ташлаб кўзимни,
Худойи ҳаққа топширдим ўзимни.
850 Дедилар: хуш дурур бу уйқу – хобинг,
Худойинг ким сенинг, айтгил жавобинг?
Сухангўйи жаҳонга ҳеч бобдин
Эшик очилмади ҳаргиз жавобдин.
Дедим: меҳнат-машаққат ичра ҳар дам
Кечиб жондин, Худодин кечмадим мен.
Боринг ўқдек, Жаноби Ҳаққа айтинг,
Буни бир мўйсафид айтмоқдадир денг.
Ки сенда шунчалар илму амал бор,
Яна ҳар нуқтада юз мингта асрор.
855 Шу юксакдин туриб олдинг дилимни,
Фаромуш этмадинг мендек қулингни.
Сенингдек икки оламда кишим йўқ,
Сени дерманки, ўзга хоҳишим йўқ.
Еттинчи мақола
Ҳақиқат не? Тафаккурга тўлиш ул,
Кечиб ўздин, ўзинг бирлан бўлиш ул.
Агар жонинг чиқиб, тарк этса суврат,
Биларсен, ҳар неким эрди зарурат.
Ҳижоб бўлмас сенга ул икки олам,
Кўрарсен икки оламни ўшал дам.
860 Агар шу сувратингни тарк этарсен,
Гумон йўқ, ою офтобга етарсен.
Сенинг жонингга етмиш нур мақоми,
Берилмиш кўзларингга ҳур мақоми.
Ва лекин ҳуру хулд деб бўлма мағрур,
Худосиз бўлмагай жаннатда ҳам нур…
Бир қулнинг шоҳга меҳру садоқат изҳор этгани
Саройини талонга берди бир шоҳ,
Талашга бошлади лашкар шу асно.
Турарди подшо ёнида бир қул,
Талонда иштирок этмас эди ул.
865 Биров дедики, сен ҳам ол, фалоний,
Гар олсанг бир нима, етмас зиёни.
У кулди, деди: бу менга ҳаромдир,
Кўролсам шоҳ юзин – нафъи тамомдир.
Кўролсам ҳар нафас шоҳ чеҳрасин, бас,
Ки андин ўзгаси менга керакмас…
Бу сўздин шоҳ дили шодликка ботди,
Шу онда ғазнадин гавҳар сўратди.
Бориб, келтирдилар дурри Яманни,
Қули олдига шоҳ қўйди гуҳарни.
870 Деди: ол, ҳаммаси бул сенга бўлсин,
Ки этдинг кўнглимизни бўйла мамнун.
Узатди қўлини қул ҳам ўшал дам
Ва подшо қўлини ул тутди маҳкам.
Дедиким, шул эрур, шул менга хоҳиш,
Бунинг олдида гавҳарлар не эрмиш…
