Бориб, хулд узра ул қўйди қадамни,
Кейин Арш узра қўндирди аламни
.
Тушиб фируза гардунга хурушлар,
“Тарриқу!”
деб уриб бонг сабзапўшлар
.
Шу тахлит юксалиб, излаб улув у,
Малоик қичқириб ҳар дам: тарриқу!..
Қолиб ой пастда, тубанда қолиб фарш,
Учиб ердин самога то чақинваш.
285 Биҳишт унга ўзин ораста айлаб,
Осиб гул пардалар, маснадни шайлаб.
Ҳаяжонга тушиб ул Арши аъзам,
Келур, деб садри бадри икки олам.
Амиру саййиди содот келур деб,
Сипоҳсолори мавжудот келур деб…
Шу янглиғ пардайи нилийдан ўтди,
Кейин ул пардайи ғайбийга етди.
Йўқ эрди йўлини тўсгувчи нарса,
Йўқ эрди йўлини кесгувчи кимса.
290 Сира ён-верига этмай назар ул,
Рафиқи бирла айларди сафар ул.
Агарчи боғ аро минглаб ҳур эрди,
У боқмас, чунки муштоқи нур эрди.
Ўшал нур ярқираб чун, кўзни олди,
Руҳул қудс тўхтади, бас, ортда қолди.
Кўринди кўзга равшан нури даргоҳ,
Руҳул қудс чекди шунда оташин оҳ.
Дедиким, эй саййид, борсам яқинроқ,
Қанотим куйдирар нур мисли чақмоқ…
295 Расулуллоҳ деди: қаршингдадир Раб,
Паямбарлар турарлар бунда титраб.
Яқинлашмоқчи бўлсанг, бас, омон йўқ,
Ёнарсен бору буткул, ҳеч гумон йўқ.
Бу йўлда неча минглар куйдилар то,
Сени ҳам ёндирар, эй пайки даргоҳ.
Унутгай ўзни бунда аҳли содиқ,
Сенинг ғам чекмоғинг бунда не лойиқ?
Яқинроқ борсанг Ҳазратга, муқаррар
Ёнарсен марди даргоҳ бўлсангам гар.
300 Сен, эй Руҳул амин, шу ерда тургил,
Ўкинма, ранжима, амри Илоҳ бул.
Менга шогирд эрурсен, бўлма нолон,
Сўра, айтай надир эҳсону иймон…
Юриб сўнг ошди неча бир довон ул,
Деди: сен шунда қол, эшикда, Жибрил.
Сенга бул парда ортига ўтиш йўқ,
Ҳарам саҳнига одимлаб етиш йўқ.
Чу мен Ҳақ нурига парвонаман, зор,
