– Шундай очилғувси бу ўринда фол,
Жонга оро кирар ўшал шеър сўзи.
Ҳа, ҳа, ўша шеърнинг изҳори юрак —
Тўртинчи сатрини келтиринг бунда.
Ўша сатрдадир ҳамма гап, бешак,
Ҳамма гап шунга жо бўлган мазмунда.
Йигитни қидириб топдилар охир,
Чол сўзин айтдилар тушунтириб бот.
Айрилиқ юкидан қўзғалиб оғир,
Ошиқ сўйламади, куйлади ҳайҳот:
“Ишқ – умрга орзу, кўнгилга – армон,
Ишққа на тўсиқ кор ва на-да фармон.
Бошим этсалар-да танимдан жудо,
Бўсанг зулолидан қайта топгум жон”.
Дамини кесгувчи қилич тиғининг
Оташни севгидир жонбахш, бемалул.
Ахир, улар севган ишқ қўшиғининг
Жони ўшал эди, нақароти – шул.
Ошиқни элтдилар қизнинг қошига,
Ул жонсиз ётарди тан бошдан жудо.
Йигит яқин бориб қонли бошига,
Лабига лаб қўйди, жон топди барно…
Асрлар қаъридан келган афсона
Букун ёддир нечоғ кўҳна бўлса ҳам.
Ундан-да наридан келган афсона
Севганлар тилида айтилур кўркам.
Дарвоқе, ўшал шеър, Тўртинчи сатр —
Оддий шеърий йўлмас, сатри халоскор.
Қай шоирга азиз саналса, – қадр,
Шундай бир сатрга дилда армон бор.
Мен ҳам қалам тутиб эзгу ўй билан
Айтурман: севаман, дўстлар, севгайман.
Пок ният, ошиқ қалб, очиқ рўй билан.
Энг аввал ўзимга шундай дегайман:
“Оғир олма сира, ор қилма асло,
Сени атасалар ҳаваскор шоир.
Майли, ҳаваскор бўл, бироқ, аввало,
Халоскор шоир бўл, халоскор шоир.
Жонларни ғафлатдан этгувчи халос,
Юракларга софлик олиб киргувчи.
Имон – эътиқоди, орзусига мос,
Бош сатрига элни эргаштирувчи.
Кўнгил алдамайди, унинг матлаби:
Шеърлар қолдирсанг-да ортингдан минг-минг,
Барчаси бекордир, пуч эрмак каби
Гар бўлмаса ўша Тўртинчи сатринг.
Номинг, шаънинг сенинг, аъмолинг, қадринг.
Сен учун умрингда муқаддас не бор —
Борлиғинг мазмуни – Тўртинчи сатринг,
Сен уни қачондир айтмоғинг даркор.
Сенинг кимлигингни аён кўрсатур,
У – армон, яшашга илинж ва имон.
У сенинг шоҳ сатринг – Тўртинчи сатр,
Бир кун топишингга инонгил, инон.
Шеър, ахир, севгига, покликка мезон,
Тоза ниятларга ёруғ ифода.
Сен шоир эмассан, эмассан инсон,
Тўртинчи сатрингни айтмай дунёда.
КАЙФИЯТ
Нур, сувларда чўмилган кўклам фаришталари —
Ҳур чечаклар тонг билан чаманларга кирдилар.
Кўзлар қорачиғига жо бўлиб улар бари
Гулпараст кўнгилларни тоза севинтирдилар.
БИЗНИНГ КУНЛАР
Баайни шўх нақарот жаранглаб шўхчан унлар
Шеър айтгим келаётир кўксим ғурурга тўлиб.
Умрнинг суратини безайди ишчи кунлар
Нақшида қиёси йўқ зарҳал ҳошия бўлиб.
Ўзбекнинг алп деҳқони заҳматларнинг филини
Эртакларда куйланган зўр полвондай йиқитди.
Шу заршунос элимнинг изҳор этиб дилини:
Ҳали тонг отмай туриб шоирнинг шеъри битди.
Кунлар куйчи танлайди ўз забтига муносиб,
Мақтовда тўхтов билмас сара бахшилар керак.
Хоки муборак сари келгувчи бир-бир босиб,
Ғафур Ғулом сингари шеъри яхшилар керак.
Оддий сўзи олий лутф, ўзи танти, валломат,
Халқининг камолидан шодумон кўкрак кериб,
Шеър айтарди бетакрор у мазмунда аломат.
