Сен эрсанг ул товуспарга гирифтор.
305 Паноҳ Ҳақдин сўра, гар танти эрсан,
Сўзингни бошдин айт, пардин не дерсан?
Тумонат жонки, пурасрори ҳикмат,
Фидодирлар тилаб дарёйи исмат…
Чу Руҳулқудсдин кетди йироқлаб,
Ва ҳар не учради, ўтди йироқлаб.
Дамо-дам юксалиб, андоқ кетолди,
Зуҳал тубанда, бир ботқоқда қолди.
Шу янглиғ ул яқинлаб борди Ҳаққа,
Йироқда қолди Жибрил, кўп йироқда.
310 Агарчи ерни тутмишди қаноти,
Яна осмонга етмишди қаноти.
Шу суврат бирла чун олисда эрди,
Назар ташлаб Расул,чумчуқми, дерди.
Торайди охири йўл, журъат айлаб,
У Раббул иззага борди яқинлаб.
Не дердик, ҳолати қандоқ эмишди,
Вужудин ул тамом тарк айламишди.
Ва қурбатдин дилида мавжи асрор,
Ва даҳшатдин тили унсиз қолиб, лол.
315 Ва гулбаргдек ҳаёда эрди жони,
Яна ваҳму хаёлда эрди жони.
Қўйиб ҳис-туйғуни, жондин-да кечди,
Бўлиб бехуд, Худога кўзни тикди.
Кўзи тўймас эди, чун термулиб зор,
Тикиб кўз, дил била айларди дийдор.
Чу даргоҳдин у хилватгоҳга кирди,
Баробар нури Раббоний-да инди.
Шу аснода Муҳаммад бўлди бекор,
Муҳаммаддин Муҳаммад бўлди безор.
320 Чу Ҳақ кўрдики, ул ургай пару бол,
Неча дилдорлик айлаб, сўрди аҳвол.
Бир оз ҳушга келиб, ул боқди тикка,
Тили келди салом бирлан аликка.
Нидо етди анга: кечгил ўзингдин,
Баён эт бизга ул айтар сўзингдин.
Баён эт орзуйинг бизга, не эрди?
Не боис тарки ҳуш этдинг, не бўлди?
Ёқиб бутларни, этдинг шиддатингни,
Шафоат айла энди умматингни.
325 Етимлик бўйла эрмиш, не ажабдир,
Ки халқи икки оламга шафеъ ул.
Фақирлик бўйла бўлгайдир давоман,
Олур чун аршу фаршни ул тамоман.
Етимдирсен ва ё дарвеш, қаландар,
Ўзингсен бизга энг аълову афзал.
Не бок эрмиш, фақирлик фахр эмишдир,
Фақирликни киши фахрим, демишдир.
Сен, эй дур, гар етимдирсен, не ғамдир,
