Əməvilərin ilk dövrlərində ən bacarıqlı qulun qiyməti 1400 dirhəm (gümüş pul) idi. Müsəlman ərəblərin sürətlə varlanmasından sonra qul əməyindən geniş istifadə olunmağa başlanması qiymətlərin də kəskin artmasına səbəb oldu. Bu proses Osmanın xəlifəliyi dövründə (644 – 656-cı illər) başladı və Əməvi xəlifəsi Əbdülmalikin (646 – 705) zamanında pik nöqtəyə çatdı. Belə ki, Əbdülmalikin 1 milyon dirhəmə, yəni 70 min qızıl pula cariyə satın aldığı məlumdur. Həmin cariyənin adı əz-Zelfa idi. Qadının bu qiymətə satılmasına isə onun ecəzkar səsi səbəb olmuşdu…
Kəmalülmülk
Əvvəl də qeyd etdiyimiz kimi, Eldənizi qul kimi satın alıb onu saraya aparan İraq Səlcuqlu sultanının vəziri Kəmalülmülk idi. Əsl adı Əli ibn Əhməd əs-Sümeyrəmi olan bu vəzir ağıllı və istedadlı biri idi. Elə ona görə də «Kəmalülmülk» ləqəbi ilə çağırılırdı. Əslən isfahanlı olan vəzirin atası Böyük Səlcuqlu hökmdarı Sultan Məlikşahın (1055 – 1092) arvadı Tərkən xatunun İsfahandakı torpaqlarına nəzarət edirdi.
Atasının imkanlı olması səbəbindən yaxşı təhsil alan Sümeyrəmi tezliklə Səlcuqlu sarayında məmurluğa başladı. Ağıllı, bacarıqlı və bir qədər də hiyləgər olduğundan qısa müddətdə divan vəzirlərindən birinə çevrildi. İraq Səlcuqlu sultanlığının ilk vəziri olan Rəbib öldükdən sonra isə Sultan Mahmud onu baş vəzir təyin etdi.
Sümeyrəmi üç il vəzirlik məqamında qaldı. İsmaililərə[12 - İsmaililər – on iki imamdan altıncısı olan İmam Cəfəri-Sadiqin böyük oğlu İsmayılın əsasını qoyduğu şiə təriqəti. Bu təriqət VIII əsrdə şiələr arasında baş vermiş parçalanma nəticəsində yaranıb. İsmaililər süüni məzhəbinə qarşı kəskin mövqeyi ilə seçilirdi (red.).] qarşı barışmaz mövqeyi ilə seçildiyindən o, 1122-ci ildə Həsən Səbbahın[13 - Həsən Sabbah (1055 – 1124) – hazırkı İran ərazisində, Qəzvində yerləşən Ələmut qalasında özünün yaratdığı Nizari İsmaililər dövlətinin ilk hökmdarı. Hakimiyyət dövrü 1090 – 1124-cü illərdir (red.).] fədailəri tərəfindən öldürüldü. Belə ki, Bağdadda olan Sultan Mahmudun yanına gedərkən yolda bıçaqlandı. Sui-qəsddən yüngül yara ilə xilas edilərək həkimin çadırına aparıldı, lakin bu zaman çadırın tavanından içəri atılan başqa bir fədai Kəmalülmülkü qətlə yetirdi. Onun həyatda ən böyük uğuru isə Şəmsəddin Eldənizi yetişdirmək oldu…
«Eldəniz» adının mənşəyi
Atabəy Şəmsəddin Eldənizin adındakı «atabəy» onun vəzifəsini, «Şəmsəddin» müsəlman adını və ya islami titulunu, «Eldəniz» isə onun həqiqi adını ifadə edir. Mənbələrdə bu ad «Eldəniz», «İldəniz», «Eldəgəz», «Yeldəniz» kimi qeyd edilsə də, doğrusu «Eldəniz»dir. Bəzi kitablarda Eldənizin «Eldəgəz» olaraq göstərilməsinin səbəbi atabəyə aid sikkələrdə yer alan adın «Eldigüz» yaxud «Eldəgiz» şəklində oxunmasıdır. Bu adın qədim variantı isə «İl-tengiz» olub, türkcə «dövlət» və «dəniz, okean» sözlərinin birləşməsindən yaranıb.
