Alhol, gap boshlar Shiroq:
“Dam oling bu kecha siz.
Erta tongda turibon
Kunchiqishga ko‘chasiz.
Men bir chora topgali
Tangrimga yolboraman.
Tongda sizni kuzatgach,
Saroy tomon boraman”.
Bola, axir, bola-da,
Bundan suyunib ketdi.
Ayol mung‘ayib qoldi,
G‘amdan kuyunib ketdi.
Ikkisin ikki yondan
Bag‘riga bosdi Shiroq…
Bu mangulik baxt edi,
Va bu – mangulik firoq…
SHIROQNING O‘G‘LI
BILAN VIDOLASHUVI
Erta turdi uchta jon,
Tong bo‘z kabi bo‘zargan.
O‘g‘lon ko‘zida sevinch,
Ayol ko‘zi qizargan.
G‘amlashdi ozuqani,
Quduqdan suv tortishdi.
O‘tovni ham bo‘laklab
Tuyalarga ortishdi.
Shiroq o‘g‘lin bir chetga
Chaqirib oldi imlab.
Boshini siladi-yu
Boshlay ketdi shundoq gap:
“Ulg‘ayib qolding, bolam,
Aql-u hushing yig‘ endi.
Men o‘limga boryapman
Sen bo‘lma deb sig‘indi.
Bir kun anglab yetarsan
Bu hikmatni, bolam-a,
Sen quldek yashama deb,
Men mard bo‘lib o‘laman.
Yetimman deb o‘ksima,
Senga shul o‘gitimdir:
Otasi yo‘q yetimmas,
Vatani yo‘q yetimdir.
Ertakmas bu gaplarim,
Bu so‘zlarim lof emas.
Hamma narsa topilgay,
Faqat Vatan topilmas.
Dushman bossa dalangni,
Bog‘ingni etsa g‘orat,
Qul aylasa o‘zingni,
Yo‘q bundan zo‘r haqorat.
