Rivoyat va ertaklar
USMON QO‘CHQOR
USMON QO‘CHQOR
Rivoyat va ertaklar
SHIROQ
She’riy rivoyat
DORONING BOSTIRIB
KIRISHI VA SHIROQNING
BIR QARORGA KELISHI
Yer-ko‘kni bosdi faryod,
Dahshat, vahshat, g‘alayon.
Ulovda yo piyoda
Bosib kelar olomon.
Qochib kelar xaloyiq
Oh-u zor, dodlar bilan.
Mingani – tuya, xachir,
Eshag-u otlar bilan.
Kimdir kimnidir qarg‘ab,
Kim yiqilib, kim turib,
Guvlab kelar izdihom
Ko‘chki kabi surilib.
Go‘yo qiyomat-qoyim
Bosgan deysiz dunyoni.
Quyoshni to‘sib qo‘ygan
Sahroning chang-to‘zoni…
Shu sahroda bir cho‘pon
Bor edi – oti Shiroq.
Bir ozgina quv edi,
Bir oz sodda, odmiroq.
Ota-bobodan meros
Bir tayog‘-u bir nayi.
Lablarida tabassum,
Nur sochadi manglayi.
Nigohlari burgutdek,
Soch – yelkada qo‘ng‘iroq…
Xullas, suruvni haydab,
Nay chalib yuragini choq –
Bu ur-sur, chang-to‘zondan
Hayratda turib qoldi.
Itlar tinmay vovullar,
Otlar pishqirib qoldi.
Duv etib bitta joyga
To‘plandi-ku suruvi.
Sahroga soldi larza
Xaloyiqning g‘uv-g‘uvi.
Shiroq otiga minib
Yeldi o‘tovi tomon.
Borsa, quduq oldida
G‘ujg‘on qaynar olomon.
Qaydan kelmish buncha el
Sel yoqqandek bemahal?