«El/il» adlarına hunlarla bağlı qaynaqlarda rast gəlinir. Göytürk və Uyğur xanlıqları dövrünə aid mənbə və sənədlərdə «el/il»lə başlayan Eltəbər, Elgün, Elxaqan, İltəriş, İlak, İlçi (Elçi), İlkirmiş, İl Tatqu kimi çox sayda ad mövcuddur. «Dəniz» mənasına gələn Təngiz adı da türklər arasında çox yayılmış bir ad idi. Atillanın oğlanlarından biri Tənqizlik və ya Dəngizlik adını daşıyırdı.
Oğuzlar arasında da oxşar adlar geniş yayılmışdı. Xüsusilə Səlcuqlular dövründə «El/il» ilə başlayan onlarla ada rast gəlmək mümkündür. Buna nümunə olaraq Elarslan, İl Təkiş, Elbastı, Elsevər, İl Savur, Eldirək, Elçi, İl Tutuk kimi hökmdar və əmirləri xatırlatmaq kifayətdir. Eldəniz adı da bunlardan biridir. Yeri gəlmişkən, Səlcuqlular tarixində Eldəniz adlı başqa əmirlərdə olub. Onlardan biri də Bağdadda şəhnəsi[14 - Şəhnə – səlcuqlar dövründə bəzi şəhər və bölgələrdə inzibati-hüquqi idarəetmə sistemi] Eldəniz idi.
Onu da deyək ki, yuxarıda sadaladıqlarımızdan başqa, Eldəniz üçün tarixi mənbələrdə iki fərqli ad işlədilib. Tarixçi Cüzcani onu «Səncəri» və ya «əs-Səncəri», İbn əl-Əsir isə «Məsudi» kimi təqdim edir. Qeyd edilən adlar Eldənizin qulam kimi hansı hökmdara tabe olduğunu ifadə eləyən adlardır. Belə ki, qulam statusuna sahib olanlar hökmdarlarının adını öz adlarının sonlarına əlavə edirdilər…
Eldəniz nə vaxt doğulub?
Kəmalülmülk tərəfindən satın alınarkən Eldənizin satılan qulların yaşca ən kiçiyi olduğu qeyd edilir. Hətta Mirxond[15 - Mirxond Məhəmməd ibn Xavəndşah (1433 – 1498) – tarixçi. Bəlxdə doğulmuş, Herat şəhərində vəfat etmişdir (red.).] onu «çəlimsiz bir uşaq» kimi təsvir edir. Bu məlumata istinadən bəzi tarixçilər Eldənizin 1110-cu ildə anadan olduğu qənaətinə gəliblər.
Qəhrəmanımızın doğum tarixini müəyyənləşdirə bilmək üçün isə, əslində, onun vəzirə nə zaman satıldığını dəqiqləşdirmək lazımdır. Bir çox tarixçilər bunun 1121-ci il baş verdiyini yazır. Belədə güman etmək olar ki, Kəmalülmülk Eldənizi satın alarkən onun 11 yaşı var imiş. Qəznəvi hökmdarı olan Səbüktəgin də 11 yaşında qul olaraq satıldığını və 7 illik fəaliyyətdən sonra 18 yaşında 200 nəfərlik dəstəyə rəhbərlik etdiyini nəzərə alsaq, bu məlumat inandırıcıdır.
Beləliklə, Eldənizin təxmini olaraq 1110-cu ildə doğulduğunu, 1119, yaxud 1120-ci ildə qul kimi əsir alındığını söyləyə bilərik. Bundan bir, ya da iki il sonra isə vəzir Sümeyrəminin xidmətinə daxil olduğunu ehtimal etmək mümkündür.
Atabəy Eldənizin 1175-ci ildə vəfat etdiyini nəzərə aldıqda isə onun cəmi 65 il yaşadığı aydınlaşır.
Onu da deyək ki, qəhrəmanımızın yalnız təvəllüdü yox, hansı türk tayfasına mənsub olduğu da mübahisə mövzusudur. Düzdür, yuxarıda Eldənizin Uran tayfasına mənsubluğunu yazmışıq. Bununla belə, fərqli fikirlər də mövcuddur. Mənbələr yalnız bir məqamda həmfikirdir: Eldəniz birmənalı olaraq qıpçaq əsillidir!
