У билан лаҳзада олам улғайди,
Яшаб камолининг олтин зумини.
Шунчаки… у мағрур оламга ейди
Россиянинг камтар табассумини.
* * *
Биз лаҳзалар каби шошамиз ҳар вақт,
Гоҳ ҳушёр, гоҳида ғафлатдамиз, оҳ.
Гоҳ тўй-томошага келамиз барвақт.
Дўстнинг кулфатига кечикамиз гоҳ.
БИР АВГУСТ ОҚШОМИ
Бир август оқшоми, кеч шамолида
Қизиган далалар елпинар чоғи.
Буғдойзор тебранар нон хаёлида,
Кўкда юлдуз ёнар – ноннинг увоғи.
Янги юлдуз излар бедор мунажжим,
Яхши тушлар кўриб тин олар деҳқон.
Тепада бир юлдуз милтирайди жим,
Олтин далаларда етилмоқда дон.
Порлоқ ниятлардан нурлидир мангу,
Толе манзилининг сўқмоқлари оқ.
Мангу пойидордир, сирлидир мангу
Милтираган юлдуз, тебранган бошоқ.
* * *
Янги кўйлак кийган синглим мисоли
Кўклам кўйлагида суюнар олам.
Қушлар қанотида келтирар толе,
Барчага етгулик: сенга, менга ҳам.
Вақт қуши учадир, учар беармон,
Бир онга тўхтатмай ўз парвозини.
Бизлармиз, дўстгинам, мутриби даврон,
Қўллардан қўймовчи ҳаёт созини.
Ёруғ тонг туғилар лаҳза ўтмайин,
Кечмиш бўлиб қолур ажиб шу он ҳам.
Умрдан лаҳзалар кечгани сайин
Тобора кексаяр кекса жаҳон ҳам.
Кечмиш давронлардан ўчмас хотирот
Бу кун отаётган оппоқ тонгимиз.
Олам ўзи кўҳна, кўп эски равот,
Уни янгиловчи бизлар янгимиз.
ЮКЛАР
Р.Қ.Исломбековга
Вазнига нисбатан неча бор вазмин
Юкни уясига судрар чумоли.
Шумикин ризқ-рўзи, яшашдан мазмун,
Чумоличасига шумикин толе?
Заҳматкаш қумурсқа, Инсон умри ҳам
Юклар ташимоқдан иборат, асли,
Бизда ўзга мезон ва ўзга кўлам;
Ахир, биз инсонмиз, одамзод насли.
Чумоли, сен учун англамоқ мушкул
Бизлар ташийдиган юклар кўламин,
Муқаддас юкимиз – кураш, ҳижрон, гул,
Тепадаги юлдуз, бахши ўлани…
Шоир ҳам маънолар ташиб юради,
Икки елкасида сўз тўла хуржун.
Бўшатади, яна сўзлар теради,
Қайта бошдан уни тўлдирмак учун.
Ризқ билан тўлсин деб, бўлсин деб пойдор, —
Инсоният отли буюк хонадон,
Вазнига нисбатан вазмин неча бор
Юк ташиб йўл босар тинмагур Инсон.
ЖАСОРАТ
Жасорат нимадан бошланур асли,
Мен ҳаётга қандай мардликка шайман.
Қандай мактаб ўтган Гастелло насли,
Гўдак чоғларимдан шуни ўйлайман.
Ўққа қалқон бўлган ёш Матросов
Умри афсонадир бу кун, афсона.
Бу кун менинг наслим шонга муносиб,
Истиқболи сари борар мардона…
Қаллоб бир қилмишга ким қадам қўяр —
Қийнайдир аввали гумонли хаёл.
У буни шунчаки гумонга йўяр,
Қўрқоқлик бошланур шундан, эҳтимол.
Бедардлик дардидан қолган асорат —
Бир лоқайд сатр бор, бироқ чиройлик,
