Дамодам, дамодам парвозинг сенинг.
Одамлар қалбида порлаган ойга
Ахир шудир, Одам, парвозинг сенинг.
Тунлари фалакка волавор боқиб,
Узиласан ернинг ташвишларидан.
Хаёл чангалзори ичра улоқиб,
Гоҳ дейсан дунёнинг шум ишларидан.
Сўз излаб Бахт деган пок тушунчага,
Қутлуғ минбарлардан сўз айтасан гоҳ.
Ҳали очилмаган тонгги ғунчага
Шоҳ байтинг бахшида бўлур баногоҳ.
Скрипка саси келса девор ортидан —
Қўшни қиз бошлапти демак тун машқин.
Англайсан шу толе нақаротидан
Ғунча бир кўнгилнинг бокира ишқин.
Бор бўлсин муҳаббат! – яшаш гимнига
Хушбахт калималар бўлиб ёзилур.
Бу бахтдан бенасиб ким бор ва нега,
Қай бахт қаршисида саждалар қилур?
Бахт яна: безовта кўнглинг кўзлаган
Ва сени имлаган манзилга сафар.
Бу йўлда ким кулган ва ким бўзлаган,
Гоҳ мағлубсан бунда ва гоҳ музаффар.
Балким, қайғуларнинг қаро сиртини
Умид ранглари-ла йўғурмоқ – бахтдир
Имони – вафолар севги юртини
Тавоф қилмоқ учун югурмоқ – бахтдир.
Ўзгани тан олмоқ ва танимоқни
Ўзни танимоқдан бошламоқ – бахтми?
Ғамда даст кўтариб руҳий қийноқни
Дўст ёнида кўзни ёшламоқ – бахтми?
Бу Бахт заҳматларга эгизак мудом,
Ўздан учиргунча жон қушин то тан.
Қушмассан, фидойи одам – сенга ном,
Яралгансан шундай бахт учун зотан.
АЖАБ ИШЛАР
Дунёйи азимда ажаб ишлар кўп:
Шундай кимсаларни учратасан гоҳ —
Кимгадир бирор бир яхшилик қилиб,
Чор атрофга боқиб изларлар гувоҳ.
Риёкор зотларда ўзга бир қилиқ:
Бу борада улар тамом тескари:
Кимгадир бирор бир ёмонлик қилиб
Гувоҳдан қочарлар, қочарлар нари.
ЭКЗЮПЕРИ
Ўз севган осмони бор эди унинг
Ва шоёни осмон – олтин қаноти.
Ўзни ўтга урган ҳур парвонанинг
Хос эди Сент-Эксга фожий ҳаёти.
Бир дам орзулардан айрилмади, йўқ,
Янги афсонага кирмади оти.
Учишлардан толиб қайрилмади, йўқ —
Оловларга тегиб куйди қаноти.
* * *
Умр кечар. Гоҳи худсан: гоҳида бехуд,
Гоҳ қаламга фармон берар юрагинг саси:
Мен сўйлайин, оқ қоғозга тушсин беҳудуд
Азал-абад муҳаббатнинг янги қиссаси.
Бул қиссанинг қаҳрамони ўзимман ахир,
Қатларида маъюс-маъюс қанча боблар бор.
Қадрдоним, гоҳо мени тутгайсан маъзур,
Кўзларимда ёшлар кўрсанг титроқ шашқатор.
Ул муборак дамлар – севги туғилган куни
Бир умрга қалб шеър билан тутинган ошно.
Дўсти азиз, сен ҳам албат англарсан буни
Гар бошингга тушган бўлса ишқ деган савдо.
Ишқда ёруғ севинчларнинг балқиши бордир,
Бордир гоҳо андуҳлари, изтироблари.
Ошиқликнинг дунёсига зар устивордир
Шоирларнинг ёниб битган пок китоблари.
Мен-ку сенга ишқда бахтлар тиларман тайин,
Кўзларингда кўрмай, дейман ногаҳоний нам.
Лек, шеър узра оҳлар уриб, олиб оғир тин,
Йиғлар бўлсанг мен кулмасман, кулмасман, санам.
* * *
Нозли бир илтижо, майин эркалаш,
Оташни бир шивир, масиҳвор нафас,
Гоҳ бемажол руҳни – мудроқ ҳамда ғаш —