Lakin kifayət qədər mötəbər qaynaqlardan çıxış edərək Eldənizin məhz Uran tayfasına mənsub olduğunu əminliklə söyləyə bilərik. Mənbələrdə «Oran» olaraq da adı keçən bu tayfa türklərin qıpçaq və qanqlı tayfa ittifaqı arasında yer alırdı. XIII əsrə aid bir qıpçaq lüğətində bu adın mənası «ilan» olaraq qeyd edilir. Monqolca isə həmin ad «sənətkar, usta, sənət sahibi» mənasında işlədilirdi.
Eldənizin təhsili və saray həyatı
1119-cu ildə baş verən döyüşdə qardaşı oğlu Mahmudu məğlub edən Xorasan Səlcuqlu sultanı Səncər Səlcuqlu dövlətinin «böyük sultan»ı (sultanül-əzəm) elan edildi. Mahmud isə İraq bölgəsinin hökmdarı oldu. Bununla da İraq Səlcuqlu sultanlığı yarandı. Ehtimal ki, Səncər vahid sultan olduğu üçün Eldənizin adı dəftərlərində «əs-Səncəri» kimi göstərilib. Yuxarıda da qeyd elədiyimiz kimi, qullar adlarının sonuna tabe olduqları hökmdarların adlarını qəbul edirdilər. Sonrakı mənbələrdə Eldənizin adının «Eldəniz əl-Məsudi» kimi göstərilməsinin səbəbi isə onun Anadolu Səlcuqlu dövlətinin sultanı Məsuda məxsus qulamların arasına daxil olmasıdır.
Eldəniz qulamlıq həyatına İraq Səlcuqlu sultanlığının sarayında başlasa da, o, vəzirin xüsusi qullarından sayılırdı. Kəmalülmülkün öldürülməsindən sonra naib təyin olunan əl-Kafiyil-İsfahani onun bütün əmlakını müsadirə etdi. Vəzirin qulamları da müsadirə olunan mallara daxil idi. Təbii ki, həmin qullardan biri də Eldəniz idi. Bununla da o, Sultan Mahmudun qulamına çevrildi. Mahmud gənc Eldənizin bacarıqlı, qabiliyyətli olduğunu dərhal anladı. Odur ki onun tərbiyə və təhsili ilə məşğul olmağı əmirlərindən Nəsrə tapşırdı. Əmir Nəsrin köməyi ilə həm hərbi, həm də elmi biliklərə yiyələnən Eldəniz tezliklə at çapmaqda, ox atmaqda mahir bir döyüşçüyə çevrildi. Artıq o sısqa, çəlimsiz quldan əsər-əlamət qalmamışdı..
Əmir Nəsr eyni zamanda vəzir Kəmalülmülkün qardaşı idi. Ciddi təbiəti və mətanəti ilə seçilən bu adam mənbələrdə acıdilli və mərhəmətsiz biri kimi təsvir olunur. Hətta xalq arasında belə bir zərbi-məsələ dolaşırdı: «Niməlmövla və Bisənnasir», yəni «Mövla (vəzir) yaxşıdır, Nəsr pisdir». Buradan belə məlum olur ki, Eldəniz təbiətcə kifayət qədər sərt, nizam-intizamlı bir əmirin yanında yetişib. Sonralar onun xarakterində bunun təsirləri açıq-aydın hiss ediləcəkdi.
Təhsilini tamamladıqdan sonra Eldəniz sultanın əmri ilə hökmdar mətbəxində xidmətə başladı.[16 - Akademik Ziya Bünyadov Şəmsəddin Eldənizin (əlahivan salar), yəni sultan mətbəxinin başçısı təyin olunduğunu yazır, lakin bu doğru deyil.] Bu vəzifənin məsuliyyəti böyük idi: başda sultanın özü olmaqla, saraydakıların həyatı həmin şəxsə əmanət edilmişdi. Bu vəzifəni daşıyanlara əmiri-çaşnigir[17 - Əmiri-çaşnigir – farsça «çaşni» (ləzzət) və «gir» (tutan) sözlərindən əmələ gələn bu ad sultan süfrələrinin hazırlığını aparan əmirlərə verilirdi.] (yeməklərə nəzarət edən), xəvayic salar və ya xansalar[18 - Xansalar – farsca «xan» (süfrə) və «salar» (əmir) sözlərindən yaranan bu ad hökmdar sarayında süfrəbaşçısına verilirdi. Həmin vəzifəni daşıyanlar saray süfrələrinin qurulmasına, yeməklərin hazırlanmasına, qidaların təhlükəsizliyinə və saray mətbəxi üçün lazımi ərzaqların alınmasından məsul idi.] adı verilirdi.
