Ҳафсала қиссаси эринмай ўқир.
Асарни қучоқлаб, топасиз дўстни,
Инқишоф этасиз ўзгача олам.
Тагига етасиз ёлғону ростни,
Жозиба бағишлар бадиий калом.
Ақлан ва маънан юксалиш сизда,
Нутқингиз фасоҳат чархидан ўтар.
Эшитган маънони англайди тезда,
Билимдон инсонни давралар кутар.
Бахт сари элтади жамланган билим,
Нафосатга шайдо айлайди ашъор.
Ўқиган донишманд, маданий, ҳалим,
Дилида ҳамиша яхшилик шиор.
Дўст каби китобни танламоқ лозим,
Олди-қочдиларга бўлманг ишқибоз.
Фикратни бойитар асарга таъзим,
Тарихий таснифлар ёзилмиш мумтоз.
Азалдан қиссахон, ғазалхон ўзбек,
Навоий, Бобурлар мероси давлат.
Қанча алломалар ўтишган буюк,
Маърифат бу юртда бардавом қудрат.
ИНОЯТ
Қувончларга ташна эрур зор кўнглим,
Тушовда беором ҳаёл бедовим.
Ломакон мулкида мунисам, мунглим,
Оғушига олган тунлар ўйловим.
Ҳаловат улашар қўнғироқ саси,
Ғуборли кундузим ёришар гўё.
Ёлғизлик дунёнинг мангу гадоси,
Тириклик буржида муайян рўё.
Эминда, ёлчибон яшай олмадим,
Оёғим қобартти юрганим йўлим.
Амалдор, бадавлат, афсус бўлмадим,
Керилиб юришга калтайди қўлим.
Қоғозу қаламни мўътабар билиб,
Ёзишни саодат атабман, эвоҳ?!
Давлатманд ёзмаслар мийиғда кулиб,
Жаҳонга солурлар шоҳона нигоҳ.
Миллиард ёрмоқлар кимларга чақа,
Хорижда саройлар, йўқ, ҳисоби йўқ.
Ҳайрият, кифоя бизда нафақа,
Маошга қуриб қолмайди сўлиқ.
Ижоддан муддао ўзи не турур,
Олтинми, кумушми… Писандга илмас.
Шоирга, адибга, бас, етар ғурур,
Калта ипки, гарчи, бойловга келмас.
Тақдири насибдан ким ютар, билмам,
Борларнинг ошиғи олчидир бу кун.
Тирикман, ёзишни лек канда қилмам,
Аллоҳ инояти шундадир тўкин.
