Гоҳ шифо топамиз биз дорулардан,
Гоҳо муҳаббатдан излаймиз дармон.
Азизим, қадрдон қаддинг кўринди
Ногоҳ шифохона йўлакларида.
Қуёш нури ёнди, зулмат чекинди
Беморликнинг маҳзун ўлкаларида.
Не тонг, қадами хуш меҳмонлар мисол,
Бир ажиб саф чекиб келаётирлар,
Хасталикдан нари бедоғ, безавол
Оқ қоғоз бағрига соғлом сатрлар.
* * *
Дастурхон устида яхшилар аро
Қўлда қадаҳ тутиб қидираман сўз.
Тилакка ифода топмоғим даркор,
Кўз тикиб турибди, ахир, неча кўз.
– Ёр қучмаган қўллар қучсин муқаррар,
Муҳаббат чолғуси тушмасин қўлдан.
Дўст пайига тушган айғоқчилар ҳам
Манзилга етолмай адашсин йўлдан.
Эл хирмон кўтарар онида шаксиз
Мардлар шу фаҳрли сафда турсинлар.
Айни чоғда ғафлат ичра ётганлар
Ҳаёт ризқин фақат тушда кўрсинлар.
Бор бўлсин шеърият ва самимият,
Ёлғон тил айлансин нокерак тошга.
Нурни кўра олмас кўршапалак жон
Етолмасин асло она-қуёшга.
Риё режасини тузган бош узра
Бир умрга соя солмасин Ҳумой.
Беишқ юрак учун, лоқайд қалб учун
Покиза бағирда топилмасин жой.
БИЗНИНГ МУҲАББАТ
Кўз ишқаб фаришта, офтоб уйғонур
Қояларнинг юксак кошонасида.
Чечаклар оташин тож бўлиб ёнур
Асрий тоғларнинг чўнг пешонасида.
Пойимизда кулган жаннатул маъво
Чорлайди жон зотин севмакка фақат.
Бизда ҳам бу лаҳза шоҳликка даъво,
Бил: гадо эмасмиз бизлар, муҳаббат.
Негадир энг кўҳна ривоятларни
Гуллар оғушида оламиз ёдга.
Бахтдан умид этиб иноятларни
Биз етмоқ истаймиз ишқий муродга.
Шундоқ тепамизда гумбази само,
Ҳуррамликдан бошлар гир айланади,
Сен Лайлисифатсан, – Мен – Мажнуннамо,
Севги занжирига дил бойланади.
Мўйқалам тутсангу ҳавасманд дастга,
Муҳр этсанг қоғозга шоҳ сувратингни.
Сўнг шу юксакликдан қарасанг пастга,
Яширмай ишқингни ва ҳайратингни.
Кимларни кўрмадинг, сен қадим жаҳон,
Бешик бўлмагансан кимга, эй замин?
Қошингда турибмиз икки ошиқ жон
Томошалар қилиб гуллар оламин.
Севги ёлғиз икки қалбга чин йўлдош,
Ҳақростдир мўъжиза яратгувчи – ул.
Севги – қўтир дилга отилган зил тош
Одамни ўзига қаратгувчи – ул.
Истасангиз, севги – теран фалсафа,
Ҳамишалик умр дастури бўлсин,
Букун севмоқ бўлиб турган илк дафъа
Ошиқ навқиронлар қатори тўлсин…
“Танҳо муҳаббатнинг измидан боргин” —
Севги қасами-ла қалб ёлборарди.
Воажаб, аллаким одимлаб ҳорғин
Бизнинг ёнимиздан ўтиб борарди.
Севги шаробини тотмаган йўлчи,
Ё юрт кезиб юрган номаълум сайёҳ?
Бахшими – гўзаллик элидан элчи,
Бизларга дуч келган бунда баногоҳ?
Бахши бўлса агар, достоннинг боби
Масъуд онларимиз куйлагай майин.
Боқий муҳаббатнинг олтин китоби
Битта қасидага кўпаюр тайин.
Сайёҳ бўлса агар, қадами унинг
Етганда уйининг остонасига,
Сўйлагай таърифин бизнинг севгининг