Beləliklə, saray mətbəxində xidmətə başlayan Eldəniz nə qədər bacarıqlı olduğunu burada da təsdiqlədi. Məsələn, sarayda ət bol olduğu üçün kəsilən qoyunların baş və ayaq hissələrini istifadə etməyib tullayırdılar. Bir gün sultanın əmri ilə başqa bir yerə gedən xansaların yoxluğunda mətbəxə Eldəniz nəzarət edirdi. Eldəniz kəsilən qoyunların baş və ayaq hissələrinin atılmasına icazə verməyib onlardan xüsusi yeməklər (xaş) hazırlatdı. Hazırlanan həmin yeməklər saraydakıların o qədər xoşuna gəldi ki, hamı xansaları tərifləməyə başladı. Xansalar saraya qayıtdıqdan sonra məsələdən xəbərdar oldu və hər şeyi sultana ərz etdi. Sultan Eldənizin qənaətcilliyini çox bəyəndi və onun vəzifəsinin yüksəldilməsinə göstəriş verdi.
1131-ci il sentyabrın 10-da Sultan Mahmud dünyasını dəyişdi. İraq Səlcuqluları taxtına əvvəlcə Mahmudun oğlu Davud çıxarıldı, lakin daha sonra onun yerinə Sultan Səncərin dəstəyi ilə qardaşı Toğrul keçdi. Cəmi üç il hakimiyyətdə olan Sultan II Toğrulun zamanında (1132 – 1135) Eldəniz sultanın şəxsi məmlükləri[19 - Məmlük – qul kimi alınıb bir hökmdarın, əmir və digər şəxslərin xidmətində olan şəxslərə verilən ümumi ad] cərgəsinə daxil edildi. Çox keçmədi ki, o, sultanın xatunu, eyni zamanda ən böyük məsləhətçisi olan Möminə xatunun diqqətini çəkdi. Sakit, səbirli, çalışqan, ən əsası isə digər əmirlər kimi hər işə qarışıb özünü gözə soxmağa çalışmayan Eldənizin yüksəlişində bu qadın böyük rol oynadı…
Eldənizin evlənməsi
Sultan II Toğrulun vəfatından sonra İraq Səlcuqluları sultanlığının taxtına qardaşı Məsud çıxdı. Beləliklə, Eldəniz bu dəfə də Sultan Məsudun məmlüklərindən birinə çevrildi. Məsud ona xüsusi diqqət yetirirdi. Sultan II Toğrulun dövründə zəkası, bacarığı ilə seçilən Eldəniz, ehtimal ki, Möminə xatundan da izzət və ehtiram görməyə davam edirdi.
Əri ölərkən Möminə xatun çox gənc idi. Belə ki, II Toğrul dünyasını dəyişərkən 25 yaşında idi. Möminə xatunun ərindən kiçik olduğunu nəzərə alsaq, onun təxminən 22-23 yaşında dul qaldığını söyləmək mümkündür. Buna baxmayaraq Möminə xatunun Sultan II Toğruldan dörd övladı var idi. Dördü də oğlan olan uşaqların adları belə idi: Alparslan, Məlikşah, Məhəmməd və Arslanşah. Onlardan ən kiçiyi – Arslanşah atası dünyasını dəyişərkən 1 yaşında idi.
