Очганим йўқ юрак розин.
Сулувгинам деган куйи
Менга айтган куйимикин,
Соҳил бўйлаб кўринган у
Севганимнинг бўйимикин.
Сой соҳили сўлим-сўлим,
Сой бўйига тушса йўлим,
Суйганимнинг висолини
Сўлим сойдан сўрар кўнглим.
ҚЎШИҒИМ – ҚЎШБУЛОҒИМ
Қўшиғимсан, Қўшбулоғим,
Қўшиғимдай жўш, булоғим.
Чечакларга кон бу боғим,
Қўшбулоғим – гул қишлоғим.
Сунбулини тарар қизлар
Ойина кўз булоғингда.
Ёр йўлига қарар қизлар
Чаманингда, гулбоғингда.
Гул саватсан тоғ тўшида,
Булоғимсан сен зилолим.
Қўшиғимсан дил тўрида,
Баҳоримсан – безаволим.
ДИЛРАБОДАН БУ ЧИРОЙ
Бу гулистон тўлди кўркка, гул, зиёдан бу чирой,
Тупроғи зар – кўзимизга тўтиёдан бу чирой.
Пойидан гул кулди боғда кулганида дилрабо,
Пойи сунбул, завқи булбул дилрабодан бу чирой.
Қўлда сози, гул ҳаётни мадҳ этарда хуш нафас,
Гул ҳавода ўйнаб учган шўх ҳаводан бу чирой.
Боғимизнинг гул жамоли бахтимиздай сержило,
Шод кўнгил бағридаги соф муддаодан бу чирой.
ҚАНОТЛИ ЁШЛИК
Мусаффо осмонинг, боғинг қуёшлик,
Порвоз қил, парвоз қил, қанотли ёшлик.
Олис сайёралар, юлдузлар билан
Фазоларда туздинг қутлуғ қардошлик.
Нақарот:
Мусаффо осмонинг, боғинг қуёшлик,
Парвоз қил, парвоз қил, қанотли ёшлик.
Саҳролар бағрига элтасан баҳор,
Толеинг оламга баҳордай боқар.
Куйла саодатни шўх, ошиқона,
Ашуланг ёйилсин жумла жаҳона.
Нақарот:
Ер юзи ёшлари бериб қўлга қўл
Жўровоз куйласин, куйга – ойдин йўл.
Куйласин жўр бўлиб сенга кенг жаҳон,
Куй билан яйрасин бу тиниқ осмон.
Нақарот:
ЮЛДУЗЛАР ҒАЗАЛИ китоби 1974 йил
* * *
Кимгадир боғлиқмиз, кимгадир интиқ,
Кимдандир оқибат кутиб яшаймиз.
Бу куннинг ҳуснига волалар бўлиб,
Ёруғ эртага кўз тутиб яшаймиз.
Бу кунимиз билан эртамиз аро
Ришталар мавжудки, илғанмас кўзга.
Худди шундай узоқ кўкда ўзаро
Юлдуздан йўл кетмиш олис юлдузга.
Ошиқ ёр васлига етишгани он
Шу ёғду юракда ўт бўлиб ёнган.
Орада офтоб бор, замину осмон
Нурнинг олтин ипларида уланган.
Сен ва мен… дилларни севги ўртади,
Қисматимга кирдинг фаришта бўлиб,
Муқаддас муҳаббат икки ўртада
Туйғуларни қўшди бир ришта бўлиб.
Сирли ришталарни офтоб тўқиган,
Узилмасин улар, бузилмасин асти.
Шу кўзга кўринмас иплар йўқ экан,
Дунё пароканда, дунё бўлмасди.
Умидларга пайваст ҳаёт яшарар,
Нафис ришталардан қисматлар бунёд.
Дунё меҳваридан ўтар ришталар,
Бири узилса ҳам зил кетар дунё.
