Чу Қулзум баҳрида бир қатра ёшдай.
Жаҳон адли била осуда бўлди,
Ситам азми била нобуда бўлди.
400 Ажамни то қиёмат олди яксар,
Қуриб бир мингу олтмиш олти минбар…
Амирул мўминин Усмон розийаллоҳу
анҳу васфида
Амири аҳли дин, устоди Қуръон,
Амирул мўминин Усмони Аффон.
Амини хожайи кавнайн эди ул,
Куёв, яъники зиннурайн
эди ул.
Агар ҳилму ҳаё эрса мусаввар,
Бўлурди бўйла нур бирлан мунаввар.
405 Ҳаё иймон эрур ё жузви иймон,
Баҳарҳол ундадир, ул нури Усмон.
Нигини ҳалқайи ҳилму ҳаё ул,
Сирожи нуру тожи асҳиё ул.
Чу девони илоҳий тартиб этди,
Унинг нури бутун оламни тутди.
Ҳама ул мажлиси меҳмонидирмиз,
Ҳама ошуфтайи девонидирмиз.
Умрни сарфи Қуръон айлабон ул,
Ўзини Ҳаққа қурбон этди охир.
410 Кишиким бўйла Қуръон деб ютар хун,
Тонг эрмас, ўзни Қуръон деб этар хун.
Насиб этмишди унга сибғатуллоҳ
,
Ки қони сибғатуллоҳ бўлди ногоҳ.
Ўшалким тўкди қонин, этди кирдор,
Раво эрди анинг қилмишига дор.
Улар дунёйи дун деб этди кийнни,
Аламга қордилар мардони динни.
Бири Қуръон ўқиркан, этдилар биғ
,
Намоз пайти бирига урдилар тиғ.
415 Бирига таклиф айлаб оғули ош,
Бирини Карбалода кесдилар бош.
Худонинг хоҳиши шу бўлди, эй дўст,
Ки ғамлар бўлди бизга бекаму кўст.
Амирул мўминин Али
каррамаллоҳу важҳаҳу васфида
Савори дин, қариндоши Паямбар,
Чароғи шаръу марди ҳавзи кавсар.
Тани Рустам эди, тулпори дулдул,
Дили – ғаввоси дарёйи таваккул.
Аликим, афзали айём ул эрди,
Аликим, ҳужжатул ислом ул эрди.
420 Нидо солди жаҳонга, бир нишондин
Очиб юз бир нишон икки жаҳондин.