Eldəniz ilə Möminə xatunun evlilik tarixi mübahisəlidir. Akademik Ziya Bünyadova görə, bu hadisə Sultan II Toğrulun vəfatı və Sultan Məsudun taxta çıxmasından sonra, yəni 1135 və ya 1136-cı ildə baş verib. Lakin müəllifin istinad etdiyi mənbədə həmin məlumat öz təsdiqini tapmır. Səlcuqlu dövrünün əsas qaynaqları sayılan Ənuşirəvan ibn Xalid, İmadəddin İsfahani, Bundari, Hüseyni və Ravəndinin əsərlərində Eldənizdən «atabəy» kimi bəhs edilsə də, onun bu titulu hansı tarixdə və necə aldığı göstərilməyib. Z.Bünyadovun iddiasını doğrulayan yeganə mənbə İbn əl-Əsirin əsəridir. Ancaq İbn əl-Əsirin Eldəniz haqqında verdiyi məlumatlar kifayət qədər dolaşıqdır. Müəllif, Sultan Məsudun taxta çıxdıqdan sonra Eldənizi Aran və Azərbaycanın bir hissəsinin hakimi elan etdiyini yazsa da, dəqiq tarix qeyd eləməyib. Üstəlik, İbn əl-Əsir öz əsərinin bir yerində Eldənizin Sultan Məsud, başqa bir yerində isə vəzir Sümeyrəmi tərəfindən satın alındığını yazaraq təzadlı məlumatlar verib. Ümumiyyətlə, Eldənizin Azərbaycan hakimi olduqdan sonra, yoxsa daha əvvəl Möminə xatunla evləndiyi dəqiq bilinmir.
Şair Mücirəddin Beyləqani[20 - Mücirəddin Beyləqani (1130 – 1194) – Beyləqanda doğulmuş, Təbrizdə vəfat etmişdir. Bəzi qaynaqlarda anasının həbəş mənşəli olduğu vurğulanır. Məhəmməd Cahan Pəhləvana, onun qardaşı Qızıl Arslana və başqalarına yazdığı mədhiyyələrlə məşhurdur. (red.)] (1130 – 1194) Şəmsəddin Eldənizin oğlu Məhəmməd Cahan Pəhləvana həsr etdiyi qəsidəsində 1176-cı ildə onun 33 yaşında olduğunu yazır:
Nə qəribədir, daha otuz üç yaşın olduğu halda
Fələk bütün qəlbilə sənin yolunda addımlayır.
Murad içində yaşa,
çünki hökmdarlıq
sənin ürəyin sayəsində ayaqdadır,
Ömrün uzun olsun,
çünki qılıncın dünyanın qalxanıdır.
(Şeir parçası sətri tərcümə edilmişdir – red.)
Bu tarixi əsas götürsək, Cahan Pəhləvanın 1142 və ya 1143-cü ildə anadan olduğu ortaya çıxır. O, Eldənizin böyük övladı olduğu üçün Eldəniz ilə Möminə xatunun həmin tarixdən bir qədər əvvəl, yəni ən azı 1141, yaxud 1142-ci ildə evlənməsi lazımdır. Onların evləndirilməsi Sultan Məsudun qərarı olub. Bu qərar isə Aran atabəyi Qara Sunqurun ölümünün ardından verilib. Belədə Eldənizlə Möminə xatunun 1141-ci ildə ailə qurduğunu söyləmək daha ağlabatandır.
Bəzi müəlliflər mənbələrdə heç bir məlumat olmadığı halda Eldəniz haqqında əsassız hekayələr uydurublar. Bu hekayələrə görə, guya «Sultan Məsudun arvadı Eldəniz haqqında yüksək fikirlərə sahib idi və sultana ondan tərif dolu sözlərlə bəhs edirdi. Bunun nəticəsində Sultan Məsudda Eldəniz haqqında müsbət fikirlər yarandı». Bir daha qeyd edək ki, belə məlumatların heç bir əsası yoxdur və çox vaxt hətta istinad edilən mənbələrin özündə bu barədə hər hansı bilgiyə rast gəlinmir.
Möminə xatun ilə Eldənizin evliliyindən onların üç övladı dünyaya gəlib. Böyük övladları Məhəmməd Cahan Pəhləvan, bir qədər əvvəl də qeyd etdiyimiz kimi, 1142 və ya 1143-cü ildə anadan olub. İkinci oğulları Osman Qızıl Arslanın anadan olduğu tarix dəqiq bilinməsə də, qardaşından bir neçə yaş kiçik idi. Cütlüyün adı bizə məlum olmayan bir qızı da doğulub. Bəzi qaynaqlar Eldənizin qızının Marağa hakimi (atabəyi) ilə evləndiyini qeyd edir.
