгэр тиийдэ. Дьиҥинэн кини туох буруйун иһин өлүөхтээҕий? Үрүҥҥэ, Колчакка кыттыбытын иһин Сибииргэ сөбүн тутуурга-хабыырга сылдьыбыта, силиэстийэлэммитэ ээ. Уонна, билиҥҥи былааска куттала суоҕунан ааҕыллан, манна үлэҕэ ыытыллыбыта. Саха сиригэр кэлэн, уһаты-туора туттубакка, сыыһа-халты хаампакка, үлэлии сылдьар. Бу курдук үлэлии сылдьыа эбитэ буолуо. Ону баара ити… Рейнгардт түөкүн суруга, Пепеляев бирикээһэ түҥнэри ытыйан кэбистэ.

Бу күннэргэ Соболев баҕата Такыырап (кини Аргыылабы итинник ааттыыра) аны кэлбэтэр, кинилэр миигин төрүт умунналлар диэн этэ. Пепеляевтааҕы кытта сибээһэ суоҕун, сибээстэһэ да сатаабатын өйдөөтөллөр, ЧК-лар, баҕар, кинини тыытыа суох этилэр. Өскөтө Такыырап тоҕо сырытта диэн ыйыттахтарына, тугу эрэ куһаҕаны саҥаран истэҕинэ үүрэн таһаарбытым диэн хоруйдуон сөбө. Мантан антах эрэ кэлбэтэр… Кини, баччааҥҥа диэри таҥараны соччо итэҕэйбэтэх бэйэтэ, иһигэр бэл таҥараттан көрдөспүтэ: “Айыы тойон, чахчы баар буоллаххына, миигин умуннаттар, миигин тыыттарыма…”

Соболев аатталын халлаан да, сир да ылымматылар быһыылаах. Бэһис күнүгэр киэһэ үлэтиттэн нэһиилэ кэлэн нухарыйан илэй-балай сытан билэр куолаһа дуораһыйбытыттан уһукта биэрдэ.

– Эраст Константинович, үтүө киэһэ.

Хос ааныгар Аргыылап муннун аннынан торум курдук хара бытыктаммыт сирэйэ ньолос гына түстэ. Соболев сонно ойон туран бу арахсыбакка түбүлээбит түөкүнү таһырдьа анньан кэбиһиэн баҕарда да, тоҕо эрэ тыла тахсыбакка, мээнэнэн көрөн сытта. Аргыылап таҥастыын олоппоско олордо уонна дьаһайар быһыынан эттэ:

– Тур!

Соболев өс киирбэх оронугар олоро түспүтүн бэйэтэ да өйдөөбөккө хаалла.

– Тоҕо сыттыҥ?

– Тымныйан…

– Тоҕо бэйэҕин көрүммэккин?

– Ха… хайдах?..

– Бытыккын тоҕо үчүгэйдик хоруммаккын?

– Суох… хорунабын, – Соболев сэҥийэтин туппахтанна.

– ЧК-лар интэриэһиргиэхтэрин баҕараҕын дуо, тоҕо маннык буолла диэн?

– Ыалдьан… ыалдьабын…

– Сымыйалаама! Үлэҕэр көтүппэккэ сылдьаҕын. Хата куттанан диэ. Ол кырдьык.

Соболев өйүгэр: “Дикарь! Азиат! Миигин, дворянины, өссө күргүйдүүр!..” – диэн өһүргэнэр санаа чыпчылыйыы түгэнигэр эрэ кылам гынан ааста. Кыыһыран, тымтан уордаах тыллары этэрин оннугар аргыый ботугураата:

– Ойоҕоһум… тыыннарбат…

Аргыылап кини хараҕын батары көрдө:

– Чэ түксү. Мин эппиппин ыла кэллим. Буллуҥ дуо?

– С-суох…

– Тоҕо?

– Оҥоһулла илик быһыылаах, – Соболев, ыйан-хайан билэ сатаабатах да буоллар, уталыта эрэ түһээри хардарда.

– Сымыйаҥ. Операция былаана бигэргэтиллибит. Былаан биир куоппуйата эһиэхэ, военкомакка, кэлбит буолуохтаах. Икки хонугу биэрэбин. Онтон уһатар сатаммат. Өйүүн былаан мин илиибэр киириэхтээх.

– Хайдах?!

– Эмиэ “хайдах?”! Хайдаҕын тобул. Өйдөө: өл да төрөө, өйүүҥҥү киэһэ тиһэх болдьох. Сэрии чаастарын кытта сибээһи олохтоотуҥ дуо?

– Суох… Ээ… кэпсэтиһэ сырыттым да, бакаа түмүгэ биллибэт…

– Тиэтэй. Күн-дьыл күүппэт. Умнума: өйүүн киэһэ кэлиэм. Уонна ыалдьыбыта буолан кубулунума. Кырдьык ыарыйдаххына даҕаны сорудах эйигиттэн уһуллубат. Сорудахтары толортоо, ол кэнниттэн – баһаалыста. Сирэйгин-хараххын көрүн. Киһилии бодолон. Сорудаҕы толорботоххуна биитэр ол-бу буолан куйбаҥнаатаххына, бэйэҕиттэн бэйэҥ хоргутаар. Эн даҕаны, биһиги даҕаны биир өтүүнэн тиһиллэ сылдьабыт. Ону өйдөө. Сэрэтэбин! Өйүүҥҥэ диэри.