II FƏSİL
ELDƏNİZİN AZƏRBAYCAN HAKİMİYYƏTİ
Eldənizin həyatında mühüm mərhələ
11 yaşında səlcuqlu qulam təşkilatına daxil olan Eldənizin həyatının 20 ili (1121–1141-ci illər arası) sarayda keçib. Həmin illər onun siyasi təcrübə qazanmasında və bir dövlət adamı kimi yetişməsində son dərəcə əhəmiyyətli rol oynayıb. Belə ki, Eldəniz Səlcuqlu dövlətinin keşməkeşli dövründə paytaxtda yaşayıb, saray daxilində meydana gələn hadisələri yaxından müşahidə eləmək imkanı qazanıb. Onun saray həyatına daxil olduğu dövrün bir başqa əlamətdar cəhəti ondan ibarətdir ki, Böyük Səlcuqlu dövləti faktiki olaraq şərq və qərb olaraq iki yerə parçalanmışdı. «Sultan əl-əzəm» titulu ilə Səncər böyük sultan elan edilsə də, o ancaq dövlətin şərq hissəsinə (Xorasan) nəzarət edir və Mərvdə otururdu. Sultanlığın qərb hissəsində isə 1119-cu ildə İraq Səlcuqluları adı verilən yeni bir dövlət yaranmışdı. Bu dövlətin ilk hökmdarı Sultan Mahmud idi. Eldəniz də məhz onun zamanında (1119–1131) saraya daxil olmuş, siyasi intriqaların və hakimiyyət qovğalarının qızışdığı dövrə şahidlik eləmişdi.
İraq Səlcuqluları dövləti
Sultan Məlikşahın 1092-ci ildə vəfat etməsindən sonra Böyük Səlcuqlu taxtı uğrundan başlayan mübarizə dövlətin sürətlə tənəzzül etməsinə yol açdı. Məlikşah ölərkən 38 yaşı var idi. O özündən sonra taxta böyük oğlu Bəryaruqun keçməsini arzu edirdi. Məlikşah vəfat edəndə 14 yaşı olan Bəryaruq atasının Zübeydə xatunla izdivacından dünyaya gəlmişdi.
Məlikşahın Qaraxanlı[21 - Qaraxanlılar – 840 –1212-ci illərdə Mərkəzi Asiyada mövcud olmuş türk dövləti] hökmdarları nəslindən olan digər arvadı Tərkən xatun isə taxta öz oğlu Mahmudu çıxarmaq istəyirdi. Bu məqsədlə hətta ərinin ölüm xəbərini hamıdan gizlətmiş, üstəlik, cənazə namazı qılınmadan dəfn etdirmişdi. Tərkən xatunun öz oğlunu taxta keçirmək planı dövləti tənəzzülə aparan hadisələrin başlamasına şərait yaratdı. Həmin vaxt Mahmudun cəmi altı yaşı var idi. Buradan da aydın olur ki, Tərkən xatun oğlunu taxta çıxarmaqla, əslində, hakimiyyəti öz əlində saxlamaq niyyətində idi. O, xəzinənin pullarını əmirlərə və orduya xərcləyərək məqsədinə çatacağına inanırdı. Ancaq bu belə olmadı. Tezliklə həm Mahmudun, həm də anasının ölümü Səlcuqlu taxtı uğrunda yeni qovğaya yol açdı. İndi də Məlikşahın oğulları, qardaşı və əmisi arasında taxt-tac mübarizəsi başladı və qanlı müharibələrə gətirib çıxardı. Bu azmış kimi, həmin vaxt Səlcuqlular üçün iki yeni düşmən peyda oldu. Onlardan biri ismaililər, digəri isə səlibçilər idi.
İsmaililər Həsən Səbbahın başçılığı altında Əlamud qalasını ələ keçirib 1090-cı ildə öz dövlətlərini yaratdılar. Ardınca isə yüzlərlə kiçik qalaları nəzarət altına alan ismaililərin nə qədər təhlükəli olduqları 1092-ci ildə təsdiqini tapdı: onlar Səlcuqluların ən böyük dövlət adamı vəzir Nizamülmülkü (1018 – 1192) qətlə yetirdilər.
Digər tərəfdən XI əsrin axırlarında Roma Papası II Urbanın çağrışı ilə Avropanın xristian dövlətləri Qüdsü və xristian torpaqlarını azad etmək adı altında İslam ölkələrinə intensiv hücumlara başladılar. Bu müsəlmanlarla xristianlar arasında əsrlərlə davam edən səlib müharibələrinə səbəb oldu.
1105-ci ildə Məhəmməd Taparın sultan olması ilə Səlcuqlu dövləti əvvəlki qüdrətini bərpa etdi. Lakin Tapar 1118-ci ildə qəfil dünyasını dəyişdi və bununla da imperiya ərazisində tamamilə fərqli siyasi situasiya meydana gəldi. Belə ki, Sultan Məhəmməd azyaşlı uşaqlarının tərbiyəsi üçün onlara atabəylər və ərazilər təyin etmişdi. Taparın ölümü ilə həmin atabəylər sultanın övladları adından taxtı ələ keçirməyə cəhd göstərdilər. Bu da Səlcuqlu coğrafiyasında atabəylər arasında taxt müharibələrinin başlamasına yol açdı. Həmin atabəylərdən biri də Şəmsəddin Eldəniz idi. O, atabəyi olduğu Arslanşah adına Səlcuqlu taxtını ələ keçirib düz on beş il imperiyaya nəzarət etdi.
Sultan Məhəmməd Tapar 1118-ci il aprelin əvvəllərində oğuz ənənəsinə uyğun olaraq böyük bir şənlik təşkil edib süfrəsini yağmalatdı[22 - Xani-yağma adlanan bu qədim türk ənənəsi barədə «Kitabi-Dədə Qorqud»da da bəhs olunur. Ənənəyə əsasən türk hökmdarlarının vəzifələri arasında xalqını ac saxlamamaq və doyurmaq da yer alırdı. Odur ki türk hökmdarları hər gün sarayları qarşısında qurulan çadırlarda xalqa təmənnasız yemək paylayırdılar. Bundan başqa, ildə bir neçə dəfə hökmdarlar böyük şənliklər təşkil edir, bütün obalar dəvət olunur və ziyafət verilirdi.]. Bu şənlik əsnasında sultan zəhərləndi. Aprelin 9-da həmin vaxt 14 yaşında olan böyük oğlu Mahmudu yanına çağıran Tapar onunla uzun-uzun söhbətləşdi. Söhbət əsnasında ata-oğul göz yaşları axıdaraq hönkür-hönkür ağladılar. Məhəmməd Tapar oğluna ömrünün başa çatığını, taxta onun çıxmasını və dövləti idarə eləməsini vəsiyyət etdi. Mahmud üzünü atasına tutub dedi:
– Nə bəxtsiz bir gündür, ata.
– Bəli! Mənim üçün bəxtsiz bir gündür, ancaq sənin üçün qutlu bir gündür. Səltənət sənə qutlu olsun! – deyə sultan cavab verdi.
Bundan sonra Tapar əmirləri yanına çağırıb onlara böyük oğluna tabe olmalarını əmr elədi. Aprelin 18-də isə can verdi. Səlcuqlu dövrü tarixçisi Bundari onun hakimiyyət illərini belə təsvir edir: «Surəti gözəlləşdiyi, dövləti kamala çatdığı, səmasından qara buludların çəkilib havası təmizləndiyi, suyu durulduğu və nemətləri kasıbları varlandırmağa, əskikləri doldurmağa, qulu azad etməyə, İslama arxa durmağa, zülməti uzaqlaşdırıb, mülhidlərin (ismaililərin) qalalarını dibindən qoparıb möminlərin bayraqlarını ucaltmağa başladığı zaman qəza onun (Məhəmməd Taparın) əlindən tutdu. Müddətini və əməlini qısaltdı. Dənizin (dövlətin) suyunu qurutdu, ayparanı (Məhəmməd Taparı) ortadan qaldırdı».