Соболев ыалдьыта барбытын кэнниттэн бүтүн чаас кэриҥэ оронугар хамнаабакка олордо. Төбөтө ыбыс-ыарахан, куп-куугунас, санаата туохха даҕаны чопчу иҥнибэт, иирбит үүт кэриэтэ биир кэм ытыллаҕас. Лаампата, кыраһыына бүтэн, тордоҕунан буруолаан симириҥнээн барбытыгар дьэ өйдөнөн саба үрдэ уонна хараҕа суох киһилии балааскайдаан тиийэн, муннукка ыскаап кэтэҕин харбыалаһан бытыылканы булан айаҕар таҥнары тутта. Тыыннаах испиир уотунан салаан бэлэһигэр кутулунна. Хаста да ыйырбахтаат, тыынын ыла сатаан, истиэнэҕэ төбөтүн анньан турда. Оронугар кэлэн таҥастыын сытта. Төбөтө арыый дьэҥкэрбиккэ дылы буолла.

“Бэйи эрэ, ити аата хайдах хайдаҕый? – диэн, арыый ону-маны ыйдаҥардар кыахтанан санаан барда. – “Өйүүн”. Өйүүн ол мин кинилэр көрдүүллэрин хантан булуохпунуй? Булбатым чахчы. Оттон оччоҕо? “Бэйэҕиттэн бэйэҥ хоргутаар…” Кырдьык, ити тугу да кэрэйбэт дьон. Кыһылларга атыыламмыт диэхтэрэ да бүтэр. Ханнык эмэ аппаҕа хаарынан саба тарыйан кэбиһиэхтэрэ. Чэ, баҕар, тута суох гымматахтарына даҕаны син биир быыһаммат. Ити Такыров дикарь кэтэбилгэ сылдьара чахчы. Сибээһин билээрилэр тута иликтэр быһыылаах. Аҕыйах хонугунан харайыахтара. Оччоҕуна миигин эмиэ ылыахтара. “Биир өтүүнэн тиһиллэ сылдьабыт”, – диир. Кырдьык, оннук. Миигин хайаан да бэйэтин кытта соһон барар баҕайы. ЧК-ҕа саагыбарсык түбэстэ да, бириигэбэрэ биир – буулдьа. Туох диэн эппиэттэнэн ол буулдьаттан куотуоххунуй? Такыров сылдьыбатаҕа, Рейнгардт суругун, Пепеляев бирикээһин истибэтэҕим, сорудаҕы ылбатаҕым диэн дуо? Ким итэҕэйиэй ону? Мэлдьэспитиҥ иһин билиннэриэхтэрэ. Билинэ охсон, түргэнник ытылларгар үөрүүлээх буолуоҥ. Инники биир суол эрэ баар – өлүү. Мүччүргэнэ суох өлүү. Сарсын. Сарсын буолбатаҕына – өйүүн. Өйүүн буолбатаҕына – үс хонугунан. Быыһанар сир суох. Муҥур уһук. Оо, сор!.. Ол кэриэтин… Кырдьык даҕаны… Таҥнарыахсыт диэн иэстэбилгэ түбэһэн биитэр ЧК-лар илиилэригэр киирэн муҥу-сору көрөн өлүөх кэриэтин… Чыпчылҕан түгэнигэр… Чыыбыһы тардабын уонна барыта бүтэр… Бу уорбаланан эккирэтиллэр, иэстэбилтэн куттанар, хаайыллары кэтэһэр муҥ барыта… Түксү! Бүттүн! Бүттүн!.. Куотуохха!.. Түргэнник!.. Бэйэ илиитинэн… Бэйэ дьүүлүнэн…”

Соболев сыттыгын анныттан браунины сулбу тардан ылла. Салҕалас илиитинэн сомуогун туруорда. Тымныы ыстаалы итии чабырҕайыгар, чыбырҕаччы тэбэр чабырҕайыгар даҕайда. “Быраһаай, Соболев! – диэн туора киһиэхэ туһулаан этэргэ дылы санаан аһарда. – Волга кытылыттан бу чэҥ муус дойдуга кэлэн өлөр аналлаах эбит буоллаҕыҥ… Быраһаай, Эрастик…”

Хараҕын симнэ. Сөмүйэтин чыыбыска чугаһатта. Ол кэмҥэ Волга сүнньэ өҕүллэн ааһар хонноҕор, аарыма дууптар быыстарыгар кинилэр имениелэрин мезониннаах үп-үрүҥ дьиэтэ сайыҥҥы чаҕылхай күн күлүмүгэр кылбаһыйан хараҕар субу көстөн кэллэ. Итиэннэ ити кылбаҕар дьиэ сибэккилээх түннүгүнэн ийэтин эҥээркэй саҥата субу унаарыйда: “Эра-ас-ти-и-к!..” Соболев соһуйан “дьик” гынна. “…ас-ти-ик!.. Кинилэри бэйэлэрин… Кини-лэ-ри-и!..” Соболев төлө туппут браунина орон улаҕатынан муостаҕа лаһыгыраата.